Ήταν ένας άθλος

Το πράγμα φάνηκε να αλλάζει σε ουσιαστικό βαθμό με τον τρόπο που ήρθε το 4-0 επί της Βιτορούλ αλλά ποιος αλήθεια πίστευε πραγματικά  πριν ένα μήνα ότι ο ΑΠΟΕΛ θα κατέληγε σχεδόν καρφωτός στους ομίλους του Champions League;

Και μόνο ότι μεταξύ των αγώνων του 3^ου προκριματικού αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε τεχνική ηγεσία είναι η μεγαλύτερη απόδειξη του ότι το πλοίο πήγαινε κατευθείαν προς σύγκρουση.

Η απόλυση του επικίνδυνου κύριου Μπέιν ήταν το πρώτο βήμα αλλά η πίεση και οι ανάγκες ήταν μεγάλες που δεν αρκούσε αυτό. Έπρεπε να βρεθεί ο καταλληλότερος για μια αποστολή υψηλού κινδύνου και η επιλογή Δώνη αποδείχτηκε σπουδαία.

Και κάτσε τώρα να πείσεις τον Πετρίδη και τους αυλικούς του ότι δεν είναι καλή πρακτική η αλλαγή προπονητών κάθε τρεις και λίγο ή πως ο ΑΠΟΕΛ δεν έχει τις σωστές δομές ή και διαδικασίες για να μειώνει το ρίσκο κάθε φορά που πρέπει να επιλέξει νέα τεχνική ηγεσία!

Η 4^η συμμετοχή του ΑΠΟΕΛ σε ομίλους του Champions League μέσα σε 10 χρόνια αποδεικνύει ότι η ομάδα μας βρίσκεται σε ένα επίπεδο που την καθιστά ξεχωριστή ενώ μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί μια από τις πιο πετυχημένες και υπολογίσιμες ομάδες στην Ευρώπη.

Αυτό είναι ευλογία και περηφάνια που όμοια της δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία του ΑΠΟΕΛ οπότε και για καμία άλλη κυπριακή ομάδα. Μέσα στην καθημερινότητα μας είναι δύσκολο να αντιληφθούμε την μεγάλη εικόνα. Το είπε πρώτα από όλους ο Γιοβάνοβιτς και αυτό συμβαίνει μέχρι σήμερα.

Είναι και το παράπονο των εκάστοτε διοικούντων στους οποίους ασκείται πολλές φορές σκληρή κριτική. Το γιατί συμβαίνει αυτό και που πρέπει να τίθεται ο πήχης των προσδοκιών ή καλύτερα απαιτήσεων είναι μεγάλη συζήτηση που δεν είναι της ώρας.

Το σίγουρο είναι ότι ο ΑΠΟΕΛ πέτυχε έναν άθλο έστω και αν το ψεσινό 0-0 ίσως να ήρθε και πιο εύκολα από ότι περιμέναμε.

Ήταν άθλος γιατί έγιναν πράξεις οι υπερβάσεις που έπρεπε από όλους στον Αρχάγγελο. Από ένα ρόστερ που εξακολουθεί να έχει παθογένειες αλλά και μέταλλο σπουδαίας ομάδας που καθοδηγήθηκε σωστά από τον Δώνη.