Υπάρχουν εξηγήσεις

Τίποτε δεν συμβαίνει τυχαία στο ποδόσφαιρο οπότε δεν πρέπει να μας ξενίζει η διαφορετική εικόνα που έβγαλε  του ΑΠΟΕΛ στο Τροντχαϊμ. Η ομάδα μας στα πρώτα 60 λεπτά του αγώνα ήταν κυριολεκτικά χαμένη και ίσως να είναι επιτυχία το ότι στο διάστημα αυτό δέχτηκε μόνο δύο τέρματα. Από την άλλη στα τελευταία λεπτά είδαμε μια ομάδα που μπόρεσε να αμυνθεί αποτελεσματικά, να οργανωθεί με τρόπο ορθόδοξο και να πετύχει ένα τέρμα που ελπίζουμε να αποδειχτεί χρυσό.

Η εξήγηση για όλα έχει να κάνει με τις επιλογές του Κρίστιανσεν στον καταρτισμό της αρχική εντεκάδας και στη συνέχεια με τις αλλαγές του. Αυστηρά ομιλούντες ο ΑΠΟΕΛ ήταν καταδικασμένος από τη στιγμή που ο προπονητής μας επέλεξε τρεις αμυντικογενής μέσους, αφού η ομάδα είχε παθητικό ρόλο.

Πρόκειται για μια τριάδα παικτών την οποία προτίμησε σε αρκετούς αγώνες και ο Κετσπάγια και που η επιλογή του οδήγησε σε αρκετές συζητήσεις, δυσφορία και σταδιακά στην απόλυση του.

Το θέμα με τους Αρτυματά, Μοράις και Βινίσιους είναι ότι δεν μπορούν να έχουν ουσιαστικό ρόλο στο οργανωτικό κομμάτι κάτι που έγινε ακόμα πιο εμφανές χτες όταν βρέθηκαν απέναντι σε πιο έτοιμους παίκτες. Ο Βίνι ούτως ή άλλως δεν έχει οργανωτικές ικανότητες ενώ οι άλλοι δυο έμειναν εκτεθειμένοι ουκ ολίγες φορές.

Μετά το 60 δεν άλλαξαν όλα δια μαγείας. Η είσοδος του Ορλάντι ήταν καταλυτική γιατί μπήκε μέσα ένας παίκτης που μπορούσε να κρατήσει την μπάλα και να κάνει την πρώτη πάσα που θα άνοιγε την αντίπαλη άμυνα. Ακολούθησε άμεσα και ο Εφραίμ που αντικατέστησε τον αρνητικό Βάντερ έτσι ο νευραλγικός χώρος του κέντρου πήρε μπρος. Ο Γιαννιώτας ε τη σειρά του μπόρεσε να λειτουργήσει καλύτερα και η ομάδα απορρόφησε εντελώς την επιθετικότητα που έβγαζε μέχρι τότε η Ρόζενμποργκ.

Με αυτό τον τρόπο ήρθε και το γκολ που ανακούφισε τους πάντες. Οι έγκαιρες διορθωτικές κινήσεις του Κρίστιανσεν βοήθησαν στο να αποφύγουμε μια ήττα που δύσκολα θα ήταν ανατρέψιμη στο ΓΣΠ και το ζητούμενο είναι να μην επαναληφθεί το ίδιο λάθος.