Οι παθογένειες και το τεστ αντοχής

Το δείγμα γραφής φαίνεται ικανοποιητικό πλέον για να βγουν κάποια βάσιμα συμπεράσματα σε σχέση με τον τη δυσκολία που αντιμετωπίζει η ομάδα μας να κερδίσει αγώνες. Ο ΑΠΟΕΛ δυσκολεύεται είτε να δημιουργήσει ευκαιρίες ή και να κάνει γκολ τις φάσεις. Το θέμα δεν είναι απλά θέμα τύχης που θα γυρίσει αφού σχετίζεται πρωτίστως με το αγωνιστικό στυλ και ικανότητες των παικτών.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι στο ρόστερ μας υπάρχει μια υπεροπλία από δεκάρια ή οργανωτικούς μέσους ή ότι θέλετε πείτε τους και παράλληλα μια ανησυχητική έλλειψη ακραίων επιθετικών. Αυτό συνδυασμό με το ότι οι δυο επιθετικοί είναι κλασικοί παίκτες περιοχής δημιουργεί σοβαρά θέματα που δύσκολα μπορούν να αντιμετωπιστούν.

Όσον αφορά το θέμα των μέσω στην μεταγραφική πως περίοδο και επί Δώνη πέραν των Μπερτόλιο και Εμπεσίλο προστέθηκαν στο ρόστερ οι Σαλάι και Ζαχίντ κάνοντας τουλάχιστον τέσσερις τους παίκτες που έχουν φυσική θέση το κεντρικό διάδρομο.

Παράλληλα η αποχώρηση των Γιαννιώτα και Βάντερ οδήγησε στην προσθήκη του Ορ.

Ο Δώνης μη έχοντας στη διάθεση του τον Εφραίμ επιχειρεί να λύσει το πρόβλημα βάζοντας στα άκρα τους Ζαχίντ και Σαλάι κάτι όμως που δεν βοηθά αφού είναι κοινή παραδοχή πως η ομάδα εξακολουθεί να είναι στατική.

Αναπόφευκτα έχει δημιουργηθεί τρομερή εξάρτηση στον Αλωνεύτη ο οποίος ίσως και απρόσμενα για ορισμένους ανταποκρίνεται στον μέγιστο δυνατό βαθμό.

Τα πράγματα δεν μπορούν να διορθωθούν σε ουσιαστικό βαθμό χωρίς της επιστροφή του Εφραίμ αφού είναι η μόνη εναλλακτική και αξιόπιστη επιλογή. Ο Ορ δυσκολεύεται να κάνει τη διαφορά, τραυματίζεται συχνά ενώ έδωσε και πάνω στον Αλωνεύτη.

Σε κάθε περίπτωση οι παθογένειες και η αχρείαστη υπεροπλία στη μεσαία γραμμή θα πρέπει να απασχολήσουν σε ουσιαστικό βαθμό τον Δώνη και όσους θα “παραγοντοποιηθούν” κατά τη διάρκεια της μεταγραφικής περιόδου που έρχεται σύντομα.