Από την πρώτη κιόλας θητεία και την τρέλα με τους Galacticos, επέδειξε την αχαλίνωτη μεγαλομανία του. Για κάθε άλλον σύλλογο του πλανήτη -όσο σπουδαίος και αν είναι αυτός- όλα όσα φανταχτερά έχει κάνει έκτοτε ο Φλορεντίνο Πέρεθ θα αποτελούσαν ύβρη. Θα θεωρούνταν το ένα από τα «επτά θανάσιμα αμαρτήματα»: εκείνο της αλαζονείας. Οχι όμως και στην Βασίλισσα του αθλήματος. Εκεί τα πράγματα είναι αλλιώς. Το στέμμα για να διατηρηθεί λαμπερό, χρειάζεται συνεχώς τροφή. Τα απαραίτητα πετράδια να το στολίζουν και πάντα να είναι στην πένα καλογυαλισμένα. Το να είσαι η Βασίλισσα είναι από μόνο του το πιο ακριβό από τα ακριβά σπορ του κόσμου.
Κατά συνέπεια το αέναο πρόβλημα αυτού του συλλόγου έγκειται στο πως θα μπορέσει κάθε σεζόν να ισοσκελίσει τις μεγαλειώδεις συνήθειες του με το καθαρό του εισόδημα. Η Ρεάλ έχει, όπως και η Μπαρτσελόα, ένα τεράστιο χρέος. Μόνο που παραδόξως και αφού πρώτα ξόδεψε για τα περιττά και αναγκάστηκε να πουλήσει τα απαραίτητα, ο Πέρεθ εμφανίζεται πλέον με διάθεση διαφορετική. Τα νούμερα και οι κινήσεις του δείχνουν ότι προσπαθεί να συμμαζέψει τα οικονομικά και να μείνει στην ιστορία για την τακτοποίηση, τον εξορθολογισμό του ίσα βάρκα ίσα πανιά και με τάση προς την αύξηση των εσόδων.
Η αλήθεια είναι ότι σε πρώτη φάση αυτό συμβαίνει μέσω της αύξησης αυτών: των εσόδων δηλαδή και όχι δια της μείωσης των εξόδων. Μάλλον η τακτική της λιτότητας δεν έχει θέση στη Μαδρίτη. Το διάσημο περιοδικό «Forbes» πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι οι Μαδριλένοι βρίσκονται στην κορυφή της λίστας με τα… most valuable clubs. Η αξιόπιστη «Deloitte» πάλι επιβεβαίωσε το άνωθεν, εξηγώντας ότι πρόκειται για το club με τα περισσότερα έσοδα για τη σεζόν 2014-’15. Το εν λόγω ποσό υπολογίστηκε στα 660 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για νούμερο ρεκόρ στην ιστορία της Ρεάλ. Φέτος βέβαια υπολογίζεται ότι αυτό το νούμερο θα είναι μικρότερο περίπου κατά 60-65 εκατ. ευρώ και τούτο επειδή δεν κατέκτησε το Champions League.
Ας μείνουμε όμως στο 2014-’15, για το οποίο υπάρχει συγκεκριμένη, καθαρή εικόνα του ταμείου. Από τα 660 εκείνα εκατ., ως καθαρό κέρδος μετά φόρων έμειναν στα ταμεία μόλις τα 55,9 εκατ. Για να δούμε όμως από που προέκυψαν εκείνα τα 660 ως έσοδα. Μπροστάρης σε αυτή την ιστορία είναι φυσικά το marketing. Από εκεί υπήρξε η εισροή του 37% του συνολικού ποσού. Με 28% ακολούθησαν τα χρήματα που εισπράχθηκαν από τα τηλεοπτικά δικαιώματα και το 26% προέκυψε από τα διαρκείας και τα εισιτήρια γενικότερα. Το υπόλοιπο 29% που απομένει περιλαμβάνει διάφορες κατηγορίες, με σημαντικότερα τα όσα χρήματα μπήκαν στη σούμα από φιλικά προετοιμασίας και διάφορες άλλες διεθνείς συμφωνίες-συνεργασίες.
Αυτά όμως είναι τα έσοδα και η απορία που προκύπτει είναι το: πως μετατρέπονται σε έξοδα; Η Ρεάλ έχει τεράστιο ποσοστό που πληρώνει σε μισθούς κάθε είδους. Μιλάμε για το 50%, δηλαδή τα μισά εκατ. ευρώ που πάνε στο ταμείο, ξοδεύονται για τους ποδοσφαιριστές, τους προπονητές και κάθε άλλον εργαζόμενο στο σύλλογο ή και στο γήπεδο, το προπονητικό κέντρο κτλ. Ειδικά στους παίκτες πήγαν τα 218 εκατ. και μαζί με τα πριμ στόχων που ήταν ακόμα 26,5 εκατ. Βέβαια αυτό το ποσοστό όσο κι αν φαίνεται τρελό, δεν είναι το κορυφαίο της κατηγορίας του, μιας και οι Τσέλσι, Μπαρτσελόνα, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το απογειώνουν κοντά στο 70%. Τα άλλα που απομένουν, δίνονται για όλες τις λοιπές λειτουργικές ανάγκες και όπως είπαμε και στην προηγούμενη παράγραφο, μόνο τα 55,9 εκατ. παραμένουν ως κέρδος.
Υπάρχει όμως κάτι που είναι εξίσου σοβαρό και ίσως και ακόμα πιο σημαντικό από όσα γράψαμε μέχρι τώρα. Πρόκειται για το χρέος. Ποιο είναι αυτό σε πραγματικά νούμερα; Τι αναγνωρίζει η Ρεάλ και τι αξιώνουν οι πιστωτές, το Δημόσιο, η Εφορία και κάθε άλλος φορέας που περιμένει να εισπράξει από την ομάδα; Σύμφωνα με τον Κάρλος Μεντόθα, πρόεδρο της αντιπολίτευσης μέσα στο ίδιο το club, της επονομαζόμενης «Asociación por los Valores del Madridismo» (σ.σ.: Ενωση για τις Αξίες του… Madridismo), η Ρεάλ χρωστούσε τον Σεπτέμβριο του 2014, το ποσό των 609 εκατ. ευρώ και είχε την τάση αύξησης του χρέους.
Ο Φλορεντίνο Πέρεθ ωστόσο, παρουσιάζει ότι στην δική του πραγματικότητα, το αληθινό χρέος ανέρχεται σε εντελώς άλλο επίπεδο. Εκείνος αναγνωρίζει ότι τον περασμένο Ιούνιο καταμετρήθηκε μόλις στα 95,8 εκατ., εμφανίζοντας πάντως αύξηση κατά 24% σε σχέση με το αντίστοιχο καλοκαίρι του 2014. Κάτι όμως δεν φαίνεται να προσμετρά σε αυτή την περίπτωση ο πρόεδρος. Προφανώς εκείνος μιλάει για το καθαρό ετήσιο χρέος και όχι για το συνολικό, το μακροπρόθεσμο. Τούτο ανεβαίνει πολύ, αλλά και πάλι δεν φτάνει το ποσό που ανέφερε πέρσι ο αντιπολιτευόμενος Μεντόθα.
Η Ρεάλ υπολογίζεται ότι μεικτά χρωστάει 412 εκατ. ευρώ και όχι μόνο τα 95.8 που αναφέρει ο Πέρεθ. Τούτο το νούμερο προκύπτει από διάφορες παραμέτρους. Για παράδειγμα η Ρεάλ, όπως και κάθε άλλη ομάδα, όταν αγοράζει έναν παίκτη, δεν δίνει όλο το χρήμα ζεστό, αλλά βάζει δόσεις. Ετσι αυτές οι δόσεις που οφείλονται σε άλλα clubs, ανέρχονται στα 203 εκατ. ευρώ, ενώ στα 81 εκατ. βρίσκονται οι οφειλές προς τράπεζες. Υπάρχουν λοιπόν ένα σωρό άλλες μικρότερες οφειλές που ανεβάζουν το χρέος στην μεικτή, πραγματική του διάσταση.
Βέβαια ο Πέρεθ λέγαμε ότι επιδεικνύει διάθεση συμμαζέματος. Σε σχέση με πέρσι, έχει αποπληρώσει ένα ποσό μαμούθ της τάξης των 212 εκατ. ευρώ. Αυτό ήταν και ο μεγαλύτερος βραχνάς και που έπρεπε να τακτοποιηθεί άμεσα. Πρόκειται για τα χρέη προς την Εφορία και και την Κοινωνική Ασφάλιση, το αντίστοιχο δικό μας ΙΚΑ δηλαδή. Τούτα μπόρεσε και τα έστρωσε και τώρα σταδιακά θα έχει την ευχέρεια να κάνει την διαχείριση του με καλύτερους όρους. Η Ρεάλ μπορεί να ξοδεύει, αλλά πλέον πουλάει κιόλας ακριβά. Και κάπως έτσι ο Πέρεθ, παρά το όποιο… κράξιμο έχει δεχτεί δικαίως ή αδίκως κατά καιρούς, μπορεί να καμαρώνει ότι του αξίζει η επιβράβευση με το αξίωμα που έθεσε κάποτε ο Κομφούκιος: «Ο άνθρωπος που ξέρει πως να κάνει τις σπατάλες του να φαίνονται χρήσιμες, κάνει μια πολύ σωστή διαχείριση»!