Η άνευ προηγουμένου ανικανότητα των αρμοδίων να προχωρήσουν τα τελευταία δύο χρόνο σε σωστές επιλογές ή και να στηρίξουν στα δύσκολα τους εκάστοτε προπονητές, σκαόυτερς και τεχνικούς συμβούλους έχει φέρει τον ΑΠΟΕΛ και τους ιδίους σε αδιέξοδο.
Η σπασμωδική πλέον κίνηση της διοίκησης Πετρίδη στην προσπάθεια της να διαχειριστεί την κατάσταση είναι να ανατρέχει σε πρώην τους οποίους επιχειρεί να επιστρατεύσει προκειμένου να σωθεί ότι σώζεται.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια επιχειρήθηκε η επιστροφή Ντε Βινσέτι, επέστρεψε ο Καρλάο ενώ για δεύτερη φορά τους τελευταίους μήνες αξιολογείται η επιστροφή του Δώνη.
Το κωμικοτραγικό είναι ότι η λύση Δώνη προκρίνεται από αυτούς που τον απέλυσαν κρίνοντας ότι ο ίδιος και το τιμ του δεν ήταν ικανοί να οδηγήσουν τον ΑΠΟΕΛ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Είναι επίσης οι ίδιοι που προ τριμήνου στις επαφές που έγιναν έθεσαν σαν όρο της ενδεχόμενης συνεργασίας να μην συμπεριληφθεί στο τιμ ο επικίνδυνος για αυτούς γυμναστής και κουμπάρος του Δώνη.
Όταν όμως έχεις αποτύχει επανειλημμένως στην κορυφαία πρόσληψη η διαπραγματευτική σου δύναμη εξασθενεί και είναι για αυτό που δεν θα μας προκαλέσει έκπληξη αν ο Πρόδρομος και ο Βάσσος στραφούν και πάλι στον Δώνη.
Εξάλλου πληροί ένα σημαντικό κριτήριο που είναι ότι δέχεται να συζητά εις βάθος μαζί τους αυτά που σκέφτεται να κάνει ή έκανε.
Ξεχνούν όμως ή θέλουν να ξεχνούν ότι το μοντέλο τους είναι κλινικά νεκρό.