Η διαχείριση του Κρίστιανσεν

Ο ΑΠΟΕΛ γράφει ιστορία εν μέσω σχολίων από πολλούς και διάφορους όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο ο προπονητής μας προσέγγισε τον αγώνα και κυρίως τις επιλογές του μετά που μείναμε με 10 παίκτες. Η εντύπωση που επικρατεί (πάντα εκ των υστέρων) είναι ότι η ομάδα ίσως να μπορούσε να αποφύγει την ήττα και γενικά να είχε καλύτερη παρουσία αν δεν γίνονταν κάποιες λανθασμένες επιλογές.

Η κριτική εστιάζεται στην επιλογή του Κρίστιανσεν να αποσύρει τον Αλωνεύτη αντί τον Ντε Καμάργκο όταν αποβλήθηκε ο Αστίθ και πέρασε στον αγώνα ο Αρτύματας. Η επιλογή της διατήρησης του Βραζιλιάνου στο αρχικό σχήμα δεν είχε το αποτέλεσμα που ανέμενε ο προπονητής μας αφού δεν καταφέραμε να κρατήσουμε μπάλα ή και να απορροφήσουμε σωστά την αυξανόμενη πίεση.

Από τη στιγμή που δεν έγιναν τα πιο πάνω η ομάδα προδόθηκε και από την αδυναμία της να μαρκάρει αποτελεσματικά στο χώρο του κέντρου. Η οπισθοχώρηση του Μοράις διατάραξε την μηχανή του κέντρου αφού ο Αρτυματάς δεν μπόρεσε να κάνει όσα έπρεπε ενώ και ο Νουνό έχασε φάσεις ως κεντρικός αμυντικός με πιο χαρακτηριστική αυτή στο δεύτερο γκολ της Αστάνα.

Ο ακρωτηριασμός των γραμμών είχε ως αποτέλεσμα το επιθετικό μονόλογο της Αστάνα και την παθητική στάση του ΑΠΟΕΛ. Ήταν μια άσχημη και ψυχοφθόρα εικόνα που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί εύκολα όσο και αν προπονητής μας προσπάθησε στις δηλώσεις του να τα ρίξει στη διαιτησία ή στο ότι η Αστάνα είναι μια πολύ καλή ομάδα.

Ευτυχώς η ήττα δεν έμπλεξε την κατάσταση όσον αφορά την πρόκριση αλλά πήγε στον κάλαθο των άχρηστων το προβάδισμα στο σκορ και η προοπτική της νίκης που θα κλείδωνε και την πρώτη θέση. Πρέπει όμως να υπάρξει ένας δημιουργικός προβληματισμός στην τεχνική ηγεσία αφού σε ακόμα έναν σημαντικό αγώνα ο ΑΠΟΕΛ υστέρησε.