H τελευταία φουρνιά και το αδιέξοδο

Η πρακτική της διοίκησης Πετρίδη να απολύει περίπου κάθε έξι μήνες είτε τεχνικό διευθυντή, είτε αρχισκάουτερ, είτε προπονητή, είτε ποδοσφαιριστές συνεχίζεται. Η τελευταία φουρνιά θυμάτων αφορά κάποιον Ροδόλφο Βας που εκτελούσε δήθεν χρέη αρχισκαουτερ αλλά και τον Ταβάρες που μετά από μια διμηνία κρίθηκε (μάλλον δικαιολογημένα) ανεπαρκής.

Ενώ λοιπόν η διοίκηση ισχυρίζεται ότι έχουμε το καλύτερο ρόστερ της τελευταίας πενταετίας και μέσω του εκπρόσωπο τύπου προτρέπει τους πάντες να κάνουν υπομονή, προχωρεί στην απόλυση του ανθρώπου που θεωρητικά ήταν υπεύθυνος για τη στελέχωση της ομάδας και ενός αμυντικού που ήρθε ως επιλογή εντεκάδας.

Χώρια οι υπόλοιπες αποδεσμεύσεις που πρέπει να γίνουν λόγω του υπεράριθμου ρόστερ αποτελούμενο από ακριβοπληρωμένους παίκτες που αποδίδουν δυσανάλογα.

Οι επιπόλαιες και λανθασμένες επιλογές κυνηγούν τη διοίκηση και όσο και αν επιχειρεί να τις κρύψει κάτω από το χαλί δεν τα καταφέρνει. Ιδιαίτερα τώρα που υπάρχει και οικονομική στενότητα το έλα-φύγε είναι ακόμα πιο δύσκολο.

Η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο και το γεγονός ότι ψάχνουμε εκ νέου κάποιον που υποτίθεται θα έχει την ευθύνη για τη στελέχωση του ρόστερ πρέπει τουλάχιστον να προβληματίσει.

Έχουμε κάνει δεκάδες αναφορές στο μοντέλο της διοίκησης Πετρίδη και τις σοβαρές ανεπάρκειες του. Αυτές που προκύπτουν από την ανάγκη να παρεμβαίνει ή και να λαμβάνει αυτή καθοριστικές αποφάσεις επειδή νομίζει ότι ξέρει καλύτερα ή και γιατί έκρινε ότι οι κορυφαίες προσλήψεις στις οποίες προχώρησε, κρίθηκαν σε χρόνο ρεκόρ λανθασμένες.

Ας προβληματιστούν λοιπόν γιατί όλα συνηγορούν ότι οδηγούμαστε σε ένα πολύπλοκο αδιέξοδο.