apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Όταν τον περασμένο Ιούνιο ο ΑΠΟΕΛ προχωρούσε στην μεταγραφή του Μπρεσάν πολλοί οπαδοί μας απόρησαν αφού ήταν ένας παίκτης που αγωνιζόταν στην ίδια θεση με τον Ντε Βινσέτι. Στην πορεία το παζλ έδεσε αφού οι πιέσεις του καλύτερου μας παίκτη για να παραχωρηθεί οδήγησαν στην πώληση του, οπότε ο Μπρεσάν θεωρήθηκε ως η πρώτη εναλλακτική επιλογή.
Η προσδοκία ότι θα μπορούσε έστω και ως ένα υποφερτό βαθμό να αναπληρώσει το κενό του Ντε Βινσέτι φάνηκε από την αρχή ότι θα ήταν δύσκολη. Ήταν για αυτό εξάλλου που κατεπειγόντως κρίθηκε απαραίτητη στα τέλη Αυγούστου και η προσθήκη του Μπερτόλιο.
Στο πρώτο μισό της φετινής χρονιάς ο Κρίστιανσεν επιχείρησε εφαρμόζοντας το 4-1-4-1 να πάρει από τους δυο παίκτες όσα πιο πολλά μπορούσε προκειμένου να εφαρμόσει με επιτυχία το σύστημα – φιλοσοφία του που περιστρέφεται γύρω από τη δημιουργική κατοχή της μπαλας.
Ο Μπρεσάν έξι μήνες μετά δεν έχει καταφέρει να πείσει κανέναν και θα αποχωρήσει σε λίγες μέρες. Το βάρος αναπόφευκτα θα πέσει στον Μπερτόλιο ο οποίος μέχρι σήμερα είχε μόνο εκλάμψεις των όσων μπορεί να προσφέρει. Σίγουρα η περίπτωση του θεωρείται πιο ενθαρρυντική από του Μπρεσάν αλλά οι μεταπτώσεις στην απόδοση του είναι θέμα που απασχολεί.
Εννοείται ότι μεσα από τις δυσκολίες αναδείχτηκαν και κάποια θετικά με τον Κρίστιανσεν να στρέφεται στο 4-4-2 το οποίο αποδίδει αλλά η προσπάθεια για να μπορέσει η ομάδα να λειτουργήσει καλύτερα στον κεντρικό διάδρομο με έναν οργανωτικό μέσο παραμένει το ζητούμενο.
