apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Το πότε η κριτική προς οποιαδήποτε διοίκηση ή και προπονητή ξεπερνά τα επιτρεπτά όρια είναι κάτι που μπορεί να αξιολογήσει ο καθένας από όσους ασχολούνται με το ποδόσφαιρο και ειδικότερα με τον ΑΠΟΕΛ.
Αρχίζουμε με αυτό γιατί διαβάζουμε κατά καιρούς χαζές επισημάνσεις αθλητικογράφων οι οποίοι προκειμένου να κάνουν τη δουλειά τους επικαλούνται τις απόψεις του κόσμου, θεωρώντας ως αντιπροσωπευτικές ή και άξιες αναφορές τις ακρότητες που διατυπώνονται στα κοινωνικά δίκτυα.
Το ζητούμενο μετά τη νέα συντριβή είναι να αναγνωριστεί πως και γιατί φτάσαμε σε ένα σημείο όπου ο ΑΠΟΕΛ δεν πείθει κανέναν και όταν τεθεί αντιμέτωπος με αξιόλογες ομάδες (Απόλλωνας και Αεκ) τις περισσότερες φορές δεν ανταποκρίνεται ή και καταρρέει.
Το επιχείρημα ότι ο Δώνης παρέλαβε μια ομάδα χωρίς αρχή και τέλος ή και το ότι οι τραυματισμοί θέρισαν τον ΑΠΟΕΛ περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά είναι βάσιμο.
Δεν μπορεί να λειτουργήσει όμως ως άλλοθι για τις ανεπάρκειες που παρατηρούνται και σχετίζονται με το τακτικό πλάνο και τη διάθεση της ομάδας να διατηρήσει τα κεκτημένα. Αυτά δηλαδή που αφήνουν εκτεθειμένο τόσο τον Δώνη όσο και τους παίκτες.
Ο προπονητής μας επιχειρεί με επικοινωνιακούς τακτικισμούς να αποπροσανατολίσει από την ουσία που είναι ότι αδυνατεί να βελτιώσει και να εμπνεύσει την ομάδα που βρίσκεται σε λήθαργο.
Το Champions League φαίνεται ότι γέμισε τους πάντες στον Αρχάγγελο με τρόπο που το δεύτερο μισό της χρονιάς βλέπουμε την αποκαθήλωση μιας χορτασμένης ομάδας.
Φυσικά αυτό δεν αφορά μόνο τους συγκεκριμένους συντελεστές αφού και σε επίπεδο οπαδών και διοικούντων βράζουμε στο ίδιο καζάνι.
