H Bayern κάνει bullying

Η τροφική αλυσίδα είναι ένας από τους νόμους που διέπουν κάθε οικοσύστημα. Οι επόμενοι τρέφονται από τους προηγούμενους. Κάποιοι ζωντανοί οργανισμοί γεννιούνται για να γίνουν “παραγωγοί” (συνθέτουν μόνοι τους την τροφή) και άλλοι για να γίνουν “καταναλωτές” (για να επιβιώσουν, τρώνε τους “παραγωγούς”). Το βέβαιο είναι πως κάθε οργανισμός, σε ένα οικοσύστημα, τρέφεται από κάποιον ή κάποιους άλλους και με την μέθοδο “ποιος τρώει ποιόν” καταλήγεις στη σειρά που είναι γνωστή ως τροφική αλυσίδα. Τώρα που στα εξήγησα ωραία, να σου πω ότι στο οικοσύστημα του γερμανικού ποδοσφαίρου, η Bayern Munich είναι “καταναλωτής” που κάθεται στην κορυφή της τροφικής πυραμίδας.

Έχει παράδοση ετών στη “διαμέλιση” των αντιπάλων της, στη Bundesliga, με την αρπαγή των καλύτερων παικτών που έχουν. Κίνηση που ανήκει στο ευρύτερο πλάνο της εντός συνόρων κυριαρχίας. Από τις αγαπημένες της αγορές, είναι αυτή της Dortumund (βλ. άμεσος ανταγωνισμός). Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, “σαμποτάρει” τη Borussia που είναι ο μόνος σοβαρός ανταγωνιστής που έχει. Της παίρνει παίκτες που είναι μεν, εξαιρετικοί, αλλά δεν τους έχει και μεγάλη ανάγκη -ενίοτε παρατηρείται συνωστισμός στη θέση τους. Να σου θυμίσω κάποιες περιπτώσεις.

#5 Thomas Helmer

Toν εντόπισε η Borussia στην Arminia Bielefeld (είχε σκοράρει 5 γκολ σε 35 ματς της δεύτερης κατηγορίας, τη σεζόν 1985-86) και τον πήρε. Ο ύψους 1.86μ. Γερμανός sweeper (βλ. λίμπερο) πέρασε έξι χρόνια στο Dortmund -και συνολικά είχε δώσει 16 γκολ. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το καλοκαίρι του ’92, τον ζήτησε η Bayern, οι διοικούντες τη BVB δεν ήθελαν ούτε να ακούσουν τι έχουν να του πουν οι Βαυαροί, πολλώ δε να τον δουν να καταλήγει εκεί, και τον έστειλαν στην Olympique Lyonnais. Τρεις μήνες αργότερα, οι Γάλλοι τον πούλησαν στην Bayern, για 7.5 εκατ. μάρκα που πολύ θέλω να σας πω πόσα euros είναι, αλλά αδυνατώ. Το xe.com “έβγαλε” ποσό κοντά στα 3.900.000 ευρώ. Εσύ κράτα πως αυτό το ποσό, ήταν ρεκόρ για την ομάδα του Μονάχου. Προκλήθηκαν εντάσεις, του τύπου να απειλήσει ο προπονητής της εθνικής, Berti Vogts να τον αποκλείσει -εν όψει του Euro 92-, γιατί όσα τον συνόδευσαν, προκαλούσαν αντιπερισπασμό στην ομάδα. Εκείνος έγινε έως και αρχηγός της Bayern, όπου έμεινε επτά χρόνια πριν πάει στην Αγγλία, με τη Sunderland να αποφασίζει δυο ματς μετά πως είναι πολύ… μεγάλος για να παίζει ποδόσφαιρο.

#4 Torsten Frings

Η Rot-Weiß Alsdorf ήταν η πρώτη ομάδα του κι αν δεν σου λέει κάτι η… κυρία, θα σου πω ότι επαγγελματίας έγινε στην Alemannia Aachen, όταν ήταν στην τρίτη κατηγορία. Μετά πήγε στη Werder Bremen (1997). Ήταν ο κεντρικός μέσος της, στη νίκη επί της Bayern στον τελικό κυπέλλου του 1999. Το 2002, μετά από ένα εξαιρετικό Μουντιάλ, βρέθηκε με ουκ ολίγες προτάσεις στα χέρια του. Διάλεξε εκείνη της Borussia, για 4 χρόνια και 10 εκατ. ευρώ. Τη συνέχεια τη φαντάζεστε. Το 2004 η Bayern “έσπασε” το συμβόλαιο του και μετά… άφησε τον Felix Magath να του αλλάξει θέση και να τον καταστρέψει. Ήταν μια μικρή λεπτομέρεια, ανούσια μπροστά στο γεγονός ότι η ομάδα είχε πάρει το πρωτάθλημα και το κύπελλο. Απογοητευμένος, το καλοκαίρι του 2005, γύρισε στη Werder, πριν ολοκληρώσει την καριέρα του στο MLS.

#3 Mario Götze

Η Dortmund ήταν η ομάδα που του έδωσε την πρώτη του φανέλα, όταν ήταν ακόμα 8 χρόνων. Εκεί πέρασε από το ένα τμήμα, στο επόμενο έως την ανδρική ομάδα, με την οποία έκανε την πρώτη του εμφάνιση στις 21/11 του 2009, σε ηλικία 17 χρόνων (vs. Mainz 05, ως αντικαταστάτης του Jakub Błaszczykowski). Ο Jürgen Klopp τον ζήτησε ως… μόνιμο στην ανδρική ομάδα στα μέσα της σεζόν 2009-10 και τον είδε να εξελίσσεται σε σημαντικό κομμάτι της ομάδας (συμπλήρωσε το τρίο της επιτυχίας, με τους Marco Reus και Robert Lewandowski) που πήρε το πρωτάθλημα το 2011. Τον Μάρτιο του 2012, ο διεθνής μέσος, υπέγραψε νέο συμβόλαιο, έως το 2016, με buy out που έφτανε τα 37 εκατ. ευρώ. Τόσα ακριβώς, έδωσε η Bayern τον Απρίλιο του 2013 και τον πήρε. Ο Klopp… κατήγγειλε τον Pep Guardiola, ότι ήξερε πως ο Götze ήθελε να παίξει υπό τις οδηγίες του και φρόντισε να τον προσεγγίσει, ώστε όταν φτάσει η ώρα της πληρωμής, η Borussia να μην μπορεί να αλλάξει την άποψη του παίκτη. Ο οποίος παίκτης δεν έπαιξε στον τελικό του Champions League, εναντίον της… μέλλουσας ομάδας του -λόγω προβλήματος στους προσαγωγούς.

#2 Robert Lewandowski

Ο γεννημένος στη Warsaw, 27χρονος επιθετικός ασχολήθηκε για πρώτη φορά με το ποδόσφαιρο στην πατρίδα του, την Πολωνία, όπου το highlight του ήταν ότι αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στη β’ κατηγορία (με 21 τέρματα). Ακολούθησε η μεταγραφή του στην Lech Poznań, για 370.000 ευρώ -προηγήθηκε η απόρριψη του από την Sporting Gijón και τον… Παναθηναϊκό. Θα μπορούσα να σου γράψω πολλές ακόμα λεπτομέρειες, αλλά θα αρκεστώ στο γεγονός ότι στην Borussia ήταν που απέκτησε υπόσταση, στον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Το 2010 υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο, για 4.5 εκατ. ευρώ. Στο ντεμπούτο του, σκόραρε στα δίχτυα της -μισητής- Schalke (στο 3-1) και έγινε ο αγαπημένος του κοινού. Ο βασικός της θέσης ήταν ο Lucas Barrios. Όταν όμως, τραυματίστηκε, ο Πολωνός βρήκε το χώρο που χρειαζόταν για να αναπτυχθεί και να δημιουργήσει το μ.ο. των 31 γκολ, για κάθε μια από τις τρεις επόμενες σεζόν. Στο ΤΟΡ5 ήταν τα τέσσερα γκολ που σκόραρε, σε ημιτελικό του Champions League με τη Real Madrid. Σύντομα προέκυψε μια διαφωνία μεταξύ του ιδίου και των διοικούντων, επί της… αντικειμενικής αξίας του. Ήταν τέτοια που τον Γενάρη του 2014 υπέγραψε προσύμφωνο με την Bayern -οι Βαυαροί τον χρησιμοποίησαν για να βγάλουν εκτός τροχιάς τελικού τον ανταγωνισμό. Ναι, πέντε μήνες πριν το τέλος του συμβολαίου του με την Borussia, που του έταξε περισσότερα από 1.4 εκατ. ευρώ, αλλά δεν του τα έδωσε να τα υπογράψει σε χαρτί και ουσιαστικά, δεν του άφησε επιλογή. Οι φίλαθλοι εξέφρασαν το θυμό τους με πολλούς τρόπους. Ο ένας ήταν να του σκίσουν τα λάστιχα του αυτοκινήτου του και να τον υποχρεώσουν να προσλάβει σεκιούριτι που τον συνόδευαν σε ό,τι έκανε στους τελευταίους μήνες παραμονής του στο Dortmund.

#1 Mats Hummels

Εδώ θα σταθούμε λίγο περισσότερο, γιατί η περίπτωση του διεθνούς αμυντικού είναι ελαφρώς πιο ιδιάζουσα από τις προηγούμενες. Βλέπεις, ο 27χρονος σέντερ μπακ είναι προϊόν των ακαδημιών της Bayern Munich. Εκεί τον πήγαν οι γονείς του, όταν ήταν 6 χρόνων. Εκεί πέρασε 11 χρόνια, πριν εμφανιστεί στη δεύτερη ομάδα, εκεί υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο, στις 19/12 του 2006, εκεί έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο το 2007. Η πρώτη συμφωνία με τους Βαυαρούς, ήταν τετραετούς διάρκειας. Δεν την εξάντλησε. Δεν βρήκε τη θέση του στο ρόστερ των “Roten” (βλ. “κόκκινων”) και εκείνοι έκριναν πως για το καλό όλων, θα ήταν χρήσιμο να τον δώσουν δανεικό. Τον έστειλαν στην Borussia, τον Ιανουάριο του 2008. Η συνεργασία του με τον Neven Subotic ήταν τόσο επιτυχημένη, που η “μετοχή” του εκτοξεύθηκε στα ύψη, με τη Dortmund να ζητά την αγορά του και να την επιτυγχάνει, το 2009, έναντι 4 εκατ. ευρώ. Μαζί πήραν τη Bundesliga του 2011, χρονιά που η ομάδα δέχθηκε μόλις 22 γκολ. Ήταν το ρεκόρ, πριν εμφανιστεί η Bayern της αγωνιστικής περιόδου 2012-13 και τα 18 γκολ “παθητικό”. Επίτρεψε μου να κάνω… μια ντρίμπλα.

Η Bayern και η Dortmund είναι οι δυο πιο επιτυχημένοι γερμανικοί σύλλογοι. Αυτοί που διαθέτουν το πιο “πλούσιο” και το πιο ταλαντούχο ρόστερ (τους ανήκουν κάποιοι από τους καλύτερους παίκτες του πλανήτη) και έχουν τους πόρους που απαιτούνται, για να παραμείνουν στην κορυφή, στα χρόνια που έρχονται. Δεδομένου ότι η ομάδα που εμφάνισε η Γερμανία στο World Cup του 2014 είχε 11 παίκτες από αυτές τις δυο ομάδες (στο σύνολο των 23), μια πιθανή εικόνα αυτού που θα παρουσιάσουν στο Euro 2016 είναι αυτή.

Δεν χρειάζεται να σου πω ότι στις άλλες ομάδες της Γερμανίας υπάρχουν παίκτες που σε άλλη λίγκα, θα είχαν κάνει θραύση. Υπάρχουν και αυτοί που πέρασαν τα σύνορα και θριάμβευσαν. Θες πραγματικά, να σου δώσω μια ενδεχόμενη ενδεκάδα της nationalmannschaft που δεν έχει εκπροσώπους των δυο κορυφαίων ομάδων; Θα πάρω τη βοήθεια του futbolstory.sportsblog.com και θα σου αναφέρω τους Ter Stegen, Hector, Höwedes, Mustafi, Rudy, Schweinsteiger (αρχηγός), Kroos, Özil, Schürrle, Draxler και Gómez. Τους λες και “γεμάτους” σε κάθε θέση.

Αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα μας. Στο πώς η Bayern (η πιο πλούσια ομάδα στη Γερμανία, εκπρόσωπος της πιο πλούσιας περιφέρειας -βλ. Βαυαρία) “σκοτώνει” τον ανταγωνισμό. Κάποιοι επιμένουν πως το θέμα είναι ψυχολογικό. Γιατί έως το 1986 η Βαυαρία επιχορηγούνταν από περιφέρειας της βιομηχανικής δυτικής πλευράς της χώρας (εκεί όπου θα βρείτε τη Borussia). Δυο χρόνια αργότερα, έγινε η πρώτη και η μόνη περιφέρεια που εξέλιξε τον εαυτό της από “δέκτη” σε “δότη”. Παρ’ όλα αυτά, εκεί εδρεύουν οι περισσότεροι πολιτικοί που έχουν εκφράσει πιο δυνατά από όλους, την αντίθεση τους στη διάσωση της ευρωζώνης -είναι αυτοί που έχουν κάνει την πιο δυναμική εκστρατεία για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.

Ένα άλλο θέμα έχει να κάνει με το γεγονός ότι το πρώτο σύνθημα που μαθαίνει κάθε παιδί της χώρας και αφορά το ποδόσφαιρο είναι το “Zieht den Bayern die Lederhosen aus”, που σε ελεύθερη μετάφραση ζητά το ξεγύμνωμα των Βαυαρών από τις παραδοσιακές στολές τους, ώστε να απογυμνωθούν από την ξεχωριστή πολιτιστική ταυτότητα που είχαν, από τότε που ήταν ξεχωριστό βασίλειο (έως το 1918), με δικά τους κοστούμια, δικό τους πολιτικό κόμμα, δική τους παραδοσιακή κουζίνα κλπ. Οι Βαυαροί δεν απάντησαν με λόγια. Απάντησαν με πράξεις: την ισχυρή τους οικονομία και τις αθλητικές επιτυχίες.

Την τελευταία δεκαετία, η Bayern έχει κάνει ουκ ολίγες κινήσεις για να πείσει ότι… δεν είναι τόσο κακή όσο φαίνεται. Για παράδειγμα, το 2003 διοργάνωση φιλικό, τα έσοδα του οποίου διατέθηκαν στη οικονομική διάσωση της St. Pauli, ενώ είχε δανείσει 2.000.000 ευρώ στην Borussia, όταν έφτασε στο χείλος της πτώχευσης. Οι διοικούντες της ήταν εκείνοι που επέμειναν στη διανομή των χρημάτων από τα τηλεοπτικά συμβόλαια, ανάλογα με τη θέση της κάθε ομάδας στην κατάταξη -τη στιγμή που θα μπορούσαν να λάβουν το μεγαλύτερο ποσοστό, γιατί η ομάδα τους ήταν εκείνη που είχε τη μεγαλύτερη τηλεθέαση. Εν ολίγοις, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να απαντήσουν στην ερώτηση “μπορεί η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης να είναι δυνατή, χωρίς να είναι διαβολική;”.

Η αλήθεια είναι πως ο αγώνας τους μπορούσε να ‘χει δικαιωθεί, αν δεν προέκυπτε το σκάνδαλο με τον -υπεύθυνο για την εξέλιξη του οργανισμού ως brand κοινωνικής ευθύνης- Uli Hoeneß, ο οποίος ήταν κατηγορούμενος σε σκάνδαλο φοροδιαφυγής -είχε αποκρύψει 28.5 εκατ. ευρώ από τις αρμόδιες αρχές. Ο πρώην πρόεδρος της Bayern και φίλος της Angela Merkel, δικάστηκε, καταδικάστηκε και πέρασε τους 21 μήνες της τριετούς φυλάκισης που του είχε επιβληθεί ως έγκλειστος (ή… κάπως έτσι, αφού από τις πέντε το πρωί έως τις 19.00 είχε το δικαίωμα να εργάζεται στο σύλλογο). Το πλάνο υποχώρησε, για να… καταστραφεί όταν ήλθε η κλοπή του Lewandowski.

Το ποδόσφαιρο παίζεται με την καρδιά

Να σου θυμίσω ότι πρόκειται για σωματείο που είναι ξακουστό για τις ακαδημίες του. Κάποιοι από τους παίκτες που έχουν “βγει” από εκεί τα τελευταία χρόνια, είναι οι Phillip Lahm, Bastian Schweinsteiger και David Alaba. Αυτό όμως, δεν τους εγγυάται πως δεν θα τους πάρει κάποιος τον τίτλο, στη λίγκα. Η συνειδητοποίηση ότι πέραν του ότι διαθέτουν τους καλύτερους νέους παίκτες, έχουν και την οικονομική δύναμη να πάρουν όποιον θέλουν, από όποια ομάδα επιθυμούν, είναι που τους έκανε… αχόρταγους. Το Τransfermarkt έχει εκτιμήσει ότι από στη δεκαετία 2005-2015 η Bayern -που μετακόμισε στην Allianz Arena το 2005- έχει ξοδέψει 321.350.000 ευρώ, με τη Wolfsburg (τη στηρίζει η Volkswagen) να ακολουθεί (με 145.700.000 ευρώ) και το ΤΟΡ3 να συμπληρώνει η Dortmund, με 58.560.000 ευρώ. Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που έφταναν στην κατάκτηση της Bundesliga ομάδες όπως οι Wolfsburg, Werder Bremen, Stuttgart και Dortmund (έκανε το back to back το 2011 και το 2012, με τα ΜΜΕ να δίνουν στα παιχνίδια της με την Bayern τον τίτλο “der klassiker” και τα τηλεοπτικά δικαιώματα να πωλούνται σε περισσότερες από 200 χώρες), διαδικασία που… αποφάσισε να ολοκληρώσει η Bayern, “αποδεκατίζοντας” τις αντιπάλους της, ώστε να μην την απειλούν.

Ο -προ σύλληψης- Hoeneß είχε πει πως “παίζεις ποδόσφαιρο με την καρδιά σου. Δεν έχω πρόβλημα με τους ανθρώπους από την Αραβία ή τη Ρωσία, αλλά θα έπρεπε να έχουν μια επαφή με τον όποιον σύλλογο αναλαμβάνουν. Δεν συγκρίνω το δικό μας project με τη Μanchester United, γιατί εκεί οι ιδιοκτήτες δεν ξέρουν ποια ήταν η ομάδα τους προ εικοσαετίας. Δεν κάνουν ό,τι κάνουν, για την αγάπη τους προς την ομάδα. Θέλουν μόνο να βγάζουν λεφτά”. Όχι, δεν βρέθηκε κανείς να του πει και ότι με την τακτική που ακολουθεί η Bayern -αγοράζοντας τους καλύτερους από κάθε γερμανική ομάδα- εγγυάται την εισροή χρημάτων -μέσω του μονοπώλιου και των διακρίσεων. Να σου πω κάπου εδώ ότι και οι άλλοι δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, αυτής της πραγματικότητας, ακούει στο όνομα Matthias Ginter.

Στις 5 Μαρτίου του 2014, ο 20χρονος -τότε- σέντερ μπακ αγωνίστηκε για πρώτη φορά, με την εθνική Γερμανίας, ως αντικαταστάτης του Mesut Özil, στο 1-0 επί της Chile, σε φιλικό που διεξήχθη στο Olympiastadion του Βερολίνου. Έγινε ο 900ος διεθνής της “Nationalmannschaft”. Πήγε στο World Cup της Βραζιλίας και έγινε κατακτητής της… γης -μολονότι δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στο χορτάρι, σε επίσημο ματς. Παρ’ όλα αυτά, έγινε ο νεαρότερος σε ηλικία πρωταθλητής κόσμου -έτσι αναφέρεται στα ιστορικά βιβλία. Εν συνεχεία, μετακινήθηκε από τη Freiburg στη Dortmund, με τριετές συμβόλαιο. Υπήρχε και μια option. Αυτή ανέφερε την προοπτική τέταρτου χρόνου… που θα περνούσε στην Bayern! Βλέπεις, επί της ουσία τον παίκτη τον αγόρασαν οι Βαυαροί, που εν συνεχεία τον έδωσαν στην Borussia για να βελτιωθεί και να αποκτήσει εμπειρίες, προκειμένου να τον απολαύσουν στο Μόναχο, όταν πια θα γινόταν παγκοσμίου επιπέδου αστέρι. Καλό; Δηλαδή, σαν να λέμε πως ο Ολυμπιακός πήρε παίκτη, που τον έδωσε στον Παναθηναϊκό (ή τον ΠΑΟΚ) για να “ψηθεί” και τον κάλεσε πίσω, όταν πια ήταν έτοιμος.

Με αυτά και με αυτά, οι Γερμανοί επιμένουν πως αυτό που κάνει η Bayern τελικά, πλήττει όλο το “προϊόν”, διότι όλοι οι άλλοι στην πραγματικότητα μάχονται για τη δεύτερη θέση. Και αυτό δεν συναινεί με την εικόνα της ανταγωνιστικής και διασκεδαστικής λίγκας που προωθούσαν οι Γερμανοί, όσα χρόνια θυμούνται τους εαυτούς τους. Τονίζουν ότι για να ενδιαφερθεί ο κόσμος, πρέπει να υπάρχει ο παράγοντας του “απρόβλεπτου”. Τότε αυξάνονται και τα έσοδα. Το μονοπώλιο της Bayern δεν βοηθά την κατάσταση “γιατί ποιος θέλει να επενδύσει σε λίγκα που δεν έχει αγώνα δρόμου για τον τίτλο;”. Ένας ανάλογος προβληματισμός θα μπορούσαν να ‘χουν και άλλες χώρες (λέμε τώρα). Στο θέμα μας, οι Γερμανοί εξηγούν πως η Dortmund μπορεί να παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο της ιστορίας της τα τελευταία χρόνια, αλλά… ο πρωταθλητής αποκαλύπτεται από την 8η αγωνιστική. Και αυτό είναι πρόβλημα -για την προώθηση του προϊόντος, γενικά.

Οι Βαυαροί έχουν μεν, τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη, αλλά δεν δεν ξοδεύουν αλόγιστα. Επίσης, διορθώνουν άμεσα το όποιο λάθος προκύπτει -σε εκτίμηση παίκτη ή προπονητή. Και από ό,τι έχει αποδειχθεί, δεν διστάζουν να παίξουν και λίγο… βρώμικα, αρπάζοντας τους σταρ των ανταγωνιστών τους, προκειμένου να μη χάσουν την πρωτοκαθεδρία και να απομακρύνουν τους τυχόν διώκτες τους. Αυτό δεν είναι απαραίτητα αθέμιτο. Δικαιολογεί όμως, την κατηγορία ότι κάνουν bullying στη Bundesliga. Όπως και “πληγώνει” την όποια απόπειρα κάνουν οι άλλοι σύλλογοι να πάρουν κάποια εξαιρετική περίπτωση παίκτη από το εξωτερικό. Ποιος αθλητής θα μπει στη διαδικασία να σκεφτεί να παίξει στη Γερμανία, για ομάδα που δεν είναι η Bayern και άρα γνωρίζοντας πως… δεν έχει τύχη να πάρει τίτλο; Αυτήν την ωμή αλήθεια επικαλέστηκε και ο Lewandowski, σε όσους έπεσαν να… φάνε τον Hummels, όταν άφησε την Dortmund για τους Βαυαρούς. “Έρχεται για τους τίτλους“, είπε και όλοι ήξεραν πως είχε δίκιο.

Να σου πω όμως, και πώς άφησε ο Hummels τη Borussia -και ενισχύει το ρόλο της Bayern ως “νταή”. Στις 28 του περασμένου Απρίλη (ημέρα Πέμπτη), ο 27χρονος κεντρικός αμυντικός γνωστοποίησε στην ομάδα του έγγραφο, με το οποίο της ζητούσε να τον αφήσει να πάει στο Μόναχο το καλοκαίρι. Ο Karl-Heinz Rummenigge ομολόγησε πως οι διαπραγματεύσεις είχαν ήδη ξεκινήσει και μετά την κίνηση του παίκτη, προφανώς και επιταχύνθηκαν -πριν ολοκληρωθούν ένα μήνα αργότερα. Οι απαιτήσεις της Dortmund παρουσίασαν μια… εκτόξευση, γεγονός λογικό, από τη στιγμή που το συμβόλαιο του παίκτη τελείωνε στις 30/6 του 2016 και δεν περιλάμβανε buy out για φέτος. Άρα οι Βεστφαλοί μπορούσαν να ζητήσουν ό,τι “τραβούσε” η ψυχή τους. Τι “τραβούσε”; Περί τα 35 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που αποτελεί ρεκόρ για παίκτη της Bundesliga που έχει ένα ακόμα χρόνο συμβόλαιο με την… πρώην.

Αυτή η μέθοδος (“πιάνουμε τον παίκτη που έχει συμβόλαιο με άλλους, δίνουμε όλο μας το “είναι” για να τον πείσουμε να έλθει κοντά μας και μετά τον βάζουμε να τα “βγάλει” πέρα με την ομάδα του”) είναι στο Νο1 της λίστας με το “πώς να κλέψω παίκτες” της Bayern. Στο Νο2 υπάρχουν τα ανταλλάγματα -γιατί αν μη τι άλλο, παίκτες υπάρχουν στο Μόναχο. Στο Νο3 είναι το “πάω κατευθείαν στο σύλλογο, δίνω τα χρήματα που μπορώ να δώσω και τελειώνω”. Και αν τυχόν η ομάδα δεν συναινέσει, αφήνει τον παίκτη να αναλάβει τη συνέχεια -με γκρίνια, αιτήματα αποδέσμευσης κλπ, κλπ.

Πώς μπορεί όμως, να “σωθεί” το γερμανικό πρωτάθλημα, ως εμπορικό προϊόν, δεδομένου ότι η Bayern δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για την προοπτική να δει τον ανταγωνισμό να ενισχύεται; Το Bundesligalounge.com έγραψε πως μια προοπτική είναι “να καθιερωθούν τα playoffs, στη μορφή που είναι στα περισσότερα αμερικανικά σπορ. Δηλαδή, μετά το τέλος της κανονικής περιόδου να παίζουν οι έξι καλύτερες ομάδες, μεταξύ τους. Ο πρώτος με τον έκτο, ο δεύτερος με τον πέμπτο και ούτω καθ’ εξής. Αυτός ο τρόπος θα αυξήσει τις πιθανότητες να εμφανιστεί ένας διαφορετικός πρωταθλητής, γιατί σε νοκ άουτ ματς, όλα μπορούν να συμβούν”. Ομολογουμένως, αυτό το σύστημα θα είναι άδικο για όποιον τερματίσει στην κορυφή της regular season -με διαφορά 20 πόντων από το δεύτερο-, αλλά λέμε.

Μια δεύτερη πρόταση είναι να αποκτήσει και η Bundesliga τη διαδικασία του draft (επιλογή νεαρών παικτών). Το πρόβλημα είναι πως οι ακαδημίες ανήκουν στις ομάδες και όχι σε σχολεία. Βέβαια, θα μπορούσε αυτός να είναι ένας τρόπος να αποκτήσουν οι μικρές ομάδες χρήματα από την πώληση των ταλέντων τους ή να τα κρατήσουν και να τα προωθήσουν. Μια άλλη παράμετρος μπορεί να είναι να υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός “προϊόντων” κάθε ομάδας, στο ρόστερ. Αλλά αυτό μάλλον θα οδηγήσει τους μεγάλους συλλόγους στο να αγοράζουν το ταλέντο σε ακόμα μικρότερη ηλικία -και άρα θα πρέπει να δημιουργηθούν κανονισμοί και για αυτό.

Η τρίτη προοπτική είναι “το salary cap, δηλαδή να έχει κάθε ομάδα το ίδιο ποσό χρημάτων να διαθέσει για μισθούς παικτών. Και αυτή η λύση θα είναι εξαιρετική, αλλά προϋποθέτει το να εφαρμοστεί σε όλες τις μεγάλες λίγκες -για να υπάρχει ισονομία. Διαφορετικά, οι μεγάλοι σταρ θα μπορούν να φεύγουν για πρωταθλήματα που δεν έχουν salary cap”. Και φτάνουμε σε μια… σοσιαλιστική πρόταση: να διανέμονται τα χρηματικά έπαθλα αντίστροφα. Δηλαδή, όποιος προκρίνεται στο Champions League να παίρνει τα λιγότερα, αυτοί του Europa League να έχουν λαμβάνειν λίγα περισσότερα, με τις ομάδες που είναι από τη μέση έως την ουρά της βαθμολογίας να είναι εκείνες που θα παίρνουν τα περισσότερα. Ναι, αυτό το πλάνο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον τρόπο που λειτουργεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο και για αυτό δεν φαίνεται να έχει τύχη.

Η τελευταία πρόταση αφορά την κατάργηση του κανονισμού “50+1”: για να λάβει, ο όποιος σύλλογος, άδεια συμμετοχής στη Bundesliga, στη μετοχική σύνθεση δεν πρέπει να έχει φυσικό πρόσωπο με μερίδιο πάνω από 49.9%. Αυτό εξασφαλίζει ότι η ομάδα διοικείται από άτομα που εκλέγονται από τους μετόχους -δεν αποφασίζει ο χορηγός, όπως δεν μπορεί να εμφανιστεί κάποιος να αγοράσει σύλλογο, με δάνειο στο όνομα του συλλόγου (βλ. Glazer, Manchester United).

Εξαίρεση γίνεται για ομάδες που έχουν το ίδιο ιδιοκτησιακό καθεστώς, για τουλάχιστον 20 διαδοχικά χρόνια. Όρος στον οποίον ωστόσο, ανταποκρίνονται ελάχιστοι. Η Leverkusen ελέγχεται από τη Bayer και η Wolfsburg από την VW. Αν όμως, καταφύγουν οι Γερμανοί σε αυτήν τη λύση, θα χάσουν τους οπαδούς που γεμίζουν τα γήπεδα και δημιουργούν μοναδική ατμόσφαιρα. Γιατί; Διότι οι φαν έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν θα ανεχθούν να ζήσουν την εμπειρία χορηγών που εμφανίζονται για να χρησιμοποιήσουν την αγαπημένη τους ομάδα, ως ένα πολύ ακριβό παιχνίδι. Πού καταλήγουμε; Να σου πω πού κατέληξε το Bundesligalounge.com: “Η λίγκα θα πρέπει να διαλέξει το δηλητήριο της, αν δεν θέλει να δει το προϊόν της να χάνει και άλλο από την αξία του”.

πηγή: sport24.gr