Όπως αναμενόταν στον αγώνα με τον Άρη, ελλείψει και επιλογών ο Δώνης προτίμησε να αρχίσει τον αγώνα με διάταξη 3-4-3. Είναι αυτή που προτιμά εδώ και αρκετό καιρό απέναντι σε αντιπάλους που έχουν σαφείς αμυντικούς προσανατολισμούς στην προσπάθεια που γίνεται να λειτουργήσουμε καλύτερα απέναντι σε κλειστές άμυνες.
Αυτή τη φορά το πλάνο δεν δούλεψε όσον αφορά το αμυντικό κομμάτι αφού ο ΑΠΟΕΛ ήταν ευάλωτος σε βαθμό που δέχτηκε δυο τέρματα από τη χειρότερη επιθετική γραμμή του πρωταθλήματος.
Τα πολλά ατομικά λάθη και η δυσκολία των τριών αμυντικών (Μοράις, Βούρος, Μερκής) να καλύψουν τους χώρους έκανε την ομάδα μας ευάλωτη απέναντι στον αντίπαλο κάτι που γιγαντώθηκε με τις λανθασμένες εξόδους του Πέρεθ.
Η επιλογή του 4-4-2 στην επανάληψη αλλά και το ότι οι παίκτες σοβαρεύτηκαν βελτίωσε σε ουσιαστικό βαθμό την κατάσταση.
Το ερώτημα που τίθεται όμως είναι κάτω από ποιες συνθήκες και δεδομένα θα κριθεί ξανά η διάταξη με τρεις αμυντικούς ως η καταλληλότερη.
Τα χαρακτηριστικά των τριών αμυντικών και η μεταξύ τους χημεία είναι καθοριστικοί παράγοντες που στην προκειμένη περίπτωση δεν υπήρξαν.