Ο ΑΠΟΕΛ θα βρίσκεται για ακόμα λίγες ώρες στην κορυφή της βαθμολογίας αλλά η λογική λέει ότι στη συνέχεια θα αποκτήσουμε συγκάτοικο την ΑΕΚ που θα κερδίσει την Αγία Νάπα. Η ομάδα μας αδυνατεί να κάνει το κάτι παραπάνω και να κερδίσει καθοριστικούς αγώνες στέλνοντας το μήνυμα στους βασικούς μας αντιπάλους ότι μπορούν…
Ο απολογισμός των δυο ισοπαλιών και της μιας ήττας στους αγώνες με ΑΕΚ, Ομόνοια και Ανόρθωση στέλνει το μήνυμα ότι ο ΑΠΟΕΛ έχει σοβαρά κενά και θέματα που δεν του επιτρέπουν να θεωρεί δεδομένο οτιδήποτε. Η πρώτη ήττα φανέρωσε με τον πιο έντονο τρόπο την εξάρτηση μας σε συγκεκριμένους παίκτες…
Δεν υπήρχε περίπτωση να βάλουμε γκολ αφού ο έλειπαν από την ομάδα οι παίκτες που έχουν την ικανότητα να κάνουν τα πράγματα πιο εύκολα σε αυτό τον τομέα. Η απουσία των Καβενάγκι, Ντε Βινσέτι αλλά και του φορμαρισμένου Εφραίμ έκανε ακόμα πιο νευρική την ομάδα ενώ είναι φανερό ότι ο Πιατκόφσκι δεν μπορεί.
Σε κάποια φάση και ιδανικά το συντομότερο θα πρέπει να γίνει και η αναπόφευκτη παραδοχή για τον Σωτηρίου. Αυτή που αφορά έναν πολύ καλό περιφερειακό παίκτη που δυσκολεύεται πολύ στο να τελειώσει φάσεις.
Οι παθογένειες του ΑΠΟΕΛ ήταν φανερές και σήμερα. Τα λάθη είχαν ονοματεπώνυμο και είναι άσκοπο πλέον να τα έχουμε με τον Αντωνιάδη αφού το ζητούμενο ήταν να μην χρειαστεί να μπαίνει κάθε εβδομάδα στο στόχαστρο…
Δεν βοήθησε όμως την κατάσταση ούτε ο Τιμούρ με τις επιλογές του. Ο Στίλιτς μπορούσε και έπρεπε να παραμείνει στον αγώνα αφού ήταν ο παίκτης που ίσως να μπορούσε να αποτρέψει την ήττα, βοηθώντας και τους υπόλοιπους να λειτουργήσουν καλύτερα.
Ασφαλώς και θα ερχόταν η πρώτη ήττα αλλά η μεγάλη εικόνα είναι αυτή που πρέπει να προβληματίσει και να αφυπνίσει τους υπεύθυνους…