Η 8η Νοεμβρίου αποτελεί κάθε χρόνο την καλύτερη αφορμή για να θυμηθούμε όλα όσα πέτυχε ο Θρύλος, να χαρούμε ξανά για τις τεράστιες επιτυχίες, να προβληματιστούμε για αυτά που δεν έγιναν όπως έπρεπε και να αντιληφθούμε ότι είμαστε μέλη αυτού που ο Νίκος Καρύδης αποκάλεσε ως το μοναδικό «κατεστημένο» που δεν πρόκειται να ξεριζωθεί ποτέ και όσο το κτυπούν τα διάφορα ρεύματα γίνεται πιο μεγάλο.
Τα 92χρονά του ΑΠΟΕΛ μας βρίσκουν σε μια από τις πιο δύσκολες και κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης εποχής. Ενώ κάποιος μπορεί εύκολα να ισχυριστεί ότι διανύουμε την πιο πετυχημένη περίοδο της ιστορίας μας έχοντας κατακτήσει έξι συνεχόμενα πρωταθλήματα, η βαθύτερη ανάλυση είναι άκρως ανησυχητική.
Η κακή πρακτική των συχνών απολύσεων προπονητών και οι επίσης πολλές αλλαγές στο ρόστερ ως απόρροια των λανθασμένων μεταγραφών έχουν οδηγήσει στην αποψίλωση του ρόστερ. Τo DNA του ΑΠΟΕΛ και οι παράγοντες επιτυχίας που έφεραν τις σπουδαίες πορείες στην Ευρώπη έχουν αλλοιωθεί ενώ οι οικονομικές σπατάλες κάνουν ακόμα πιο δύσκολη τη διαχείριση.
Παρά τις επιτυχίες το μοντέλο με το οποίο η διοίκηση Πετρίδη διαχειριζόταν το ποδοσφαιρικό τμήμα κρίνεται ως προβληματικό. Αυτό επιβεβαιώνεται με τις κινήσεις που έγιναν προ μηνός σε μια απέλπιδα προσπάθεια να σωθεί και η φετινή χρονιά.
Ο ΑΠΟΕΛ δεν έχει κλειστό συμβόλαιο κατάκτησης των πρωταθλημάτων και οι οπαδοί μας είναι αρκετά ώριμοι για να το αντιληφθούν αυτό. Είναι δεδομένο επίσης ότι έχει επέλθει κορεσμός και αποπροσανατολισμός ανάμεσα στην οπαδική βάση αλλά αυτά δεν αποτελούν άλλοθι για κανέναν αρμόδιο.