apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
“Ο Ακροβολιστής θα κτυπά αλύπητα σε ανύποπτο χρόνο, άμεσα ή έμμεσα, οποιοδήποτε και οτιδήποτε πλήττει ή προσπαθεί να πλήξει τα συμφέροντα του ΑΠΟΕΛ. Ο ΑΠΟΕΛ είναι πάνω απ’ όλα, γι’ αυτό καλά κάνουν να προσέξουν όλοι οι αντιΑΠΟΕΛΙΣΤΕΣ για να μη νιώσουν τα πυρά του Ακροβολιστή.”
Τρίτη 2 Αυγούστου γύρω στις 10:00 το βράδυ. Ο ΑΠΟΕΛ αγωνίζεται με σθένος και πάθος σε ακόμα ένα παιχνίδι, όπως κάθε χρόνο άλλωστε, για να προκριθεί σε ομίλους ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Το παιχνίδι μπαίνει στις καθυστερήσεις και κάποιοι αποτυχημένοι που βλέπουν ευρωπαϊκά παιχνίδια μόνο από την τηλεόραση, σφίγγονται και χαμογελούν δειλά δειλά επειδή το παιχνίδι τελειώνει και ο ΑΠΟΕΛ δεν προκρίνεται. Στο επόμενο πεντάλεπτο προσπαθούσαν να ξυπνήσουν από τον εφιάλτη που μόνο ο ΑΠΟΕΛ μπορεί να τους προκαλέσει.
Οι πιο πάνω αποτυχημένοι φυσικά δεν είναι μόνο οι χόχοι, αλλά και οι μπλε χόχοι. Χωρίς υπερβολή αυτοί πόνεσαν περισσότερο και το κερασάκι στην τούρτα ήταν και η πρόκριση της άεκ. Από την μια ο ΑΠΟΕΛ που τους κατατρόπωσε παγκυπρίως και από την άλλη η άεκ που τους διέλυσε μέσα στην πόλη τους. Πώς να μην παθαίνει λοιπόν ψυχολογικά ο κάθε κομπλεξικός ανορθωσιάτης;
Η άρνηση του γελοίου Πουλλαίδη να διευκολύνει τον ΑΠΟΕΛ στα κρίσιμα ευρωπαϊκά του παιχνίδια δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, τουλάχιστον για κάποιους από εμάς. Ήταν μια αναμενόμενη κομπλεξική και μικροπρεπής απόφαση που βγάζει προς τα έξω το μίσος τους προς τον αυτοκράτορα του κυπριακού ποδοσφαίρου. Περιμέναμε από τέτοια μικρά ανθρωπάκια να μας βοηθήσουν; Όσοι το περίμεναν είναι αυτοί που πιθανόν να τους υποστήριζαν πριν 8 χρόνια να μπουν σε ομίλους. Ελπίζω τώρα να έχουν καταλάβει το λάθος τους.
Με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό είναι καλό η διοίκηση μας να μελετήσει το ενδεχόμενο η ανόρθωση να μη τηρεί ένα σημαντικό άρθρο της προκήρυξης. Αυτό που αφορά τον αριθμό των γηγενών ποδοσφαιριστών που πρέπει να έχουν οι ομάδες στα ρόστερ τους, τις ηλικίες τους και πόσοι από αυτούς πρέπει να προέρχονται από τις ακαδημίες τους. Εγώ υποστηρίζω ότι δεν το τηρεί και είναι σχεδόν αδύνατο να καταφέρει να το τηρήσει, γι’ αυτό θα επανέλθω με αποδείξεις στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου.
Κατά τα άλλα περαστικά σας!
“Δύο μαγικές λέξεις, δύο υπέροχες ιδεολογίες, δύο μεγάλες περηφάνιες, δύο δόξες και εν κατακλείδι, μια δεύτερη και τρίτη θρησκεία για μένα και όσους πίστεψαν στον ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ και κατ’ επέκταση στον ΑΠΟΕΛΙΣΜΟ”.
