Ο ΑΠΟΕΛ ήταν τόσο επιβλητικός και ανώτερος του πολυδιαφημισμένου Απόλλωνα στον αγώνα της χρονιάς, που όσοι εξυμνούσαν την ομάδα του κάττου και ήθελαν να την δουν πρωταθλήτρια πρέπει να κάνουν δεύτερες σκέψεις.
Είναι γεγονός ότι ο βασικότερος μας αντίπαλος τη φετινή χρονιά είχε μια καλή και σταθερή παρουσία, χτίζοντας στα δικά του ατού και κυρίως στα δικά μας προβλήματα.
Από τη στιγμή όμως που το πρωτάθλημα έφτασε να κρίνεται σε μεγάλο βαθμό στο ΓΣΠ ήταν καταδικασμένος. Ήταν γιατί το DNA του πρωταθλητή που τόσο ενοχλεί όσους είναι αντιΑΠΟΕΛ έβαλε τη σφραγίδα του.
Όπως και στον αγώνα του δευτέρου γύρου η ομάδα βρέθηκε πίσω στο σκορ αλλά στη συνέχεια αντέδρασε. Αυτή τη φορά μάλιστα έγινε με τρόπο που ο Απόλλων είχε παθητικό ρόλο στο πρώτο ημίχρονο, δείχνοντας στοιχεία ομάδας που δεν μπορεί να αντέξει την πίεση.
Αυτό επιβεβαιώθηκε και κατά τη διάρκεια της δημοσιογραφικής των δυο προπονητών με τον κάττο να κλαψουρίζει για καθυστερήσεις των ball boys και πως η διαφορά πριν τον σημερινό αγώνα έπρεπε να ήταν στους 10 βαθμούς.
Η νίκη είναι κάτι παραπάνω από μισό πρωτάθλημα και τις επόμενες δυο εβδομάδες πρέπει να τελειώσουμε τη δουλειά.