“Δεν είναι συμβόλαιο συνταξιοδότησης”

Ο Νεκτάριος Αλεξάνδρου σε μια συνέντευξη-χείμαρος μιλά για όλα όσα αφορούν την ομάδα μας χαρακτηρίζοντας τη φετινή χρονιά ως μάλλον την πιο πετυχημένη στην ιστορία του ΑΠΟΕΛ. Ο αρχηγός δηλώνει ότι δεν θεωρεί ότι υπόγραψε συμβόλαιο συνταξιοδότησης ενώ σχολιάζει τον Κρίστιανσεν τον Γιοβάνοβιτς και τον κορεσμό…

Διαβάστε όσα είπε στο kerkida.net

Ξεκινάμε από την σεζόν που ολοκληρώθηκε. Πρωτάθλημα, στους «16» του Γιουρόπα Λιγκ αλλά ήττα στον τελικό Κυπέλλου και καμία νίκη με Απόλλωνα και ΑΕΚ. Για κάποια άλλη ομάδα θα ήταν 100% επιτυχημένη. Πόσο επιτυχημένη είναι η χρονιά για το ΑΠΟΕΛ;

«Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε το πως κρίνεται μια χρονιά του ΑΠΟΕΛ των τελευταίων 7-8 χρόνων σε σχέση με άλλες ομάδες, αυτό είναι δεδομένο λόγω των τεράστιων επιτυχιών τα τελευταία χρόνια. Ακόμα και για το επίπεδο του ΑΠΟΕΛ και τη συχνότητα των επιτυχιών, η χρονιά είναι απόλυτα επιτυχημένη. Αν μας έλεγαν από την αρχή της σεζόν ότι θα είχαμε τέτοια πορεία στην Ευρώπη και θα κατακτούσαμε το πρωτάθλημα, τότε θα υπογράφαμε και με τα δύο χέρια ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Είναι μια φανταστική χρονιά, με πολλή περηφάνια για όλους μας. Είναι ίσως η πιο επιτυχημένη χρονιά στην ιστορία του ΑΠΟΕΛ, αφού η σπουδαία Ευρωπαϊκή πορεία συνδυάστηκε με το πρωτάθλημα. Την χρονιά που πήγαμε στους «8» του Τσάμπιονς Λιγκ με την πρόκριση κόντρα στην Λυών, δεν το συνδυάσαμε με κατάκτηση πρωταθλήματος».

Έγινε πολλή κουβέντα για το ότι το ΑΠΟΕΛ δεν έπαιζε επιθετικά, το είπε και ο Πρόδρομος στην παρουσίαση του νέου τεχνικού. Πώς το αντιλαμβανόσουν εσύ; Το συζητούσατε μεταξύ σας οι ποδοσφαιριστές;

«Δεν έχει να κάνει με τα γκολ που πετύχαμε. Έχει να κάνει με το ότι η ομάδα δεν έπιασε ικανοποιητική απόδοση, ειδικά στα παιχνίδια με τους ανταγωνιστές της ή για να το θέσω καλύτερα με το ότι δεν κερδίσαμε τους άμεσους αντγωνιστές μας στα μεταξύ μας παιχνίδια, κάτι πρωτόγνωρο για το ΑΠΟΕΛ. Αν τα κερδίζαμε αυτά τα παιχνίδια και ολοκληρώναμε το πρωτάθλημα στις πολλές ευκαιρίες που είχαμε, κανένας δεν θα μιλούσε για την επιθετικότητα του παιχνιδιού μας. Το να αναλύσεις αν μια ομάδα παίζει επιθετικά ή αμυντικά γίνεται μέσα από διαφορετικές συγκυρίες και κυρίως από τον αντίπαλο που έχεις κάθε φορά. Τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ευρώπη κάναμε αρκετά επιθετικά παιχνίδια».

Ποια είναι η φιλοσοφία και γενικότερα η πρόθεση του Τόμας Κρίστιανσεν;

«Η φιλοσοφία του προπονητή ήταν μια σύγχρονη επιθετική ανάπτυξη απο την άμυνα και τον τερματοφύλακα με έμφαση σε όλα τα σύγχρονα στοιχεία του ποδοσφαίρου. Απλά στο ΑΠΟΕΛ ίσως αυτό να μην φαινόταν τόσο, επειδή υπήρχε η εικόνα της προηγούμενης ομάδας του κυρίου Κρίστιανσεν που έπαιζε σχετικά πιο επιθετικά γιατί είχε τους παίκτες να παίξει με το σύστημα που προτιμούσε και βολεύε ακόμα περισσότερο τη φιλοσοφία του. Όταν ήρθε στο ΑΠΟΕΛ, βρήκε ένα βασικό κορμό και προσάρμοσε την φιλοσοφία του με τους παίκτες που είχε και τις ανάγκες που είχε η ομάδα. Βρήκε τον τρόπο να κάνει την ομάδα αποτελεσματική και τα αποτελέσματα τον δικαιώνουν, με βάση τον τίτλο και την Ευρωπαϊκή πορεία. Όμως είναι αλήθεια ότι στα ντέρμπι δεν πήγαμε καθόλου καλά και αυτό είναι κάτι που μας προβλημάτιζε όλους και εν τέλει ίσως να επηρέασε λίγο ή πολύ και την απόφαση της διοίκησης».

Ίσως να έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι σε όλα τα ντέρμπι το ΑΠΟΕΛ ήταν σε καλύτερη βαθμολογική θέση και δεν έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο; Να παίζει μόνο με την νίκη στο μυαλό;

«Δεν θεωρώ ότι θα ήταν διαφορετική, ίσως πολλές φορές όταν είμαστε με την πλάτη στον τοίχο, σαν ΑΠΟΕΛ να είμαστε πιο ενεργοποιημένοι και να προσαρμοζόμαστε ως προς το αποτέλεσμα. Υπήρχαν διάφορες συγκυρίες, αλλά ίσως ακουστούν ως δικαιολογίες γι’ αυτό θα προτιμήσω να αποφύγω να παραθέσω οτιδήποτε σαν επεξήγηση αυτού του φαινομένου».

ΑΛΛΕΣ ΧΡΟΝΙΕΣ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΣΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ

Είσαι χρόνια εκ των αρχηγών, φέτος ήσουν ο πρώτος αρχηγός. Ένιωσες ότι άλλαξε κάτι;

«Προσωπικά είμαι άνθρωπος που μου αρέσει η ευθύνη, η ανάληψη των ευθυνών με κάνει να νιώθω χρήσιμος και αποδοτικός, σε οποιοδήποτε επίπεδο της ζωής μου. Ένιωθα ότι είχα επιπλέον ευθύνη και κίνητρο να πάει καλά η ομάδα. Θα συνεχίσω να το έχω όσο βρίσκομαι στην θέση που είμαι. Δεν έκανα φέτος κάποια περισσότερη προσπάθεια απο άλλες χρονιές, απλά ένιωθα ότι ήμουν περισσότερο υπεύθυνος για την πορεία της ομάδας και το να κατακτήσουμε τους στόχους μας».

Κατάλαβες να έχεις μεγαλύτερη ευθύνη;

«Σε κάποια σημεία της χρονιάς που δεν αγωνιζόμουν, ήταν κάτι που δεν μου άρεσε καθόλου και πρώτη φορά αντιμετώπισα τόση αποχή ενώ ήμουν σε πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση. Άλλες χρονιές θα αντιδρούσα διαφορετικά. Είδα και σε αυτό τον τομέα, παρατήρησα αλλαγή στην συμπεριφορά μου, ένιωθα ότι η ευθύνη που είχα είναι διαφορετική. Έκεί που έπρεπε, θεωρώ οτι έβαλα τον ποδοσφαιρικό μου εγωισμό στην άκρη, παρά το ότι πίστευα ότι ήμουν σε θέση να αγωνιστώ και θα μπορούσα να είχα συνέχεια σε κάποιες πολύ καλές εμφανίσεις που είχα μέσα στη χρονιά».

Νιώθεις ότι με την εμπειρία σου και τις παραστάσεις σου έχεις χρέος να εμπνεύσεις και να καθοδηγήσεις τους μικρότερους;

«Πάντα μου άρεσε να μιλάω, να προσπαθώ να επηρεάσω και να βοηθήσω τους μικρούς, είναι στην φύση μου σαν άνθρωπος και το έκανα από τα προηγούμενα χρόνια. Μακάρι να έχω τον τρόπο να τους βοηθώ, οι ίδιοι θα το κρίνουν, γιατι πιστεύω πολύ στη νέα γενιά και απολαμβάνω να έχω επαφή με όλους τόσο στο ΑΠΟΕΛ, όσο και στην Εθνική ομάδα».

Τα περισσότερα από τα τελευταία χρόνια για σένα ήταν ίδιο το σκηνικό. Στην αρχή της σεζόν ξεκινούσες στον πάγκο και στο τέλος της σεζόν ήσουν εντεκαδάτος. Φέτος δεν συνέβη αυτό στο φινάλε. Πώς το αντιμετώπισες;

«Φέτος αλλά και πέρσι είχα βασικές συμμετοχές στα Ευρωπαικά προκριματικά και ήταν κάτι που απόλαυσα και μου έδωσε μεγάλη ικανοποίηση. Αν και δεν εκπλήρωσα ολοκληρωτικά τους στόχους μου γιατί δεν προκριθήκαμε στο Τσάμπιονς Λιγκ αλλά δεν είχα και τη συμμετοχή που ήθελα στους αγώνες των ομίλων. Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου, οι χρονιές που ξεκινούσα ως βασικός ήταν ελάχιστες. Δεν θεωρούμουν εντεκαδάτος, να το θέσω έτσι. Δεν ήταν κάτι που το σκεφτόμουν και δεν με επηρεάζε διότι πάντα πίστευα ότι με την δουλειά μου θα κέρδιζα τη θέση στην ομάδα. Τις πλείστες φορές τελείωνα τις χρονιές βασικός όντως. Αυτό που έγινε φέτος, είναι κάτι που με ενοχλούσε, ήθελα να έχω πιο ενεργό ρόλο στην ομάδα γιατί πίστευα ότι αγωνιστικά μπορούσα να προσφέρω περισσότερα. Ήμουν σε κατάσταση για να προσφέρω περισσότερα. Όμως κατανοώ την θέση του προπονητή, έχει να επιλέξει αυτούς που θεωρεί ο ίδιος ότι μπορούν να του πετύχουν τους στόχους του και όλοι οι προπονητές προτιμούν κάποιους παίκτες περισσότερο απο κάποιους άλλους. Κάποιες φορές συμβιβαζόμουν, κάποιες εκνευριζόμουν αλλά αυτό είναι πολύ υγιές. Ένας ποδοσφαιριστής που δεν αγωνίζεται, αν δεν τον πειράζει είναι καιρός να σταματήσει το ποδόσφαιρο».

Παίζοντας τόσα χρόνια στο ανώτατο επίπεδο στην Κύπρο και με συμμετοχές στο ανώτατο επίπεδο στην Ευρώπη, συν τους αγώνες της Εθνικής, με τόσα πρωταθλήματα και Κύπελλα, υπάρχει κάτι που μπορεί να φέρει η νέα χρονιά και να είναι ξεχωριστή για τον Νεκτάριο;

«Να καταφέρεις να προσαρμόζεις τους στόχους σου είναι αυτό που διατηρεί τον οποιοδήποτε αθλητή σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Αν δεν μπορείς να προσαρμόζεις τους στόχους σου και να βρίσκεις καινούργια κίνητρα τότε δεν μπορείς να κάνεις πρωταθλητισμό. Δόξα τον Θεό έχω πολλούς στόχους, δεν νιώθω ότι πέτυχα κάτι που με ολοκληρώνει. Έχω κάποιους δικούς μου προσωπικούς στόχους μέσα από την ομάδα και όταν τους πετύχω θα τους μάθετε. Είμαι ευγνώμων και ευλογημένος για όσα πέτυχα ως τώρα, αλλά δεν έχω πετύχει ακόμα όσα θέλω πριν ολοκληρώσω την καριέρα μου. Μέχρι τότε δεν είναι κάτι που θέλω να δημοσιοποιήσω αλλά πιστέψετε με, έχω αρκετούς στόχους και θέλω να τους πετύχω».

ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΨΑΞΕΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟ, ΣΤΟΧΟΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΣΤΟ ΑΠΟΕΛ

Πέρσι και φέτος το συμβόλαιο σου ολοκληρωνόταν και ανανέωσες με συνοπτικές διαδικασίες. Μπήκες έστω και για μια στιγμή στον πειρασμό να κοιτάξεις δεξιά και αριστερά, πιθανό άλλο προορισμό;

«Και να μου πέρασε από το μυαλό, στο τέλος έφυγε εύκολα και πολύ γρήγορα. Είμαι ένας άνθρωπος που όταν κάνω κάτι, το κάνω αρκετά με το συναίσθημα και το πώς νιώθω οπότε ειδικά φέτος δεν θα μπορούσα να σκεφτώ τον εαυτό μου να βρεθεί αντιμέτωπος με το ΑΠΟΕΛ. Δεν θα μπορούσα να αντιμετωπίσω κάτι τέτοιο. Μόνο αν σκεφτόταν η ομάδα να μου πει ότι είμαι εκτός πλάνων. Τότε θα αναγκαζόμουν να κοιτάξω αλλού γιατί είμαι σε μια ηλικία δόξα τον Θεό έχω την υγεία μου και νιώθω πολύ δυνατός να συνεχίσω να αγωνίζομαι, αλλά αν ήταν δυνατό θα προσπαθούσα να πάω στο εξωτερικό, πχ στην Ελλάδα, παρα να βρεθώ αντιμέτωπος με την ομάδα μου. Αλλά δεν είχα ψάξει οτιδήποτε αλλο γιατί στόχος μου ήταν να συνεχίσω στο ΑΠΟΕΛ και πίστευα ότι εύκολα ή δύσκολα θα συνέχιζα».

Είδαμε ποδοσφαιριστές που όταν έφυγαν μετά από πολλά χρόνια σε μεγάλη ομάδα, νε επιλέγουν να πάνε σε μικρότερη, για να μην είναι ανταγωνιστές με την πρώην ομάδα τους. Αυτό θα ήταν μια σκέψη για σένα;

«Θεωρώ ότι ένας ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται για πάρα πολλά χρόνια στο ΑΠΟΕΛ των τελευταίων χρόνων, με όλο τον σεβασμό στις άλλες ομάδες, όταν μάθεις να είσαι πρωταγωνιστής δεν είναι εύκολο να αποφασίσεις ξαφνικά να πας σε ομάδα που δεν έχει πρωταγωνιστικούς στόχους. Είναι μια δύσκολη απόφαση που ευτυχώς δεν βρέθηκε μπροστά μου, δεν ήθελα να μπω σε τέτοια διαδικασία. Ήμουν ευθύς και ειλικρινής με την διοίκηση και τον κόσμο της ομάδας και χαίρομαι που εκτιμήθηκε. Ελπίζω να μην βρεθώ ποτέ σε τέτοια θέση».

Τι σημαίνει για σένα η διετής ανανέωση στα 33,5 σου χρόνια; Ίσως να είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο στην σύγχρονη ιστορία του ΑΠΟΕΛ; Γιατί προτίμησες αυτή την επιλογή; 

«Δυο χρόνια στην ομάδα που έμαθα το ποδόσφαιρο αλλά και έμαθα τι σημαίνει πρωταθλητισμός μέσα από δυσκολίες και ασταμάτητη πίεση, σημαίνει ότι έχω την εμπιστοσύνη της ομάδας μου για να προχωρήσω στην επίτευξη των στόχων μου οι οποίοι συμβαδίζουν απόλυτα με την ομάδα. Όλοι στην ομάδα γνωρίζουν ότι νιώθω δυνατός για να αγωνίζομαι για ακόμα δυο χρόνια το λιγότερο. Δεν νομίζω ότι θα άλλαζε κάτι αν ξαναμιλούσα με τους ίδιους ανθρώπους του χρόνου για νέο συμβόλαιο. Είμαι και εγώ και η ομάδα βέβαιοι ότι θα είμαι χρήσιμος στην ομάδα αυτά τα δυο χρόνια. Πρώτα αγωνιστικά και μετά με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Για μένα δεν είναι συμβόλαιο συνταξιοδότησης αλλά ένα επιπλέον κίνητρο για επίτευξη των στόχων μου. Δεν θέλω να είναι το τελευταίο μου συμβόλαιο και δεν το βλέπω ως τέτοιο. Πρέπει να το αποδείξω και αυτό σκοπεύω να κάνω. Υγεία πάνω απ’ όλα. Δεν είμαι απ’ αυτούς που βολεύονται και πάντα θέλω να αγωνίζομαι έστω κι αν θέλω να βοηθώ την ομάδα ακόμα και όταν βρίσκομαι εκτός εντεκάδας».

ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΝΤΑ ΑΠΟΕΛ ΜΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΠΟΛΥΤΑ

Στην δήλωση σου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αμέσως μετά την ανανέωση σου, ανέφερες ΠΑΝΤΑ ΑΠΟΕΛ και όχι ΜΟΝΟ ΑΠΟΕΛ, όπως συνηθίζεται. Γιατί αυτό;

«Νιώθω ότι το “ΜΟΝΟ ΑΠΟΕΛ”, είναι ένα πολύ ωραίο και δυνατό σύνθημα αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι το νιώθουν όπως του αρμόζει, όλοι όσοι το γράφουν στα κοινωνικά δίκτυα και αλλού. Νιώθω ότι το ΠΑΝΤΑ ΑΠΟΕΛ με εκφράζει απόλυτα εμένα αλλά και μια μεγάλη μερίδα ΑΠΟΕΛιστών. Για μένα ΑΠΟΕΛ, δεν είναι μόνο αυτές οι επιτυχίες που ζούμε τώρα. Ήταν τα χρόνια από τον καιρό του Μακάρειου σταδίου, όταν πρωτοξεκινούσα να παίζω ποδόσφαιρο και παρακολουθούσα τους αγώνες από τους Πορτοκαλί στα πρώτα χρόνια τους, όταν ακόμα τα πρωταθλήματα της ομάδας ήταν 16 και παλεύαμε να γίνουμε πρώτη Κυπριακή ομάδα. Τώρα που είμαστε στα 26 νιώθω ότι μπορώ να εκφράζομαι ακόμα καλυτέρα με το ΠΑΝΤΑ ΑΠΟΕΛ και ελπίζω να συμφωνούν αρκετοί μαζί μου. Δεν κρύβομαι ποτέ πίσω από λόγια ούτε και μου αρέσει να πουλώ οπαδισμό. Ποτέ δεν το έκανα και είναι κάτι για το οποίο είμαι περήφανος. Για μένα όμως θα είναι ΑΠΟΕΛ και όταν σταματήσω το ποδόσφαιρο, θα είναι και όταν οποιαδήποτε στιγμή η ομάδα δεν μου προσφέρει κάτι προσωπικά».

Υπάρχει κορεσμός στους ΑΠΟΕΛίστες, είναι μια πραγματικότητα. Φαίνεται και από την μείωση στο γήπεδο. Τι θα τους φέρει πίσω;

«Θεωρώ ότι η αλήθεια είναι κάπου στην μέση. Αν ο κόσμος βλέπει μια ομάδα που να πείθει με τον τρόπο που αγωνίζεται και τον αναγκάζει να έρθει στο γήπεδο, θα έρθει να την δει. Θα έρθει στο γήπεδο σε μεγαλύτερο όγκο απ’ οτι ερχόταν φέτος για παράδειγμα. Σίγουρα δεν πανηγυρίζει ένας οπαδός του ΑΠΟΕΛ το πέμπτο πρωτάθλημα όπως το πρώτο ή όπως αυτό του 2009 ή του 2004. Υπάρχει διαφορά, όσοι έχουμε ζήσει και πιο παλιές στιγμές το αντιλαμβανόμαστε, όμως υπήρχαν και χρονιές που μπορεί να φαινόταν κορεσμένος ο κόσμος του ΑΠΟΕΛ αλλά στο τέλος οι πανηγυρισμοί να ήταν πολύ έντονοι και το πανηγυρίσαμε σαν να ήταν η πρώτη φορά. Άρα πάντα ο κόσμος του ΑΠΟΕΛ διψά για επιτυχίες. Οι πανηγυρισμοί στα αποδυτήρια φέτος, ένιωσα ότι ήταν πιο έντονοι των τελευταίων χρόνων. Υπήρχαν τα πειράγματα, τα μπουγελώματα, μεγάλη ένταση και παλμό και αυτό με χαροποίησε διότι απέδειξε πόσο οικογένεια είμαστε και πόσο αντιλαμβανόμαστε τι έχουμε πετύχει. Το τί θα φέρει τον κόσμο πίσω ίσως είναι η ακόμα καλύτερη απόδοση στο γήπεδο, πάντα σε συνδυασμό με την αποτελεσματικότητα».

Εσύ που έζησες τις παλαιότερες εποχές. Όταν παίζεις ντέρμπι τίτλου και βγαίνοντας στο γήπεδο βλέπεις άδεια καθίσματα, είναι κάτι που επηρεάζει την απόδοση της ομάδας και γενικότερα τον ποδοσφαιριστή;

«Η απόδοση δεν πρέπει να επηρεάζεται. Ακόμα και κεκλεισμένων των θυρών να παίζεις, το κίνητρο και η θέληση παραμένουν ίδια. Σίγουρα δεν αρέσει σε ένα ποδοσφαιριστή να παίζει ένα ΑΠΟΕΛ – Ομόνοια και να μην υπάρχει πάθος και ένταση στις κερκίδες. Για οποιονδήποτε ποδοσφαιριστή που βλέπει ένα γήπεδο γεμάτο, είναι διαφορετική η αίσθηση, διαφορετική η αύρα και το νιώθει. Όσον αφορά τους λόγους που συμβαίνει αυτό, πρέπει να προβληματιστούμε όλοι για να φέρουμε τον κόσμο πίσω σε αυτό το κοινωνικό γεγονός. Είναι ένα μεγάλο κοινωνικό γεγονός το ποδόσφαιρο στην Κύπρο σε σχέση με το ποσοστό του πληθυσμού που ενδιαφέρεται, ασχολείται και του επηρεάζει την καθημερινότητα του. Το ποδόσφαιρο μας δυστυχώς τυγχάνει εκμετάλλευσης απο διάφορους γι’ αυτό και υπάρχουν τόσο τα φαινόμενα βίας, όσο και χειραγωγημένων αγώνων προς όφελος του «εύκολου» κέρδους του στοιχήματος. Στο τέλος της ημέρας όμως το ποδόσφαιρο θα πρέπει να επικρατήσει για το θέαμα και τις συγκινήσεις και εκεί πρέπει να προσανατολίζονται οι αποφάσεις των υπευθύνων αλλά και οι συμπεριφορές των πρωταγωνιστών εντός αγωνιστικού χώρου».

ΤΟ ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΖΟΥΜΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ 

Πώς νιώθετε εσείς οι ποδοσφαιριστές όταν αμφισβητούνται οι νίκες, οι επιτυχίες και τα τρόπαια από οπαδούς και παράγοντες άλλων ομάδων; Μάλιστα το ΑΠΟΕΛ ήταν η μόνη ομάδα που έδωσε συγχαρητήρια στις ομάδες που εξασφάλισαν Ευρωπαϊκό εισιτήριο.

«Απλά το απεχθανόμαστε και το αποδοκιμάζουμε μεταξύ μας. Είναι ένας τρόπος για να δικαιολογήσουν στον κόσμο της ομάδας τους τις δικές τους αποτυχίες βρίσκοντας άλλοθι. Δεν μπορώ να το εξηγήσω διαφορετικά. Ομάδες που θέλουν να χαρακτηρίζονται και είναι μεγάλες, το ελάχιστο που έχουν να κάνουν είναι να αναγνωρίζουν τον αντίπαλο για να δίνουν και αξία στις δικές τους ομάδες και την προσπάθεια τους. Εμείς ότι κάνουμε θα συνεχίζουμε να το κάνουμε γιατί αυτο μας επιβάλει η ιστορία και η νοοτροπία του ΑΠΟΕΛ. Οποιοσδήποτε προσπαθεί να μειώσει ομάδα που μέσα από 60 αγώνες φέτος κατάφερε από τους 36 του πρωταθλήματος, τους 20 να είναι στην πρώτη θέση, νομίζω πρέπει να ψάξουν αλλού για τον τρόπο που έχασαν το πρωτάθλημα. Το ότι δεν κερδίσαμε αυτές της ομάδες δεν λέει ότι Απόλλωνας και ΑΕΚ είναι καλύτερες ομάδες από το ΑΠΟΕΛ. Ίσως στο τέλος της ημέρας επικεντρώνονται περισσότερο στο πως να κερδίσουν το ΑΠΟΕΛ ή γενικότερα τι κάνει ο ΑΠΟΕΛ, παρά να βλέπουν ασταμάτητα το στόχο τους, είτε βρίσκονται στην πρώτη θέση είτε πιο κάτω. Ο πρωταθλητής βγαίνει από 36 παιχνίδια, αν θέλουν να κάνουμε ένα πρωτάθλημα με 10-12 παιχνίδια, να το κάνουμε και να δούμε ποιος θα βγει πρωταθλητής. Νομίζω όμως ότι το μόνο που καταφέρνουν τέτοιες πρακτικές μη αναγνώρισης του νικητή είναι να μειώνουν τις ομάδες τους εντείνοντας τα φαινόμενα φανατισμού από αδυναμία να διαχειριστούν τις αποτυχίες τους. Στα δικά μου μάτια όλοι ανεξαίρετα οι ανταγωνιστές μας είναι πολύ μεγάλες ομάδες που αξίζουν καλύτερες συμπεριφορές και το ποδόσφαιρο και η κοινωνία μας έχει ανάγκη σωστές νοοτροπίες».

Μεγάλη υπόθεση οι ομίλοι του Γιουρόπα Λιγκ, αλλά προσωπικά εσύ που έχεις ζήσει το Τσάμπιονς Λιγκ, είναι κάτι που σου λείπει; Που το έχεις επιθυμήσει;

«Το θέλουμε πολύ, είναι μια υγιής εξάρτηση. Αν το ζήσεις μια φορά, θα κάνεις τα πάντα για να επιστρέψεις ξανά στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Όπως και να το κάνουμε, είναι μια διαφορετική διοργάνωση, μπαίνοντας στο γήπεδο απο την προηγούμενη του αγώνα για την τελευταία προπόνηση νιώθεις ότι το επίπεδο είναι διαφορετικό. Είναι κίνητρο ειδικά για εμάς που το ζήσαμε και ξέρουμε πόσο σπουδαίο είναι. Ελπίζω και εύχομαι να το πετύχουμε και φέτος».

ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΠΑΡΤΙΖΑΝ, ΖΕΝΙΤ ΚΑΙ ΑΑΛΜΠΟΡΓΚ

Εδώ και χρόνια το ΑΠΟΕΛ είναι σε άλλο επίπεδο. Αν σου ζητήσω να φέρεις στο μυαλό σου τρία παιχνίδια στα οποία να ένιωσες ότι άλλαξαν την ιστορία και το ΑΠΟΕΛ να ανέβηκε επίπεδο στην Ευρώπη, ποια θα ήταν;

«Θα επικεντρωθώ στα πιο πρόσφατα χρόνια. Θυμάμαι το παιχνίδι με την Παρτιζάν στο γήπεδο τους, όταν προκριθήκαμε για πρώτη φορά σε όμιλο Ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Μέσα στα αποδυτήρια νιώθαμε ότι πετούσαμε, νιώθαμε ότι κάτι αλλάζει. Μετά θα επέλεγα την χρονιά που πήγαμε στους 8 του Τσάμπιονς Λιγκ, τον εκτός έδρας αγώνα με την Ζενίτ. Με το 0-0 εξασφαλίσαμε την πρόκριση στους 16 και ήταν ένα μια στιγμή ορόσημο. Τρίτο θα επιλέξω το παιχνίδι με την Άαλμποργκ στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ, την τελευταία φορά που μπήκαμε στους ομίλους. Μετά την εκτός έδρας ισοπαλία, κερδίσαμε με 4-0. Δεν είναι εύκολο μια ομάδα να πετυχαίνει τέσσερα γκολ σε πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ. Εκεί συνειδητοποίησα ακόμα πιο έντονα το χαρακτήρα που απέκτησε πλέον η ομάδα Το παιχνίδι-πρόκριση με την Λυών είναι μια κατηγορία μόνο του, δεν μπορεί να μπει σε σύγκριση με κανένα άλλο».

Είσαι προληπτικός; έχεις γούρια; 

«Μπορεί να εχω και αντι-γούρια. Πράγματα που προσπαθώ να μην κάνω συνέχεια τα ίδια για να μην νιώσω οτι εξαρτόμαι απο οτιδήποτε εκτός απο μένα. Έχω κάποιες συνήθειες που με κάνουν να νιώθω καλά αλλά όχι σε σημείο που να με κάνουν να χρειάζομαι να τα κάνω συνέχεια ή να ρίχνω την ευθύνη αν κάτι δεν πάει καλά».

Πριν από τα παιχνίδια παρακολουθεί τους αντιπάλους σου; Να δεις τις κινήσεις και τον τρόπο παιχνιδιού τους;

«Άρχισα να παρατηρώ συγκεκριμένα τους αντιπάλους μου τα τελευταία 3-4 χρόνια. Παλαιότερα δεν έδινα τόση σημασία, περισσότερο ασχολούμουν στο πώς εγώ θα προετοιμαστώ για το παιχνίδι. αλλά έτυχε αρκετεές φορές μέσα στο παιχνίδι να νιώσω ότι ο αντίπαλος είναι σε πολύ ψηλό επίπεδο και να χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια, συγκέντρωση και προσοχή για να ανταποκριθώ. Πάντα παρακολουθούσα με προσοχή τις αναλύσεις των προπονητών μου αλλά τα τελευταία χρόνια νιώθω οτι έχω πιο ολοκληρωμένη εικόνα αν δω και μόνος μου κάποια βίντεο».

Είναι πιο δύσκολο σαν μπακ ή σαν χαφ για να μελετήσεις τον προσωπικό σου αντίπαλο;

«Κάθε θέση έχει τις δυσκολίες της και τον τρόπο αντιμετώπισης αντιπάλου. Θεωρώ ότι ένας παίκτης πρέπει να προετοιμάζεται ανεξάρτητα από την θέση που θα αγωνίζεται για να μπορεί να μειώσει τα πλεονεκτήματα του αντιπάλου και να πολλαπλασιάσει τα δικά του. Σαν μπακ έχεις μεν να κάνεις περισσότερη αμυντική δουλειά και ατομικό μαρκάρισμα, αλλά δε, σαν μπακ αν είσαι επιθετικογενής μπορεί να κάνεις τον αντίπαλο winger να είναι πιο προσεκτικός και να χάσει από την επιθετικότητά του. Εξαρτάται απο τη φιλοσοφία και του προπονητή πρότιστα».

ΟΝΕΙΡΟ ΝΑ ΔΩ ΤΟ ΑΠΟΕΛ ΣΤΟ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΥΠΡΙΟΙ

Βλέπουμε το ΑΠΟΕΛ να αποκτά νεαρούς ποδοσφαιριστές και να τους εξελίσσει. Πχ Πιέρος, Κωστάκης, Ιωάννου κτλ. Εδώ και χρόνια περιμένουμε να δούμε έναν ποδοσφαιριστή από τα σπλάχνα του ΑΠΟΕΛ να καθιερώνεται, ένα νέο Νεκτάριο πχ. Το βλέπεις να γίνεται σύντομα; Υπάρχουν οι προϋποθέσεις;

«Το ελπίζω και το εύχομαι, θα είναι ευχής έργο να έχουμε περισσότερους παίκτες από τις ακαδημίες, που να μπορούν να παίξουν ακόμα και σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά για να είμαι ειλικρινής είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο αυτη τη στιγμή διότι έχει ανέβει αρκετά το επίπεδο στο ΑΠΟΕΛ. Χρειάζεται τεράστια δουλειά και τεράστια προσπάθεια από τον οποιοδήποτε για να το πετύχει. Είναι πολύ μεγάλο το επίπεδο της πρώτης ομάδας και το επίπεδο των ακαδημιών είναι πολύ δύσκολο να ανέβει στο επίπεδο της πρώτης ομάδας, διότι και οι αντίπαλες ομάδες στα πρωταθλήματα ακαδημιών δεν έχουν ανταγωνιστικό πρωτάθλημα για να τους επιτρέψει ερχόμενοι στην πρώτη ομάδα να είναι έτοιμοι να πετύχουν. Όμως σίγουρα με σκληρή δουλειά, όπως έδειξαν ο Πιέρος, ο Νικ και ο Κωστάκης μπορούν να πετύχουν οτιδήποτε ονειρευτούν. Αλλά χρειάζεται τεράστια προσπάθεια και πίστη. Προσωπικά για μένα αποτελεί όνειρο να δώ το ΑΠΟΕΛ να αγωνίζεται στο Τσάμπιονς Λίγκ με την πλειοψηφία των ποδοσφαιριστών να είναι Κύπριοι και όσο το δυνατόν περισσότεροι απο τις Ακαδημίες. Ίσως ακούγομαι πολύ ρομαντικός, αλλά θα ήθελα να ζήσω κάτι τέτοιο αργά ή γρήγορα».

Σε ότι αφορά γενικότερα τον Κύπριο ποδοσφαιριστή. Βλέπουμε συχνότερα πλέον παίκτες να φεύγουν για το εξωτερικό, πχ Λαΐφης, Πιέρος, Κάστανος, πιο πριν Χριστοφή και Μυτίδης. Ο Κύπριος ποδοσφαιριστή είναι καλύτερα να φύγει για το εξωτερικό σε μικρή ή σε πιο ώριμη ηλικία;

«Το ιδανικό είναι να φύγουν μικροί, να βρουν ομάδες και κυρίως να αγωνίζονται. Βοηθά πολύ να αγωνίζονται σε ένα πιο δύσκολο πρωτάθλημα, αυξάνει την αυτοπεποίθηση τους και βοηθά γενικότερα το Κυπριακό ποδόσφαιρο και την εικόνα του στο εξωτερικό. Εκτός αυτού, δίνει και κίνητρα στους μικρούς που ξεκινούν την καριέρα τους από την Κύπρο για να δουλέψουν σκληρά και να πετύχουν κι αυτοί μεταγραφές στο εξωτερικό. Όσο πιο σύντομα κάποιος καταφέρει να παίξει στο εξωτερικό ή σε μια ομάδα όπως το ΑΠΟΕΛ σε Ευρωπαϊκά παιχνίδια. Δεν έχει να ζηλέψει το ΑΠΟΕΛ τίποτα από τις περισσότερες Ευρωπαϊκές ομάδες. Αγωνιζόμενος στο εξωτερικό αυξάνεται το επίπεδο ενός παίκτη. Αν αγωνίζεται σε Κυπριακή ομάδα και παίζει στην Ευρώπη, έχει την δυνατότητα να τον δουν ομάδες να αγωνίζεται στο πιο ψηλό επίπεδο,  όμως μόνο μέσα από το Κυπριακό πρωτάθλημα είναι εξαιρετικά δύσκολο. Και από πλευράς ακαδημιών, αν κάποιος έχει την δυνατότητα να πάει στο εξωτερικό από μικρός, μπαίνουν καλές βάσεις και αυτό μπορεί να τον βοηθήσει στην καριέρα του. Αν και τα τελευταία χρόνια αρκετές ακαδημίες μικρών ηλικιών στην Κύπρο δουλεύουν σωστά και ελπίζω να φανεί στο εγγύς μέλλον η δουλειά τους».

ΒΑΡΙΑ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΙΒΑΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΠΟΕΛ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΙΒΑΝ

Γιατί δεν στεριώνουν οι προπονητές στο ΑΠΟΕΛ; Από τον Ιβάν και μετά είναι για όλους πολύ δύσκολο. Ανικανότητα δεν είναι, αλλά γιατί φεύγουν τόσο εύκολα; Είναι βαριά η κληρονομιά του Ιβάν;

«Σίγουρα είναι βαριά η κληρονομιά του Ιβάν αλλά και του ΑΠΟΕΛ χωρίς τον Ιβάν. Αυτό που το κάνει ακόμα πιο δύσκολο, είναι ότι έρχονται σε μια ομάδα που ήδη πέτυχε πολλά και γνωρίζουν ότι ανά πάσα στιγμή η θέση τους είναι επισφαλής. Δεν είναι εύκολο ένας προπονητής να γνωρίζει και την Κυπριακή πραγματικότητα, να ξέρει πώς να χειρίζεται την διοίκηση, τον κόσμο, τα αποδυτήρια με παίκτες που ήδη έχουν πετύχει κάποια πράγματα πριν απ’ αυτόν. Είναι ένα σύνολο από δεδομένα που επηρεάζουν και δεν μπορεί κάποιος να μείνει για αρκετά χρόνια. Οι απαιτήσεις είναι πολύ ψηλές. Δεν λέω ότι είναι υπερβολικά και κανείς δεν θα τα καταφέρει. Όταν έφυγε ο Ιβάν, είχα πεί ότι το ΑΠΟΕΛ θα κάνει αρκετά χρόνια να βρει προπονητή που να τον εμπιστευτεί για τόσα χρόνια. Ελπίζω να βρεθεί κάποιος που να είναι αντάξιος για να μείνει πολλά χρόνια, αλλά η αλήθεια είναι ότι με τις συνεχόμενες επιτυχίες και με τον πήχη να πηγαίνει τόσο ψηλά και την ανυπομονησία που υπάρχει στο ΑΠΟΕΛ, είναι πολύ δύσκολο. Όμως σίγουρα δεν είναι ακατόρθωτο. Χρειάζεται να έχει ισχυρή προσωπικότητα και να είναι πολύ καλός γνώστης του πώς λειτουργεί το ΑΠΟΕΛ και να μπορεί να διαχειριστεί πολλές καταστάσεις με μαεστρία».

Το επίπεδο του Κύπριου προπονητή είναι τέτοιο που να μπορεί να καθίσει στον πάγκο μιας ομάδας όπως το ΑΠΟΕΛ;

«Πλέον η σχολή προπονητών στην Κύπρο δουλεύει πολύ καλά, ποτέ μην λες ποτέ, δεν αποκλείω να υπάρξουν Κύπριοι προπονητές υψηλού επιπέδου που να μπορούν να πάρουν στα χέρια τους ομάδες όπως το ΑΠΟΕΛ. Δεν διαχωρίζω Κύπριους και ξένους προπονητές ούτε Κύπριους και ξένους ποδοσφαιριστές. Θεωρώ ότι αν κάποιος αξίζει θα καταφέρει να πετύχει αλλά σίγουρα υπάρχει μεγαλύτερη δυσπιστία από τον κόσμο και τις διοικήσεις για τους Κύπριους παίκτες και προπονητές. Όμως θεωρώ οτι όποιος αποδέχεται τέτοιου είδους ταμπέλες, έχει την ίδια ευθύνη με αυτόν που τις δημιουργεί».

Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΕ Ο ΙΒΑΝ ΓΙΟΒΑΝΟΒΙΤΣ ΗΤΑΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ

Με ποιον προπονητή νιώθεις ότι είχες την καλύτερη χημεία – επικοινωνία και με ποιον είχες δυσκολίες στην επικοινωνία, ανεξάρτητα από το αν έπαιζες ή όχι;

«Κατά την διάρκεια των χρόνων, κι εγώ δεν ήμουν ο ίδιος, Σε κάθε ηλικία οι αντιλήψεις μου και τα κριτήρια για τον καλό, τον μέτριο και τον κακό προπονητή ήταν διαφορετικά. Αυτή την στιγμή σκεφτόμενος τους προπονητές που είχα τα προηγούμενα χρόνια, σίγουρα ο τρόπος που δούλευε ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν κάτι ξεχωριστό. Τα πάντα είχαν στόχο στην προπόνηση αλλά και στην καθημερινή συμπεριφορά και ήταν ένας μαέστρος στο πώς διαχειριζόταν τις καταστάσεις γύρω από την ομάδα. Αλλά θα τολμήσω να πω ότι στις μεθόδους προπόνησης και στον σύγχρονο τρόπο προπόνησης και ο κύριος Κρίστιανσεν με τους βοηθούς του παρουσίαζαν ένα πολύ καλό επίπεδο προπονήσεων και ήταν κάτι που σε ευχαριστούσε σαν ποδοσφαιριστής, είχε πραγματικό νόημα. Αλλά και άλλοι προπονητές, όπως ο κύριος Δώνης έκανε καλή δουλειά. Ο κύριος Γκέραρντ ήταν ο πρώτος μεγάλος δάσκαλος που είχα και νιώθω τυχερός που τον είχα προπονητή μου. Δεν θέλω όμως, να αδικήσω κανένα απο όλους τους υπόλοιπους προπονητές μου, απλά ανέφερα τους τρείς πρώτους που ήρθαν στο μυαλό μου. Αν κάποιος έχει ανοιχτό μυαλό, θεωρώ οτι κερδίζει απο όλους ανεξαίρετα τους ανθρώπους που συνεργάζεται».

Όταν έρθει το τέλος της καριέρας σου, σε βλέπεις στον χώρο του ποδοσφαίρου; Ο Νεκτάριος είναι πιο κοντά σε προπονητική, τεχνικό διευθυντή, παράγοντα, μάνατζερ;

«Όταν έρθει η ώρα θα το αποφασίσω. Μέχρι να σταματήσω το ποδόσφαιρο, θα το απολαμβάνω και ακόμα νιώθω γερός και δυνατός για να πετυχαίνω τους στόχους μου. Τα υπόλοιπα, δόξα το Θεό υγεία να έχουμε, θέλω να κάνω κάποια πτυχία ποδοσφαιρικά και πανεπιστημίου, θέλω να κάνω και άλλα πράγματα που σκέφτομαι. Όταν σταματήσω το ποδόσφαιρο θα αποφασίσω με τι προτιμώ να ασχοληθώ και τι θα κάνω, φτάνει να νιώσω οτι εινα το μεράκι μου και αυτο που θα κάνω με όλο μου το είναι. Να το ευχαριστιέμαι και να μπορώ να συντηρώ την οικογένειά μου. Ακόμα να αποφασίσω με τι θα μου ταίριαζε να ασχοληθώ επειδή αυτή την στιγμή βλέπω τον εαυτό μου μόνο σαν ποδοσφαιριστή».

ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΚΑΚΟ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ, ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΚΑΠΟΙΑ ΘΕΤΙΚΑ

Συνεργάστηκες με δεκάδες προπονητές. Αν μελλοντικά αποφασίσεις να ασχοληθείς με την προπονητική (ή αν κάποιος φίλος – συμπαίκτης σου), από ποιους 2-3 που συνεργάστηκες θεωρείς ότι αξίζει τον κόπο να πάρεις πράγματα, στοιχεία (είτε προπόνησης είτε αγώνα) και να τα χρησιμοποιήσεις;

«Δεν θα έπαιρνα μόνο απ’ αυτούς που θεωρώ ότι είναι οι κορυφαίοι που συνεργάστηκα αλλά θα έπαιρνα από όλους τους προπονητές μου. Ακόμα και από έναν κακό προπονητή, μπορείς να πάρεις κάποια θετικά. Αλλά ακόμα και από τα αρνητικά του μπορείς να μάθεις τι δεν θα άρεσε στον ποδοσφαιριστή, τι δεν ήταν σωστό και τι δεν ήταν αποδοτικό. Γενικά από όλους έχεις να κερδίσεις, είτε από θέμα χαρακτήρα, είτε σε θέματα τακτικής, σε θέμα διαχείρισης και προπονητικής».

Έχεις κάνει φίλους μέσα από το ποδόσφαιρο; Φίλους που η σχέση σας να έχει ξεπεράσει τα ποδοσφαιρικά θέματα;

«Έχω αρκετούς φίλους, δεν είμαι απ’ αυτούς που μιλάνε όλη μέρα για ποδόσφαιρο  ή όλη μου η έννοια είναι το ποδόσφαιρο. Είμαι ποδοσφαιριστής, θέλω να ασχολούμαι με το επάγγελμά μου αλλά στις ανθρώπινες σχέσεις και μ τους φίλους αφήνω στην άκρη το ποδόσφαιρο και έχω λίγους αλλά πραγματικούς φίλους που να εκτιμώ τον τρόπο σκέψης και την συμπεριφορά τους. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που έχω γνωρίσει μέσα από το ποδόσφαιρο και η σχέση μας δεν περιορίζεται μόνο στα ποδοσφαιρικά».

Θέλω ένα σχόλιο σχετικά με την σύγχρονη εποχή και πόσο επηρεάζει κυρίως τους νεαρούς ποδοσφαιριστές. Αυτή η έκρηξη στα social media. Επηρεάζει την συμπεριφορά παικτών, προπονητών,  τα όσα βλέπουν και διαβάζουν;

«Στην εποχή που ζούμε υπάρχει μια έξαρση στα social media και στο πώς επικοινωνεί ο κόσμος. Το κατανοώ και για όλα υπάρχει ένας τρόπος για να προσαρμόζεσαι και να βάζεις μέτρο. Θεωρώ ότι είναι μια εποχή που να μεν υπάρχει έξαρση, αλλά αυτή η έξαρση κάνει τον κόσμο να αρχίζει να προβληματίζεται διότι δεν είναι μόνο τα social media στην ζωή μας. Το σημαντικότερο είναι τα νέα παιδιά να έχουν στόχους και να χρησιμοποιούν είτε τα social media είτε το ίντερνετ για να διευρύνουν τον τρόπο σκέψης τους και να προσανατολίζονται προς τους στόχους τους για να τους πετυχαίνουν. Δυστυχώς κάποιοι επηρεάζονται είναι γεγονός, αλλά αν η συμπεριφορά κάποιου καθορίζεται απο τις αντιδράσεις στα κοινωνικά δίκτυα, νομίζω οτι θα έχει ημερομηνία λήξης και όχι λαμπρό μέλλον».

Και κλείνοντας, μια κουβέντα για το αρνητικό φαινόμενο που είδαμε φέτος με την μαζική κάθοδο φακέλων από την UEFA.

«Το αντιλαμβάνομαι, είναι αυτοί που κλέβουν την δουλειά από τους ποδοσφαιριστές. Δεν είμαι από αυτούς που λένε ότι είναι κάτι που υπάρχει και δεν αλλάζει. Για να αλλάξει κάτι πρέπει κάποιος να αντιδράσει. Μετά από κάποιες αποφάσεις που πάρθηκαν φέτος, θέλω να πιστεύω ότι μπορεί να περιοριστεί το φαινόμενο, φτάνει να μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Είναι κρίμα τόσος κόσμος να αγαπά το ποδόσφαιρο και κάποιοι λίγοι να το εκμεταλλεύονται πρόσκαιρα. Το τραγικό είναι οτι υπαρχουν ποδοσφαιριστές που καθημερινά παλεύουν και στερούνται για να συντηρούν τις οικογένειες τους και δεν φτάνει που δεν παίρνουν μισθούς για δύο και τρείς και περισσότερους μήνες εκβιάζονται για να κάνουν κάτι που είναι μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα. Ελπίζω σύντομα να ασχοληθούν φωτισμένα μυαλά και αποφασιστικοί άνθρωποι με το θέμα, να βάλουν το μαχαίρι στο κόκαλο και να βρεθούν λύσεις».