Δεν έγινε Γκουαρντιόλα αλλά …

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Ο ΑΠΟΕΛ πέτυχε την πιο σημαντική εκτός έδρας νίκη της ιστορίας του σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, σε έναν αγώνα όπου ο μεγάλος του αντίπαλος είδε την μπάλα να σταματά τρεις φορές στο δοκάρι ενώ άλλες δυο φορές οι αμυντικοί την απέκρουσαν πριν περάσει στα δίκτυα.

Ούτε η πρωταθλήτρια Ευρώπης Ελλάδα του Ρεχάγκελ δεν μέτρησε τόσες χαμένες ευκαιρίες υπέρ της της σε έναν αγώνα τότε στην Πορτογαλία. Νομίζω θυμήθηκα την ομάδα που μας πρόσφερε την μέγιστη εθνική περηφάνια γιατί η τρομερή σέντρα του Μιλάνοφ και η κεφαλιά κάρφωμα του Σωτηρίου ήταν μια πανομοιότυπη φάση με αυτήν του Ζαγοράκη που σέρβιρε τον Χαριστέα.

Ο ΑΠΟΕΛ πέτυχε και δεν έτυχε όπως μπορεί να ισχυριστεί κάποιος με ψυχολογικά ή ακόμα και ένας δικός μας που ακόμα να χωνέψει ότι ο Κρίστιανσεν είναι ο καλύτερος κριτής από όλους μας. Ασφαλώς και ο Δανός, όπως όλοι οι προπονητές, θα κάνει λάθη αλλά η ετοιμότητα ορισμένων να τον καταδικάσουν είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει.

Ο Ολυμπιακός είχε αφύσικα πολλές τελικές προσπάθειες και πέντε κλασικές ευκαιρίες αλλά ο ΑΠΟΕΛ έδειξε χαρακτήρα μέσα στον αγώνα αφού δεν φοβήθηκε και δεν έπαιξε αντιποδόσφαιρο. Οι ευκαιρίες ήταν αποτέλεσμα της ανισορροπίας που υπήρχε ανάμεσα στην αμυντική και μεσαία γραμμή με τον Βινίσιους να μην καλύπτει το χώρο τοσο καλά παρά σε οτιδήποτε άλλο. Ακόμα και αυτό όμως διορθώθηκε στο δεύτερο ημίχρονο.

Η μεγάλη εικόνα είναι αυτή που μας θέλει πλέον να είμαστε κοντά στην πρόκριση. Υπάρχει όμως πολύς δρόμος οπότε θα επιμείνω σε κάτι πιο σημαντικό.

Ο Κρίστιανσεν θέλει χρόνο τον οποίο δείχνει ότι δικαιούται να έχει και με το παραπάνω. Οι εκτιμήσεις οπαδών μας αν θα προλάβει ή όχι την παρέλαση είναι εξωφρενικές και ατεκμηρίωτες. Επικίνδυνο και αβάσιμο είναι επίσης να λέει οποιοσδήποτε σχετικός ή άσχετος ότι πρόκειται για έναν προπονητή με εμμονές.

Ο καλύτερος κριτής του τι συμβαίνει καθημερινά στον ΑΠΟΕΛ και πως πρέπει να διαμορφώνεται η αποστολή, η εντεκάδα και οι αλλαγές είναι ο Κρίστιανσεν. Όχι ο Πετρίδης, όχι ο Αλωνεύτης, όχι ο Πογιατζής του ΡΙΚ, όχι εμείς οι προπονητές της κερκίδας.

Ασφαλώς και πρέπει να έχουμε άποψη αλλά πρέπει πάντα να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι αυτό που για μας είναι αρρώστια ή ποσκόλιο για ανθρώπους όπως τον Κρίστιανσεν είναι επάγγελμα-επιστήμη που την γνωρίζουν.

Εννοείται ότι ο Κρίστιανσεν δεν μας προέκυψε Γκουαρτιόλα. Τα στραβά του έχουν ήδη εντοπιστεί και σχετίζονται με τη στήριξη που θέλει σε θέματα εντοπισμού παικτών. Κατά τα άλλα μας επιβεβαιώνει στους πρώτους τρεις μήνες ότι είναι ένας προπονητής που αξίζει να χτίσουμε πάνω του. Αυτό απαιτεί υπομονή και πίστη. Τα στοιχεία που έφεραν και το ιστορικό διπλό μέσα στο Γεώργιος Καραϊσκάκης.