Μπορούμε επιτέλους να σοβαρευτούμε;

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε πει όταν αποχωρούσε από τον ΑΠΟΕΛ ότι θα είναι άδικο ο επόμενος προπονητής και η δουλειά του να συγκριθεί με την ομάδα που έφτασε στους 8 του Champions League. Είχε απόλυτο δίκαιο. Δυστυχώς, η πορεία εκείνη (με όλα τα συνεπακόλουθα έσοδα) έχουν καλλιεργήσει στους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ προσδοκίες που είναι, αν μη τι άλλο, υπερβολικές. Για πολλούς η πρόκριση μας σε ομίλους του Europa League δεν είναι άξιο πανηγυρισμού. Επιπλέον το πρωτάθλημα πρέπει να το κατακτάμε με πολλούς βαθμούς διαφορά και πολλές αγωνιστικές πριν την λήξη του.

Οι πιο πάνω προσδοκίες βασίζονται ως επί το πλείστο στο γεγονός ότι τρέχουμε ένα προυπολογισμό αρκετά μεγαλύτερο από τις υπόλοιπες κυπριακές ομάδες. Τα λεφτά όμως δεν εγγυώνται την επιτυχία και δεν υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από αυτό του αιώνιου αντιπάλου μας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι και λόγω Ευρώπης ο ΑΠΟΕΛ μπορεί να παίξει 30% περισσότερα παιχνίδια από τους αντιπάλους του, πρέπει να αντιληφθούμε ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Είναι εξοργιστική η ευκολία με την οποία στολίζουμε προπονητές με χαρακτηρισμούς τύπου αχάπαρος και loser. Το πιο λυπηρό είναι ότι πολλές φορές αυτό γίνεται από μια μειοψηφία οπαδών που είναι όμως τόσο εκδηλωτικοί και απόλυτοι που δημιουργούν λανθασμένες εντυπώσεις για το τι πιστεύει ο μέσος Αποελίστας και επηρεάζουν αποφάσεις της εκάστοτε διοίκησης.

Οι ίδιοι που εκδηλώνονται πλέον με τόση απαξίωση προς τον Κρίστιανσεν, είναι εν πολλοίς οι ίδιοι που με τον τρόπο τους κατάφεραν να διώξουν τον Ιβάν, 12 μόλις μήνες μετά που φτάσαμε στους 8. Είναι οι ίδιοι που τον χαρακτήριζαν ξεροκέφαλο με εμμονές διότι ακολουθούσε το πλάνο του και την φιλοσοφία του. Την ίδια φιλοσοφία με την οποία μας οδήγησε σε νύκτες που δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε λίγα χρόνια πριν. Κανένας δεν αμφισβητεί ότι και ο Ιβάν έκανε λάθη, με αποκορύφωμα την στελέχωση της ομάδας το καλοκαίρι του 2012. Και όμως, ούτε καν για τον Ιβάν δεν καταφέραμε να δείξουμε την στοιχειώδη υπομονή και στήριξη, που την δικαιούταν ασυζητητί!

Το χειρότερο τελικά από όλα αυτά, είναι ότι αρνούμαστε να μάθουμε από τα λάθη μας. Από την φυγή του Ιβάν αλλάξαμε σε 4 αγωνιστικές περιόδους 6 διαφορετικούς προπονητές. Ο 6^ος είναι ο Κρίστιανσεν ο οποίος κατάφερε για πρώτη φορά μετά από το 2012 να παρουσιάσει μια υπολογίσιμη δύναμη στην Ευρώπη με αποκορύφωμα την πρόκριση στους 16 του Europa, αποκλείoντας την Athletic Bilbao και παίζοντας το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο από το 11-12. Είναι επίσης ακλόνητο φαβορί για το πρωτάθλημα και βρίσκεται στον τελικό κυπέλλου. Και όμως, φαντάζει σήμερα πιο πιθανόν να μην είναι του χρόνου στην τεχνική ηγεσία ακόμα και αν κατακτήσουμε το πρωτάθλημα (ίσως το double να τον σώσει;). Αυτά είναι τραγελαφικά πράγματα. Και η συμπεριφορά μας απλά αυτοκαταστροφική. Ούτε ο Sir Alex Ferguson δεν θα κατάφερνε να στεριώσει στον ΑΠΟΕΛ!

Υ.Γ Από το 1951 μέχρι το 2016 (65 χρόνια), ο ΑΠΟΕΛ έχει αλλάξει σύνολο 61 προπονητές. Από αυτούς, οι 48 έμειναν 1 ή λιγότερο από 1 χρόνο, 10 τα κατάφεραν να μείνουν 2 χρόνια, ένας κατάφερε να μείνει 3 χρόνια, ένας κατάφερε να μείνει 4 χρόνια, και ένας (Ίβαν) κατάφερε να κλείσει πενταετία. Από το 1989 μόνο ο Ιβάν κατάφερε να μείνει στην ομάδα πάνω από 2 χρόνια.

Κ.Π.