apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Ο ΘΡΥΛΟΣ της Κύπρου γράφει ιστορία και στην Ευρώπη. Το ΑΠΟΕΛ άφησε άφωνη όλη την Ευρώπη με το νέο και μεγαλύτερο του άθλο αφού έφυγε από το Βιθέντε Καλτερόν με το βαθμό της ισοπαλίας. Οι παίκτες του Ιβάν Γιοβάνοβιτς φόρεσαν το ευρωπαϊκό τους κοστούμι και παίζοντας έξυπνα και με πάθος πήραν δίκαια το αποτέλεσμα που ήθελαν. Οι απίστευτες ευκαιρίες του Μπίδη στο πρώτο ημίχρονο δε στοίχησαν όπως ούτε και ο τραυματισμός του Ζόρζε. Στην επανάληψη πιεστήκαμε περισσότερο αλλά ο Χιώτης ήταν παρών, ενώ στο τελευταίο λεπτά η τύχη δεν μας γύρισε το πλάτη όταν η μπάλα σταμάτησε στο δοκάρι του Χιώτη.
Άξια αναφορά η παρουσία των οπαδών μας στις κερκίδες οι οποίοι κέρδισαν την μάχη της κερκίδας αφού ήταν αυτοί που έκαναν αισθητή την παρουσία τους σε όλο το διάστημα του αγώνα.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν επιφύλαξε εκπλήξεις και με το αγαπημένο του 4-5-1 επιχείρησε να κλείσει τους διαδρόμους προς την εστία του Χιώτη και παράλληλα να κρατήσει μπάλα. Ο Πίντο ήταν ο επιπλέον παίκτης στη μεσαία γραμμή σε ρόλο συνδετικού κρίκου και ο Ζεβλάκοφ στην κορυφή της επίθεσης.
Από την αρχή του αγώνα το ΑΠΟΕΛ έδειξε εξαιρετική αγωνιστική πειθαρχία και με σωστή λειτουργία όλων των γραμμών έδειξε ότι θα πάλευε τον αγώνα. Όταν στο 7′ μάλιστα χάθηκε η πρώτη κλασσική ευκαιρία όλοι κατάλαβαν ότι τα πράγματα δεν θα ήταν τόσο άσχημα όσο νομίζαμε. Ήταν μια φάση όπου ο Κοσόφσκι με ωραία σέντρα έστειλε την μπάλα στον Χαραλαμπίδη ο οποίος αν και αμαρκάριστος δεν κατάφερε να στείλει την μπάλα στα δίκτυα αφού ο Ασέντζο απέκρουσε σωτήρια.
Μπορεί να ακούγεται παράξενο αλλά τα πρώτα είκοσι λεπτά είχαν σαν πρωταγωνιστή το ΑΠΟΕΛ το οποίο κράτησε τους αντιπάλους μακριά από την εστία του Χιώτη και παράλληλα ήταν απειλητικό στις επιθέσεις του. Με την πάροδο του χρόνου η Αθλέτικο ανέβασε την απόδοση της και στηριζόμενη στις ενέργειες του Αγκουέρο έγινε απειλητική. Στις δυο περιπτώσεις που οι Ισπανοί βρέθηκαν σε θέση βολής ο Χιώτης ήταν παρών αποκρούοντας σωτήρια έτσι η ομάδα μας ανταποκρίθηκε σωστά.
Ο Χαραλαμπίδης ήταν ο πρωταγωνιστής στην πιο κραυγαλέα ευκαιρία του αγώνα όταν στο 42′ βρέθηκε μόνος απέναντι από το τέρμα αλλά το πλασέ του ήταν άστοχο. Σαν να μην έφτανε αυτό λίγο πριν το ημίχρονο ο Ζόρζε σε μια απόκρουση του τραυματίστηκε και στη θέση του πέρασε ο Γκριτσάροφ.
Η επανάληψη ήταν δύσκολη αφού οι παίκτες μας έδειξαν επηρεασμένοι από το ότι η υπερπροσπάθεια του πρώτου ημιχρόνου δεν έφερε και γκολ. Η Αθλέτικο όπως ήταν αναμενόμενο ανέβασε την απόδοση της και για ένα περίπου δεκάλεπτο πίεσε ασφυκτικά και ανάγκασε τον Χιώτη σε δυο σωτήριες αποκρούσεις. Το πρόβλημα στη μεσοαμυντική γραμμή ήταν έντονο γεγονός που ανάγκασε τον Γιοβάνοβιτς να περάσει τον Σατσιά στη θέση του Μπίδη.
Ο καταιγιστικός ρυθμός των Ισπανών κόπασε μετά το 65΄και η ομάδα μας κατάφερε να κρατήσει την μπάλα γεγονός που έδωσε την ευκαιρία στους αμυντικούς μας να πάρουν ανάσες. Ο Φορλάν ήταν η μεγαλύτερη απειλή και στα τελευταία λεπτά πήρε την ευθύνη πάνω του και με απίστευτα σε δύναμη μακρινά σουτ επιχείρησε να νικήσει τον Χιώτη. Στο 84′ μια βολίδα του σταμάτησε στο δοκάρι ενώ ο Χιώτης είπε το τελευταίο όχι στις καθυστερήσεις όταν με το ένα χέρι απέκρουσε νέο σουτ του παίκτη της Αθκέτικο.
Τα τελευταία λεπτά ήταν βασανιστικά και έμοιαζαν με ώρες αλλά το τελικό σφύριγμα του διαιτητή επιβεβαίωσε το μεγαλείο του ΑΠΟΕΛ. Ο κόσμος δεν μπορούσε να πιστέψει το νέο επίτευγμα της ομάδας μας αλλά είναι γεγονός. Το ΑΠΟΕΛ μάζεψε από την 1 η αγωνιστική και μέσα στην Μαδρίτη το βαθμό της ισοπαλίας.
Από την ομάδα μας δεν υπήρξε παίκτης που να υστέρησε αλλά ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και πάλι στο Χιώτη ο οποίος είχε 3 τουλάχιστον σωτήριες αποκρούσεις οι οποίες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του αγώνα.
ΑΠΟΕΛ
Χιώτης, Πουρσαϊτίδης, Χατζί, Ζόρζε (44′ Γκριτσάροφ), Κόντης, Μιχαήλ, Μοράις, Κοσόφσκι, Χαραλαμπίδης (66′ Σατσιάς), Πίντο, Ζεβλάκοφ (80′ Παουλίστα)
