Ο απόηχος της σπουδαίας νίκης του ΑΠΟΕΛ επί της Αστάνα είναι έντονος για ευνόητους λόγους και όλοι σήμερα βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο. Η ομάδα μας ανταποκρίθηκε στον καλύτερο δυνατό βαθμό στην πρεμιέρα των ομίλων του Europa League και έδειξε ότι ο στόχος της πρωταγωνιστικής πορείας είναι εφικτός. Όπως και στον αγώνα με τη Ρόζενμποργκ έτσι και με την Αστάνα η πίστη και το καθαρό μυαλό έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο να έρθουν μαζεμένα και στο τέλος τα καθοριστικά τέρματα.
Το γκολ της Αστάνα στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου ήταν η χειρότερη δυνατή εξέλιξη και η αποθέωση της αδικίας αφού η ομάδα του Στοϊλοφ είχε παθητικό ρόλο. Η εκτίμηση ότι ο ΑΠΟΕΛ δεν μπορούσε να χάσει από τέτοια ομάδα ήταν σωστή αλλά για να γίνει εφικτή χρειάστηκε να γίνουν αρκετά.
Ο Κρίστιανσεν από την πλευρά του έκανε τις διορθωτικές κινήσεις που έδωσαν με την πάροδο του χρόνου στην ομάδα την απαιτούμενη επιθετική πνοή και επιλογές. Η καταλυτική παρουσία του Ντε Καμάργκο είναι μια πτυχή που αξίζει αναφοράς. Ο παίκτης δείχνει ότι πράγματι χρειαζόταν χρόνο προσαρμογής και πως οι μια ή δυο ευκαιρίες που έχασε σε προηγούμενους αγώνες δεν μπορούν να λειτουργήσουν καταδικαστικά.
Μια άλλη παράμετρος που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη είναι αυτή των φυσικών δυνάμεων που έχει η ομάδα μας. Μέχρι και το τελευταίο σφύριγμα οι παίκτες του Κρίστιανσεν έδειχναν και είχαν δυνάμεις για να παίξουν ακόμα περισσότερο. Πρόκειται για μια σημαντική παράμετρο αφού τόσο ψες όσο και στους προηγούμενους ευρωπαϊκούς αγώνες , είχαμε να αντιμετωπίσουμε ομάδες με σαφώς μεγαλύτερο βαθμό ετοιμότητας.