Ο Θρύλος της Ευρώπης έγραψε και πάλι ιστορία. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κάποιος το μεγαλείο του ΑΠΟΕΛ. Η Ζενίτ αν και βρέθηκε μπροστά στο σκορ υπέκυψε και αυτή στην ανωτερότητα και θέληση της αρμάδας του στρατηγού Γιοβάνοβιτς. Η πρώτη νίκη του ΑΠΟΕΛ στους ομίλους του Champions League καταχωρείται με χρυσά γράμματα στην ιστορία της ομάδας μας. Ο κόσμος δικαιολογημένα βρίσκεται εκτός τροχιάς του πλανήτη μας και πολλοί κάνουν πλέον όνειρα για πρόκριση. Δυο γκολ μέσα σε δυο λεπτά ήταν αρκετά για να λυγίσουν οι Ρώσοι που δεν έδειξαν τίποτα από όλα όσα τους χαρακτηρίζουν. Στο τέλος χρειαστήκαμε και τη βοήθεια της τύχης αλλά έτσι είναι οι μεγάλες ομάδες. Ο ΑΠΟΕΛ έδειξε κλάση και τεράστια ψυχικά αποθέματα αφού παρά το ότι βρέθηκε άδικα πίσω στο σκορ αντέδρασε σωστά και τα γκολ των Μαντούκα και Αλμέιδα έφεραν την επική ανατροπή. Στα πολλά που έκανε ο Αλμείδα έστειλε και τον Άλβες πρόωρα στα αποδυτήρια ..
Με την αναμενόμενη εντεκάδα παρέταξε την ομάδα μας ο Γιοβάνοβιτς αφού η μόνη αλλαγή σε σχέση με τη Ζενίτ ήταν ο Ολιβεϊρα. Οι Χιώτης, Πουρσαϊτίδης και Τρισκόφσκι επέστρεψαν επίσης στο αρχικό σχήμα μετά που πήραν ανάσες το Σαββατοκύριακο. Η διάταξη δεν άλλαξε αφού προτιμήθηκε και πάλι το 4-5-1 με τον Αλμέιδα στην κορυφή της επίθεσης και τον Μαρσίνιο λίγο πιο μπροστά από τους Πίντο και Μοραϊς.
Η αρχή ήταν κάπως απρόσμενη για πολλούς αφού ήταν η ομάδα μας που μπήκε πιο δυνατά και κατάφερε να ελέγξει το ρυθμό του αγώνα. Η Ζενίτ έδωσε χώρο και όπως φάνηκε στην πορεία προτίμησε να αμύνεται στη δική της περιοχή και να αρκείται σε ξαφνικές αντεπιθέσεις. Με αυτά τα δεδομένα η ομάδα μας κράτησε μπάλα και επιδίωξε το γκολ.
Με τον Μαρσίνιο στενά μαρκαρισμένο το βάρος έπεσε στους Τρισκόφσκι και Μαντούκα οι οποίοι πολύ νωρίς άλλαξαν πλευρές μετά από οδηγίες του Γιοβάνοβιτς. Η υπεροχή οδήγησε στο 24 στη πιο μεγάλη ευκαιρία του πρώτου ημιχρόνου ότα. ο Αλμέιδα βρέθηκε σε θέση βολής αλλά ο τερματοφύλακας απέκρουσε σωτήρια. Σταδιακά ο ρυθμός της ομάδας μας έπεσε αφού έλειπε η καλή πάσα στο χώρο του κέντρου έτσι δεν μπορούσαμε να απειλήσουμε. Οι ατομικές προσπάθειες του Αλμέιδα έκαναν δύσκολη τη ζωή του Άλβες αλλά δεν ήταν αρκετές.
Ο Τρισκόφσκι ήταν ο πρωταγωνιστής στη δεύτερη αξιόλογη ευκαιρία όταν στο 34 το σουτ του πέρασε μόλις έξω. Η Ζενίτ στο τελευταίο δεκάλεπτο ισορρόπησε και με τις ατομικές ενέργειές του Ντάνι έστειλε το μήνυμα ότι δεν θα συγχωρούσε λάθη.
Το δεύτερο ημίχρονο άρχισε με την ομάδα μας να χάνει μοναδική ευκαιρία όταν ο Τρισκόφσκι βρέθηκε σε θέση βολής αλλά ο Μαλάφεφ με διπλή προσπάθεια απέκρουσε σωτήρια. Στη συνέχεια και κάπως απότομα έπεσε ο ρυθμός μας, ο Μαρσίνιο δεν μπορούσε με τίποτα να πάρει μπάλα και παρά το ότι η Ζενίτ ήταν ακίνδυνη ήρθε η ψυχρολουσία. Στο 63 σε μια αντεπίθεση βρήκαν ανοιχτή την άμυνα μας και ο Ζιριάνοφ πλάσαρε με επιτυχία κάνοντας το 0-1.
Το σοκ για όλους μας ήταν ελάχιστα λεπτά. Η αλλαγή του Μαρσίνιο και η είσοδος του Γιάχιτς βελτίωσε άμεσα τη μεσαία γραμμή με τον Πίντο να προωθείται και να γίνεται ο συνδετικός κρίκος. Στο 73 απονεμήθηκε δικαιοσύνη όταν μετά από σέντρα του Πουρσαϊτίδη η μπάλα κατέληξε στον Μαντούκα που με κοντινό πλασέ έστειλε την μπάλα στα δίκτυα.
Πριν κοπάσουν όμως οι ξέφρενοι πανηγυρισμοί ο Αλμέιδα μας εκτόξευσε στο διάστημα αφού στο 75 με άψογο πλασέ έκανε το 2-1. Η ανατροπή των δεδομένων ήταν γεγονός και λεπτά που έμειναν έπρεπε να αμυνθούμε σωστά. Τα πράγματα έγιναν κάπως πιο εύκολα όταν στην επόμενη φάση η Ζενιτ έμεινε με 10 παίκτες αλλά στο τέλος η πίεση που δεχτήκαμε ήταν έντονη.
Από τη στιγμή που φανήκαμε τυχεροί στη φάση όπου η μπάλα σταμάτησε στο κάθετο δοκάρι του Χιώτη, τίποτα δεν μπορούσε να μας στερήσει τη νίκη. Το τελικό σφύριγμα του εκνευριστικού Γκονζάλεζ μας βρήκε όλους να αγκαλιαζόμαστε και να φιλιόμαστε στη στρατόσφαιρα..Από την ομάδα μας δεν υπήρχε παίκτης που να υστέρησε αλλά ο Αλμέιδα είναι αυτός που μπορεί να θεωρηθεί ο κορυφαίος.
Κίτρινες: Ολιβέιρα, Μοράις, Ζόρζε, Γιάχιτς
ΑΠΟΕΛ:
Χιώτης, Πουρσαϊτίδης (74′ Σολωμού), Μπόαβεντούρα (88 Αλεξάνδρου), Ολιβέιρα, Ζόρζε, Μοραΐς, Πίντο, Μαρσίνιο (65’ Γιάχιτς), Τρισκόφσκι, Μαντούκα, Αλμείδα