Σε έναν ακόμα αγώνα παίξαμε με τη φωτιά αλλά αυτή τη φορά δεν καήκαμε αφού στο τελευταίο δεκάλεπτο ο Μαντούκα ανάλαβε ρόλο πυροσβέστη. Ο Βραζιλιάνος εκεί που η μπάλα άρχισε να ζυγίζει εκατόν κιλά πήρε την ομάδα πάνω του και με ένα γκολ στο 79 και μια ασίστ στο 82 φρόντισε να επανέλθουμε μετά από μπόλικο άγχος στη νίκη. Ο αγώνας ήταν πολύ πιο δύσκολος από ότι υπολόγισαν κάποιοι αφού η αμυντικογενής τακτική του Ερμή δυσκόλεψε αφάνταστα την ομάδα μας. Παρά το καλό ξεκίνημα σε έναν ακόμα αγώνα δεν είχαμε το αντίδοτο απέναντι σε μια ομάδα που αμυνόταν στο μισό του γηπέδου μαζικά. Εκεί όμως που όλα έδειχναν ότι βαδίζουμε σε νέα βαθμολογική απώλεια μας έσωσε ο Μαντούκα. Χωρίς εκπλήξεις παρέταξε την ομάδα ο Γιοβάνοβιτς αφού προτίμησε να μην ρισκάρει τη συμμετοχή του Αλεξάνδρου που έμεινε εκτός αποστολής και του Πίντο που ήταν στον πάγκο. Με αυτά τα δεδομένα ο Ηλία επέστρεψε στο αριστερό άκρο της άμυνας ενω ο Σολάρι ήταν στην κορυφή του 4-5-1. Η καινοτομία του Γιοβάνοβιτς αφορούσε την παρουσία των Μαρσίνιο και Μαντούκα στον κεντρικό άξονα με τους Χαραλαμπίδη και Τρισκόφσκι να καλύπτουν τα δύο άκρα.
Από την αρχή επιβεβαιώθηκε οτι το ζητούμενο θα ήταν να διασπάσουμε την αμυντική γραμμή του Ερμή την οποία αποτελούσαν όλοι οι ποδοσφαιριστές πλην του Σερτζίαο. Η ομάδα μας προσπάθησε να αιφνιδιάσει και στο πρώτα λεπτά έφτασε δύο φορές κοντά στο γκολ αλλά τα πλασέ τον Σολάρι και Μαντούκα ήταν άστοχα.
Η ομάδα μας είχε τη συντριπτική κατοχή της μπάλας και προσπαθούσε από τα άκρα να διασπάσει την αντίπαλη άμυνα και να φτάσει στο γκολ κάτι όμως που αποδείχτηκε εξαιρετικά δύσκολο. Ενώ η μπάλα έφτανε με σχετική ευκολία έξω από την μεγάλη περιοχή στη συνέχεια χτυπούσαμε πάνω σε τοίχο. Και αυτό γιατί χωρίς υπερβολή δέκα παίκτες του Έρμη ήταν παρατεταγμένοι μπροστά από τον τερματοφύλακα.
Ο Μαρσίνιο δεν μπόρεσε να πάρει τις πρωτοβουλίες που έπρεπε ενώ δεν του έβγαιναν και κάποιες εύκολες φάσεις. Ο Μαντούκα δεν μπόρεσε επίσης να έχει ουσιαστική συμβολή στην οργάνωση έτσι το βάρος έπεσε στους ακραίους ενώ ο Σολάρι ήταν χαμένος στα μαρκαρίσματα. Η μοναδική καλή ευκαιρία μέχρι το τέλος του πρώτου ημιχρόνου ήρθε στο 42 μετά από μακρινό σουτ του Χαραλαμπίδη που ανάγκασε τον Μπρουκς να διώξει δύσκολα έτσι το ημίχρονο βρήκε όλους αγχωμένους λόγω του 0-0. Δεν μπορούμε όμως να μην σχολιάσουμε και το ότι στο 44 ο Μούσκος φοβήθηκε να καταλογίσει πέναλτι υπέρ της ομάδας μας όταν ο Πουρσαϊτίδης ανατράπηκε αντικανονικά.
Στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα ήταν η ίδια με την ομάδα μας να κρατά μπάλα αλλά να μην μπορεί να γίνει απειλητική. Αναγκαστικά ο Γιοβάνοβιτς έπρεπε να δώσει βοήθειες από τον πάγκο έτσι στο 60 ο Πίντο αντικατέστησε τον Χαραλαμπίδη που μέχρι εκείνο το σημείο ήταν από τους πιο κινητικούς. Η ομάδα δεν μπορούσε να βρει λύσεις ενώ ο χρόνος λειτουργούσε πλέον εις βάρος μας. Η επόμενη κίνηση ήταν στο 71 ο Μπελαϊτ που πέρασε στη θέση του υποτονικού Σολάρι.
Η πίεση της ομάδας μας έγινε έντονη στο δεκάλεπτο 70-80 και η κλάση του Μαντούκα έφερε το γκολ στο 79 όταν με ωραίο σουτ έκω από την περιοχή έκανε το 1-0. Το γκολ του Βραζιλιάνου ήταν αυτό που μας έδωαε ουσιαστικά τη νίκη αφού ο Ερμής δεν μπορούσε να αντιδράσει. Όταν μάλιστα προσπάθησε να βγει μπροστά ήρθε και το δεύτερο γκολ με τον Βραζιλιάνο να δίνει έτοιμο γκολ στον Μπελαϊτ.
Το μελανό σημείο του αγώνα ήταν ο τραυματισμός του Πουρσαϊτίδη ο οποίος αποχώρησε μετά που έγινε και η 3η αλλαγή για την ομάδα (Ατόρνο) και η σοβαρότητα του θα διαφανεί σύντομα. Εκφράζεται πάντως ανησυχία στο αν θα προλάβει τον αγώνα της Τετάρτης.
ΑΠΟΕΛΠάρντο, Πουρσαϊτίδης, Ζόρζε, Ολιβέιρα, Ηλία, Μοραΐς, Μαντούκα (85΄ Ατόρνο), Μαρσίνιο, Χαραλαμπίδης (60΄ Πίντο), Τρισκόφσκι, Σολάρι (71΄ Μπελαϊτ)
Δηλώσεις Γιοβάνοβιτς:
«Ξέρουμε ότι ο κ. Ανδρονίκου πάντα παρουσιάζει οργανωμένες ομάδες και αυτό έκανε και σήμερα. Ξεκινήσαμε δυνατά το παιγνίδι με δυο φάσεις που αν τις κάναμε γκολ τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα για μας. Στο 2ο ημίχρονο δεν αλλάξαμε πολλά πράγματα, θέλαμε να μείνουμε προσηλωμένοι και ήρεμοι παρά το ότι παρέμενε το 0-0. Επιμείναμε στο στυλ παιγνιδιού μας και δεν παρουσιάσαμε άγχος. Με ικανοποιήσε η απόδοση των ποδοσφαιριστών μου, κρατήσαμε τον τρόπο σκέψης μας παρά την πίεση των προηγούμενων αποτελεσμάτων».