Αντανακλά τη λάμψη του Ζιντάν

Στην πρώτη του χρονιά ως ποδοσφαιριστής στο Μπερναμπέου μας χάρισε το γκολ-σήμα κατατεθέν των τελικών του Champions League απέναντι στη Λεβερκούζεν. Στην πρώτη του ως βοηθός προπονητή, στο πλάι του Αντσελότι, πήρε την κούπα στη Λισσαβόνα. Και φέτος, στο ντεμπούτο του ως πρώτος, με τον κίνδυνο να καεί, γυρίζει στο Μπερναμπέου με ένα ακόμα τρόπαιο στις αποσκευές του.

Στην κουβέντα που κάναμε ενόψει του τελικού, ο προπονητής της Εϊμπάρ, Χοσέ Λουίς Μπεντιλίμπαρ, ξεκαθάρισε πως παρότι ο Ντιέγο Σιμεόνε έχει σαφώς μεγαλύτερη προπονητική εμπειρία από τον Ζιζού, δεν θεωρεί ότι ο Γάλλος υπολείπεται. «Έχει αγωνιστεί σε πολλά μεγάλα ματς και τελικούς, έχει κατακτήσει το Champions League και γνωρίζει πολύ καλά το πως πρέπει να προετοιμαστεί η ομάδα για ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι, όπως και το τι διαχείριση απαιτείται κατά τη διάρκεια του αγώνα. Μπορεί λοιπόν να μην έχει προπονητική εμπειρία, αλλά οι παραστάσεις του από το Champions League είναι πάρα πολλές», είπε χαρακτηριστικά στο gazzetta.gr. 

Δεν είναι υποχρεωτικό ότι ένας world class ποδοσφαιριστής θα έχει ανάλογη εξέλιξη ως προπονητής. Για την ακρίβεια, είναι σπάνιο. Τα εξαιρετικά δύσκολα αποδυτήρια της Ρεάλ Μαδρίτης φώναζαν κοροϊδευτικά τον Ράφα Μπενίτεθ «δεκάρι». Με ειρωνεία, για το ότι δεν έπαιξε ποτέ μπάλα σε υψηλό επίπεδο. Στις δηλώσεις τους πριν τον τελικό, παρότι έμμεσα δεν έκαναν συγκρίσεις με την προηγούμενη κατάσταση, ήταν εμφανές το πόσο διαφορετικά αισθάνονταν με τον Ζιντάν. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο επειδή ο Ζιζού είναι ένας πρώην παγκόσμιας κλάσης ποδοσφαιριστής. Στην καλύτερη, το γεγονός αυτό θα του εξασφάλιζε κάποιο χρόνο, αλλά αργά ή γρήγορα η προπονητική του ανεπάρκεια θα γινόταν αντιληπτή.

Φυσικά, είναι πολύ νωρίς για να κριθεί το αν είναι τακτική ιδιοφυΐα, κυρίως από τη στιγμή που δεν προσπάθησε να τα αλλάξει όλα συθέμελα, αλλά να δώσει συνέχεια με πινελιές και διαχείριση… Αντσελότι σε αυτό που παρέλαβε από τον Μπενίτεθ. Η λάμψη της προσωπικότητάς του όμως σκόρπισε σε κάθε γωνιά των αποδυτηρίων. Ό,τι και να γίνει από εδώ και στο εξής, απέδειξε την αξία του στο man management, κατάφερε με τη δουλειά και την προσέγγισή του να εμφυσήσει κάποιες από τις αξίες του στους ποδοσφαιριστές και να τους βγάλει μαχητικό πνεύμα και σκληρή δουλειά. Να τους απελευθερώσει, αλλά και να τους αναθέσει άχαρους ρόλους, να παίξει ρεαλιστικά, αρκετές φορές ξένα ως προς τους aficionados και να μην κουνηθεί… μαντήλι.

Όποτε ο Μπενίτεθ αποφάσιζε να χρησιμοποιήσει τον Καζεμίρο προκαλούσε γκρίνια για την αμυντική τακτική, που δεν ταιριάζει στη φιλοσοφία των blancos. Στην εποχή του Ζιντάν ο ρόλος του έγινε κομβικός και στον τελικό ήταν ίσως ο MVP. Με 91% ευστοχία στις πάσες,  πρώτος σε τάκλιν, καταστροφή στη σύνδεση της μεσαίας γραμμής με την επίθεση των ροχιμπλάνκος, συντονισμό της ανασταλτικής λειτουργίας. Ο πραγματισμός πλέον δεν είναι ντροπή. Η Ρεάλ έμαθε να «υποφέρει», μία λέξη που χρησιμοποίησε τόσο ο προπονητής μετά τον αγώνα του Μιλάνου, όσο και αρκετοί ακόμα παίκτες τους τελευταίους μήνες. «Αυτό που έφερα είναι η θετική μου στάση. Έχουμε ποιότητα, αλλά η σκληρή δουλειά είναι ακόμα πιο σημαντική. Και όλοι δουλέψαμε πολύ σκληρά», είπε ο Ζιζού.

Το πρώτο ημίχρονο ήταν ένα καθαρό δείγμα. Η Ρεάλ Μαδρίτης τακτικά προσηλωμένη, φτιάχνοντας την πρώτη ευκαιρία για γκολ από μια στημένη φάση κόντρα στην πιο καλά εκπαιδευμένη σε τέτοιες συνθήκες άμυνα της Ευρώπης. Και στη συνέχεια σκόραρε με τον ίδιο τρόπο. Στη συνέχεια έκλεισε τους χώρους υποδειγματικά, με την τριάδα του κέντρου να κάνει εκπληκτική δουλειά στον περιορισμό των πολυσύνθετων και σκληροτράχηλων αντιπάλων τους, αλλά και στη γρήγορη μετάβαση. Ο ψυχωμένος Μπέιλ, κυρίως όταν ήταν στα δεξιά, έκανε τάκλιν στην δική του περιοχή και εκτελούσε πλάγιο κοντά στην αντίπαλη. Ο Κρόος με τον Μόντριτς δεν περιορίστηκαν απλά στην ασφάλεια του Καζεμίρο, αλλά έκαναν εξαιρετικά τακτικό παιχνίδι, όπως και ο Μπέιλ με τον Ρονάλντο, παρότι επιθετικά ο Πορτογάλος ήταν αφανής. Ένα παιχνίδι γεμάτο ρεαλισμό, που θύμιζε σε αρκετά τον αντίπαλο.

Στο δεύτερο μέρος, η αλλαγή του Καράσκο με τον Φερνάντες, όπως είχε γίνει και στο παιχνίδι με τη Μπάγερν, έδωσε νέα πνοή στην Ατλέτικο. Στο 62′, η εικόνα του αγώνα έδειχνε 11 παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης πίσω από τη μπάλα, με δύο γραμμές άμυνας και τον Καζεμίρο ανάμεσά τους. Σε περίπτωση που στον πάγκο δεν καθόταν ο Ζιντάν, αλλά κάποιος άλλος, οι πρώτοι που θα είχαν δυσανασχετήσει θα ήταν οι ίδιοι οι παίκτες. Και μετά οι κερκίδες.

Τώρα όμως γυρίζοντας, έβλεπαν τον Ζιζού. Όλη η εικόνα του δευτέρου μέρους, η κυριαρχία της Ατλέτικο, το χαμένο πέναλτι του Γκριζμάν, η ξαφνική έλλειψη ενέργειας, τα καραγκιοζιλίκια του Πέπε, επισκιάζονται από την λάμψη τη δική του και της κούπας. Στον τελικό, πριν ξεκινήσει η διαδικασία των πέναλτι, γελούσε με τον Ρονάλντο. Ο Πορτογάλος μετά το τέλος του ματς δήλωσε πως «είπα στον προπονητή μου ότι εγώ θα σκοράρω το νικητήριο πέναλτι». Η Ρεάλ ήταν πιο ήρεμη, πιο σίγουρη. Καθρεφτιζόταν στο χαμόγελο του προπονητή της. Ο Μπέιλ πήγε κουτσαίνοντας να εκτελέσει, χωρίς να διστάζει λεπτό. Το ίδιο και ο σαφώς επηρεασμένος σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού Ρονάλντο.

Προφανώς, μιλάμε για ένα παιχνίδι που θα μπορούσε με την ίδια ευκολία να είναι διαφορετικό. Έδειχνε να το χρωστάει η μοίρα στην refuse to lose Ατλέτικο, κυρίως μετά την αντεπίθεση που έκανε στο δεύτερο ημίχρονο. Το έχασε στα πέναλτι, για λίγα εκατοστά. Επίσης οι Μερένγκες είχαν αρκετή τύχη σε αρκετές περιπτώσεις φέτος, από τις κληρώσεις στα νοκ άουτ μέχρι και το πέναλτι του Γκριζμάν. Ήταν σαν η αύρα του 43χρονου να έδιωξε τα σύννεφα πάνω από το Μπερναμπέου και τα αποδυτήριά του. Να έδωσε ξανά σκοπό και όρεξη για δουλειά σε ένα προβληματικό σύνολο. Η ιστορία έγραψε ότι το 11ο της Ρεάλ Μαδρίτης ήρθε υπό τις οδηγίες του. Ο Γάλλος έγινε ο έκτος που καταφέρνει να κατακτήσει την κούπα με τα μεγάλα αυτιά τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής μετά τους Μενόθ, Τραπατόνι, Κρόιφ, Αντσελότι, Ράικαρντ και Γκουαρδιόλα. Αναλαμβάνοντας μια ομάδα που δεν ήταν δική του, σε μια περίοδο με μεγάλο κίνδυνο να «καεί».

Ο Ζιντάν είναι ένα τοτέμ για τους εκφραστές του Madridismo. Περιχαρής ο Φλορεντίνο Πέρεθ τόνισε ότι «το love story ανάμεσα στη Ρεάλ Μαδρίτης και τον Ζινεντίν Ζιντάν θα συνεχιστεί». Είδε μια χαμένη χρονιά, στιγματισμένη από το εγκληματικό του λάθος να μην πορευτεί με τον Αντσελότι για να φέρει στο Μπερναμπέου τον Μπενίτεθ όχι απλά να σώζεται, αλλά να κλείνει με θριαμβευτικό τρόπο.  Και το χρωστάει στον Ζιντάν, παρότι ακόμα και πριν τη σέντρα τα ρεπορτάζ διέρρεαν ότι το μέλλον του θα κριθεί από το αν θα πάρει ή όχι το τρόπαιο…

πηγή: gazetta.gr