apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Ένα άψυχο και κακό από κάθε άποψη ΑΠΟΕΛ ξεκίνησε με ήττα τις υποχρεώσεις του το 2011. Ποδοσφαιριστές και τεχνική ηγεσία φαίνεται ότι συνέχισαν το ρεπό τους και το απόγευμα του Σαββάτου, κάνοντας μάγκες του αντίστοιχους της Ανόρθωσης. Ο αντίπαλος μας δεν ήταν καλύτερος αλλά ήταν πιο μαχητικός και ήθελε περισσότερο τη νίκη. Με τον Λαμπάν να εκμεταλλεύεται τα αμυντικά μας κενά και τον Λαμπόρδε να βάζει στις καθυστερήσεις το κερασάκι στην τούρτα, το ΑΠΟΕΛ έφυγε από το γήπεδο με το κεφάλι σκυμμένο αφού η εμφάνιση του ήταν άκρως απογοητευτική. Δυστυχώς σε κανένα σημείο του αγώνα και ιδιαίτερα μετά από δεχτήκαμε το πρώτο γκολ δεν αντιδράσαμε σωστά και αυτό είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε όπως αναμενόταν στο αρχικό σχήμα τους Χιώτη και Αλεξάνδρου ενώ έκπληξη θεωρήθηκε η χρησιμοποίηση του Αλμέιδα μαζί με τον Σολάρι. Αυτό έγινε γιατί ο Τρισκόφσκι τέθηκε εκτός αποστολής λόγω τραυματισμού, έτσι η διάταξη παρέμεινε η ίδια με τον Σολάρι να είναι στην κορυφή και τον Αλμέιδα να καλύπτει το αριστερό άκρο της μεσαίας γραμμής.
Ο αγώνας στα πρώτα του στάδια είχε αναγνωριστικό χαρακτήρα και για τις δύο ομάδες αλλά με την πάροδο του χρόνου ήταν η Ανόρθωση αυτή που έδειχνε να έχει περισσότερη διάθεση ενώ μπόρεσε να διατηρήσει τον έλεγχο του αγώνα. Με τον Καφού και τον Οκκά να βρίσκονται σε καλή μέρα και να παίρνουν πολλές προσπάθειες φάνηκε ότι θα αντιμετωπίζαμε δυσκολίες. Αυτό επιβεβαιώθηκε όταν ο Καφού έχασε μια καλή ευκαιρία στο 20’ ενώ στο 31’ οι γηπεδούχοι πήραν κεφάλι στο σκορ όταν βρήκαν ανοικτή την άμυνα μας και ο Λαμπάν που πρόλαβε τον Γκριτσάροφ έστειλε την μπάλα στα δίκτυα του Χιώτη.
Λίγα λεπτά προηγουμένως και επειδή η ομάδα δεν μπορούσε να οργανωθεί σωστά η διάταξη άλλαξε σε 4-4-2 με τον Αλμέιδα να πηγαίνει δίπλα από τον Σολάρι. Ούτε και αυτό όμως μπόρεσε να αλλάξει την εικόνα της ομάδας αφού το ΑΠΟΕΛ συνέχισε να είναι ασύνδετο και νωθρό. Ο Μαρσίνιο που στη συνέχεια γύρισε στον άξονα δεν μπόρεσε να πάρει τις πρωτοβουλίες και να οργανώσει την ομάδα, ενώ ο Αλμέιδα ήταν καλά κλεισμένος και οι ενέργειες του ήταν ημιτελείς.
Με αυτά τα δεδομένα και παρόλο που υπήρχε χρόνος η ομάδα μας δεν μπόρεσε να αντιδράσει σωστά και σαν αποτέλεσμα δεν μπόρεσε καν να δημιουργήσει ευκαιρία για γκολ. Μοναδική στιγμή που χρίζει αναφοράς ήταν μια φάση με τον Πουρσαϊτίδη να εμποδίζεται από αμυντικό και τον Ζαφείρη να διστάζει να καταλογίσει την παράβαση.
Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου η ομάδα μας επιχείρησε να αντιδράσει και κρατώντας περισσότερο την μπάλα έφτασε κοντά στο γκολ όταν ο Αλμέιδα βρέθηκε για πρώτη φορά σε καλή θέση. Δυστυχώς δεν υπήρξε συνέχεια αφού παρά το ότι κρατούσαμε περισσότερο την μπάλα η ομάδα συνέχισε να μην μπορεί να γίνει απειλητική. Η Ανόρθωση σταδιακά άρχισε να οπισθοχωρεί αλλά κατάφερνε με διάφορους τρόπους να ροκανίζει το χρόνο.
Με αυτά τα δεδομένα ο Γιοβάνοβιτς αναγκάστηκε να κάνει στο 63’ την πρώτη του κίνηση με τον Μιροσάβλιεβιτς να αντικαθιστά τον Σολάρι που πέρασε απαρατήρητος. Η προσπάθεια να λειτουργήσει καλύτερα η μεσοεπιθετική γραμμή δεν έφερε το ποθητό αποτέλεσμα. Οι συχνές διακοπές ήταν το χαρακτηριστικό του τελευταίου εικοσαλέπτου ενώ η τελευταία κίνηση από τον πάγκο έγινε δέκα λεπτά πριν το τέλος με τον Χαραλαμπίδη να αντικαθιστά τον Μοράις.
Στα τελευταία δέκα λεπτά η Ανόρθωση οπισθοχώρησε για τα καλά γεγονός που μας έδωσε την ευκαιρία να κρατήσουμε την μπάλα αλλά και πάλι χωρίς αποτέλεσμα. Δημιουργήθηκε πάντως η πρώτη μας ευκαιρία στο 85’ όταν ο Κόζατσικ απέκρουσε το σουτ του Μαντούκα. Στα λεπτά των καθυστερήσεων η Ανόρθωση είχε δοκάρι με τον Καφού ενώ πέτυχε και ένα εντυπωσιακό γκολ με τον Λαμπόρδε διαμορφώνοντας το τελικό 2-0.
Κίτρινες: Μοράις, Πίντο
ΑΠΟΕΛ
Χιώτης, Πουρσαϊτίδης (85’ Σολωμού), Αλεξάνδρου, Ζόρζε, Γκριτσάροφ, Μοράις (80’ Χαραλαμπίδης), Πίντο, Μαρσίνιο, Μαντούκα, Αλμέιδα, Σολάρι (63’ Μιροσάβλιεβιτς)
