apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Δεν πρέπει να ξαφνιάζει η εικόνα του ΑΠΟΕΛ. Η αποκαρδιωτική εμφάνιση έχει μια απλή εξήγηση η οποία δεν είναι καθόλου επιφανειακή. Η εντεκάδα με την οποία κλήθηκε η ομάδα να πετύχει σκορ-πρόκρισης είναι περιορισμένων δυνατοτήτων και προφανώς πολύ κοντά σε αυτές της Ντούντελανζ.
Ουσιαστικά είδαμε τον Μάριο Μπειν, μη έχοντας εναλλακτικές επιλογές, να παρατάσσει τη χειρότερη εκδοχή του περσινού ΑΠΟΕΛ. Ήταν η χειρότερη γιατί είδαμε τον περσινό ΑΠΟΕΛ αλλά χωρίς τους Καρλάο, Ντε Βινσέτι, Γιαννιώτα, Εφραίμ και Σωτηρίου.
Είναι για αυτό που δεν θέλει και πολύ ψάξιμο το πράγμα αφού αυτή η ομάδα δυσκολεύεται να κερδίσει οποιαδήποτε Σαλαμίνα ή Ντούντελανζ. Αυτή είναι η βασική αιτία του προβλήματος και είναι για αυτό που δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστική βελτίωση μεταξύ φιλικών και επίσημων αγώνων ή μέχρι τον επαναληπτικό.
Το πώς και γιατί φτάσαμε σε χρόνο ρεκόρ σε ένα οριακό σημείο είναι μεγάλη ιστορία. Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως αν είναι διαθέσιμοι οι Ιωάννου και Εφραίμ δεν θα ήταν τόσο μεγάλο το πρόβλημα αλλά πρέπει να χωνέψουμε ότι είναι και οι τραυματισμοί μέρος του παιχνιδιού.
Δεν είμαι σίγουρος αν δικαιολογείται η γιούχα προς τον Μπέιν για το ότι το αμυντικό δίδυμο Μερκή – Αρτυματά και τον αρνητικό Μοράις λίγο πιο μπροστά τους δεν μπορεί να ανταποκριθεί.
Αυτούς είχε στη διάθεση του και αυτούς έβαλε, ελπίζοντας ότι θα ανταποκριθούν. Με αυτούς θα παίξει και στον επαναληπτικό εκτός και αν ρισκάρει τη συμμετοχή του Ρουέδα ή του Καρλάο.
Η μεγάλη εικόνα είναι αυτή που λέει ότι ο ΑΠΟΕΛ μπορεί να βελτιωθεί μόνο με τις προσθήκες συγκεκριμένων παικτών. Αν δηλαδή μπορέσουν να επανέλθουν έγκαιρα έστω και με διαφορετική χρονική σειρά οι Ρουέδα, Καρλαό, Σόουζα και Εφραίμ.
Έγκαιρα σημαίνει προτού αποκλειστούμε πρόωρα αφού σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο η επιτροπή προγραμματισμού δεν θα μπορεί να στοχοποιήσει κανέναν Κρίστιανσεν ή Μπέιν.
