Ακόμα δεν γίναμε ομάδα

Πλησιάζει ο αγώνας με την Ομόνοια και παρά το ότι η ομάδα μας δεν πείθει, η κατάσταση στο παράρτημα του ακελ είναι τέτοια που κανείς δεν μπορεί να αποδεχτεί την περίπτωση βαθμολογικής απώλειας.

Πάντως ο τρόπος με τον οποίος έρχονται οι νίκες αλλά και οι απώλειες βαθμών για την ομάδα μας φανερώνουν ότι ο φετινός ΑΠΟΕΛ δυσκολεύεται να λειτουργήσει σαν πραγματική ομάδα.

Η εξάρτηση σε συγκεκριμένους παίκτες και κυρίως στον Τάμαρι προκειμένου να επιτεθούμε και να σκοράρουμε έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Ο Ιορδανός ήταν και στον αγώνα με την Αλκή αυτός που έβγαλε τις καθοριστικές φάσεις αφού σκόραρε το πρώτο γκολ, κέρδισε το φαουλ από το οποίο προήλθε το δεύτερο και έδωσε την ασιστ στον Νατέλ για το τέταρτο.

Μετά τον νεαρό υπάρχει το χάος και αυτό δεν είναι υπερβολή. Η ομάδα αδυνατεί να αναπτυχθεί με ορθόδοξο τρόπο αφού λείπουν οι αυτοματισμοί, η ομοιογένεια και η δυνατότητα να διασπάσουμε την αντίπαλη άμυνα.

Το παρήγορο για τους αρμοδίους είναι ότι τα πράγματα δεν μπορούν να πάνε και πολύ χειρότερα αφού η εκτίμηση είναι ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η αγωνιστική καθίζηση για παίκτες όπως οι Ζαχίντ, Σόουζα, Ντε Βινσέτι και Ρέζα.

Ας ελπίσουμε ότι θα δικαιωθούν αφού η ομάδα κάθε αγωνιστική παίζει με τη φωτιά.