Λένε ότι η διαφορά των μεγάλων ομάδων από τις μικρές φαίνεται στις κρίσεις. Εκεί δηλαδή όπου οι μεγάλες ομάδες καταφέρνουν να τις ξεπερνούν με κάθε κόστος, ενώ οι μικρές καταρρέουν. O ΑΠΟΕΛ είναι συνηθισμένος από τέτοια έστω και αν οι επιτυχίες των τελευταίων χρόνων μας έκαναν να τις ξεχάσουμε.
Μέσα από όλη αυτή την επικοινωνιακή βαβούρα, στην οποία ο κάθε ένας προσπαθεί να βρει λύσεις και να υποδείξει φταίχτες, υπάρχουν και οι ποδοσφαιριστές. Αυτοί που παράλληλα με όλα αυτά που συμβαίνουν είναι υποχρεωμένοι ως επαγγελματίες να αποδείξουν ότι υπάρχει ελπίδα.
Όποια τραγικά λάθη προγραμματισμού έγιναν, όποιες διοικητικές ή αγωνιστικές αποφάσεις λανθασμένα έχουν παρθεί, όποια κατακραυγή και αν πληρώνουν οι ποδοσφαιριστές, το μόνο που στο τέλος μετρά και μπορεί να αλλάξει την ρότα των όσων συμβαίνουν, είναι η απόδοση μέσα στο γήπεδο. Χωρίς να ωραιοποιούμε την κατάσταση, το μόνο δεδομένο, είναι ότι αυτή τη συγκεκριμένη περίοδο οι μόνοι που μπορούν να σταματήσουν αυτή την απαισιόδοξη κατάσταση που επικρατεί είναι οι ποδοσφαιριστές της ομάδας μας.
Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα να καταφέρει κάποιος να γυρίσει το κλίμα στα αποδυτήρια με το πάτημα ενός κουπιού. Κάθε ποδοσφαιριστής έχει την άποψη του όσον αφορά το τι φταίει και φτάσαμε εδώ. Υπάρχουν όμως ποδοσφαιριστές που οφείλουν να βγουν μπροστά και να δώσουν βοήθειες στην ομάδα. ‘Όχι απαραίτητα αγωνιστικές. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι που μπορεί κάποιοι ποδοσφαιριστές να παίξουν καταλυτικό ρόλο στα αποδυτήρια και στην ομάδα, αν πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν την κατάσταση.
Τους μόνους που δεν ακούσαμε μέχρι στιγμής είναι τους παίκτες. Δεν είναι η δουλειά τους να κάνουν δηλώσεις και πολιτική σε τέτοιες περιόδους κρίσης, γιατί πολύ απλά ο κόσμος έχει κορεστεί από ευχολόγια. Είναι όμως η δουλειά τους να ψάξουν και να βρουν τις λύσεις στο κομμάτι που τους αναλογεί. Οι νίκες είναι το καλύτερο βάλσαμο και μπορούν να φρενάρουν την κατάσταση. Το γνωρίζουν όλοι αυτό και πολύ καλύτερα οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές.