apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Υπάρχουν στιγμές που όλοι μας πρέπει να κάνουμε ένα βήμα προς τα πίσω για να δούμε τα πράγματα λίγο πιο καθαρά. Στα πλαίσια της αντικειμενικής δυσκολίας της υλοποίησης του #Makisout, όπως πολύ σωστά τίθεται στο σχετικό άρθρο του apoel.net, αξίζει κανείς να ανατρέξει στον ρόλο και διοικητικό έλεγχο της εταιρίας τόσο ιστορικά όσο και στο παρόν.
Για την αποφυγή προσβολής της προσωπικής υπόληψης ή τυχών βλάβης των συμφερόντων οποιουδήποτε προσώπου (φυσικού ή νομικού), το στόρι επιχειρεί να περάσει κάποια μηνύματα παραθέτοντας μια σειρά ερωτημάτων απαντώντας μόνο σε αυτά που δεν επιφέρουν την άνωθι προσβολή ή βλάβη.
(α) Ποιο είναι το σημαντικότερο «value driver» της εταιρίας από το οποίο πηγάζει και η (όποια) αξία της? Μα φυσικά ο κόσμος και η απήχηση της ομάδας στην Κύπρο, αλλά και διεθνώς! Το λεγόμενο «market share/pool» και το «brand name» με ότι αυτά περιλαμβάνουν, τα οποία μεταφράζονται σε έσοδα. Δηλαδή τηλεοπτικά, σπόνσορες, εισιτήρια, καντίνες, καταστήματα, λόγκο, διαφημιστικά δικαιώματα κτλ.
(β) Αυτό το «value driver», (τουλάχιστον στην Κύπρο) το εκμεταλλεύεται/καρπώνεται μόνο η εταιρία και οι εκάστοτε αντισυμβαλλόμενοι (π.χ. τηλεοπτικά -> τηλεοπτική πλατφόρμα) ή και κάποιοι άλλοι? Έχει ρόλο ο μετοχικός και κατ’ επέκταση ο διοικητικός έλεγχος της εταιρίας στο ποιος άλλος «παίζει μπάλα»?
(γ) Πως κατέληξε η μετοχική σύνθεση της εταιρίας στη σημερινή? Πόσα χρήματα επένδυσε ο καθένας από του μεγαλομετόχους που σήμερα «λύνουν και δένουν» στην εταιρία, και πότε (π.χ. στην ίδρυση ή σε κάποια αύξηση κεφαλαίου)?
(δ) Θεωρώντας απίθανο να έχουν πληρωθεί μερίσματα (χωρίς να το μπω στον κόπο να το ψάξω) δεδομένης της «πρωτοποριακής» στρατηγικής ανάπτυξης που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια (βλέπε παλαιότερη άποψη), πώς και πόσα χρήματα έχουν βγάλει άμεσα και έμμεσα οι μεγαλομέτοχοι της εταιρίας?
(ε) Μήπως τελικά η εταιρία ήταν και είναι το όχημα εκμετάλλευσης της αγάπης του κόσμου για την ομάδα? Ε λοιπόν ναι! Με τα χίλια, αυτό προστάζουν οι κανόνες του σύγχρονου επιχειρείν! Αρκεί η αξία να μεταφέρεται στους μετόχους μέσα από την εταιρία αναπτύσσοντας και μεγαλώνοντας την ποδοσφαιρική ομάδα (αυτός άλλωστε ήταν και ο σκοπός δημιουργίας της εταιρίας), και όχι να είναι η εταιρία απλά «feeder» των επιχειρήσεων ορισμένων και τρόπος «μαντρίσματος» των αμνών.
Όλα αυτά μου θύμισαν το στόρι μιας Ισπανικής τηλεοπτικής σειράς του NETFLIX, την οποία συνιστώ εν επικεφαλίδι ανεπιφύλακτα στον αναγνώστη.
Με εκτίμηση,
Ρίφι
