Αρκούν οι μπηχτές του Χατζηλιασή;

Το παιχνίδι στο παρασκήνιο του κυπριακού ποδοσφαίρου άρχισε να χοντραίνει με όλες τις διοικήσεις να προσπαθούν με τις γνωστές πλέον μεθόδους να προστατέψουν τα συμφέροντα τους. Η αγωνιστική που πέρασε πρόσθεσε και την Ανόρθωση στις ομάδες που αποφάσισαν να κηρύξουν ιερό πόλεμο στο παρασκήνιο. Οι δυο απρόσμενες βαθμολογικές απώλειες αυξάνουν και σε αυτούς την πίεση οπότε βλέποντας πως οι φωνές διαμαρτυρίας της Ομόνοιας βοήθησαν, η ομάδα της Αμμοχώστου ακολουθεί το ίδιο παράδειγμα. Βασικά η τακτική της ψυχολογικής πίεσης στους διαιτητές και στην αρμόδια επιτροπή δείχνει να δουλεύει έτσι οι φωνές ς και οι διαφόρων ειδών απειλές βρίσκονται πλέον στα φόρτε τους.

Το ζητούμενο όμως είναι τι κάνει ο ΑΠΟΕΛ. Ήδη εδώ και χρόνια με τη βοήθεια και την μμε εδραιώθηκε σ ε μεγάλη μερίδα των οπαδών ανά το παγκύπριο ότι είναι ο ΑΠΟΕΛ που ελέγχει το παρασκήνιο. Η διαχρονικά μετριοπαθής στάση της διοίκησης στο συγκεκριμένο θέμα ενδυναμώνει την άποψη ότι η ομάδα μας ευθυγραμμίζεται με την ΚΟΠ και το πιο εκνευριστικό για τους οπαδούς μας είναι ότι σε καμία περίπτωση δεν είμαστε εμείς που απολαμβάνουμε τα οφέλη της ανεπάρκειας των διαιτητών ή το πλάνο του παρασκηνίου.

Το φετινό πρωτάθλημα θυμίζει και στο θέμα διαιτησίας-παρασκηνίου αυτό που χάσαμε προ διετίας όταν η Ομόνοια φώναζε μέχρι τον Δεκέμβριο καταφέρνοντας να εξαργυρώσει τις φωνές με υπέρ της σφυρίγματα στο δεύτερο γύρο μέχρι που ήρθαν οι Βούλγαροι διαιτητές. Και τότε η διοίκηση Ερωτοκρίτου κρατούσε την ίδια στάση και όταν ξύπνησε επικοινωνιακά ήταν πλέον αργά.

Και τότε η μοναδική διαφοροποίηση προερχόταν μέσω κάποιων επισημάνσεων του Χατζηλιασή των οποίων όμως συνειδητά κανένας από τους διοικούντες δεν ακολουθούσε στην προσπάθεια του να αναδειχθεί η εύνοια που τυγχάνει η Ομόνοια και πως ο ΑΠΟΕΛ δεν «ελέγχει» το παρασκήνιο.

Για να δούμε πως θα εξελιχτούν τα πράγματα φέτος;