apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Σαφώς και μαζί με τον Ιβάν, ικανοποιηθήκαμε όλοι για τη νίκη στη Λεμεσό. Σαφώς και μας ευχαρίστησε η σωστή αντίδραση στο β΄ημίχρονο και η επανεμφάνιση των γνωστών στοιχείων που μας έλειψαν προηγουμένως. Υπομονή, σωστή κυκλοφορία και απόλυτη επιβολή της ανωτερότητας μας. Αυτό έγινε από το 46΄μέχρι και το τελευταίο σφύριγμα του αγώνα με τον Άρη. Όσο και σαν το μυαλό όλων, γυρόφερνε ο εφιάλτης μιας τρίτης σερί αποτυχίας, εντούτοις η ομάδα φώναζε με την απόδοση της ότι ήταν θέμα χρόνου να σκοράρει. Τέλος καλό δηλαδή και ελπίζουμε σε καλύτερη συνέχεια. Γιατί, είδαμε κάποια πράγματα που μας άφησαν πολλές ελπίδες για να δούμε ένας καλύτερο ΑΠΟΕΛ, εν όψει και του προγράμματος-γολγοθά που ακολουθεί.
Τα τρία συνΕίδαμε ένα Έλντερ Σόουζα να βγάζει φωτιές και να επιβεβαιώνει ότι το ποδόσφαιρο δεν σταματά στα 34 χρόνια. Ο Πορτογάλος μας άφησε πολλές ελπίδες για να γίνει ένας πραγματικός ηγέτης. Κάλυψε και με το παραπάνω τη θέση του Πίντο που πληρώνει φανερά πλέον την κούραση.
Ο Μαρσίνιο δείχνει ότι πλησιάζει τον καλό του εαυτό. Ο Βραζιλιάνος συνεργάστηκε άψογα με το Σόουζα και αν συνεχίσει όπως έδειξε στη Λεμεσό, τότε και νέο συμβόλαιο μπορεί να κάνει αλλά και πρωτάθλημα θα χαρεί μαζί με όλους μας. Είναι ένας από τους ελάχιστους παίκτες στο ρόστερ που μπορούν να ανοίξουν άμυνες όπως αυτή του Άρη κάτι που είδαμε στη φάση του γκολ.
Ο Νεκτάριος σκόραρε και έδωσε τη λύση. Έχει καιρό να τον δούμε εκεί που ξεκίνησε την καριέρα του σαν αριστερός επιθετικός και αν βοηθηθεί από το γκολ και την απόδοση, τότε θα κάνει πιο συχνή παρουσία στην ομάδα στη συγκεκριμένη θέση. Με τους επιθετικούς να μην έχουν συχνή επαφή με τα δίκτυα οι λύσεις από παίκτες όπως τον Νεκτάριο είναι χρυσάφι.
Και τα τρια πληνΔεν πετούμε όμως στα σύννεφα και ούτε ενθουσιαζόμαστε για το αποτέλεσμα με τον Άρη, αλλά το θεωρούμε σημαντικό εν όψει συνέχειας. Στο Τσίρειο, δεν ήταν όλα ευχάριστα.
Ο Σολάρι πήρε την ευκαιρία για μισή ώρα αλλά έμεινε εκεί που τον είδαμε για τελευταία φορά με την Αλκή. Εκτός κλίματος και μακάρι να είναι θέμα χρόνου να μπει στο ρυθμό της υπόλοιπης ομάδας.
Ο Μπίδης πολύ πίσω από τον καλό του εαυτό. Τον περιμέναμε να πετά μετά την ανανέωση αλλά δυστυχώς ψάχνεται. Το ότι έγινε αλλαγή στο ημίχρονο φωτογραφίζει και το ότι ο Γιοβάνοβιτς περιμένει πολύ περισσότερα από αυτόν.
Ο Ατόρνο δεν μπορεί να είναι ο καθαρόαιμος επιθετικός. Ο πεισματάρης Γιοβάνοβιτς προτίμησε για 3η φορά φέτος τον Παραγουανό στη συγκεκριμένη θέση αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Όσο φιλότιμος και αν είναι ο Ατόρνο και ίσως με κάποιες καλές κινήσεις δεν έδειξε ότι μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστη επιλογή.
Κρατάμε όλα τα στοιχεία που δείξαμε στο Τσίρειο και πλέον βλέπουμε την ΑΕΛ και τον Απόλλωνα. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε πως θα βγάλουμε τους επόμενους τέσσερις αγώνες με τις ομάδες της Λεμεσού. Ο Ιβάν και οι ποδοσφαιριστές, έχουν ποδοσφαιρικό εγωισμό και ελπίζουμε να βρουν τον τρόπο για να μπορέσει ο ΑΠΟΕΛ να είναι στο Κύπελλο και να ξαναγίνει πρώτο φαβορί στο πρωτάθλημα.
