Ο ορισμός του αποπροσανατολισμού

Από τις 19 Δεκεμβρίου 2011, μετά τη νίκη με την Αεκ στο Γ.Σ.Π. η ειδησιογραφία σε σχέση με τον ΑΠΟΕΛ, περιελάμβανε βραβεύσεις, τιμητικές διακρίσεις των συντελεστών της ομάδας, αφιερώματα, συνεντεύξεις, μεγαλεπήβολες υποσχέσεις, ανανεώσεις συμβολαίων, διθυράμβους για την ομάδα, κολακευτικά λόγια, μεγάλες προσδοκίες και οτιδήποτε άλλο που καμία σχέση είχε με το αγωνιστικό και την επανέναρξη του πρωταθλήματος. Σε ότι αφορά τους πλείστους φιλάθλους η μόνη επωδός τους ο αγώνας για τους 16 του C.L. Οι συζητήσεις και η έγνοια των πλείστων αφορούσαν τον τρόπο διάθεσης των εισιτηρίων για το παιχνίδι με την Λυών στη Γαλλία, ο οποίος θα διεξαχθεί στις 14/2 και κατά πόσον θα εξασφαλίσουν θέση στο «όνειρο», αλλά και για την τιμή του εισιτηρίου για τον επαναληπτικό στη Λευκωσία, που θα γίνει στις αρχές Μαρτίου. Από όλους αυτούς, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, κανένας δεν ασχολείτο με το σήμερα και τον αγώνα με την αλκή.

Βλέπετε, είμαστε στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, έχουμε τον καλύτερο προπονητή της Σερβίας, τον καλύτερο ποδοσφαιριστή των σκοπίων, ανανέωσε πρόσφατα το συμβόλαιο του ο αρχηγός και εμείς θα φοβηθούμε την αλκή του λίλλη. «Μεν φοάστε ρε τίποτε, θα τους πατήσουμε, η κόρη του ακελ θα υποκύψει στον Αυτοκράτορα των Κυπριακών Γηπέδων, αφού έχουμε την κατά τεκμήριο καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος, το ποιοτικότερο ρόστερ όλων των εποχών, οι παίκτες ξεκουράστηκαν και διψούν για ποδόσφαιρο και άλλα τέτοια σαχλά και ανεδαφικά διάβαζες και άκουγες από τους πλείστους νεοφανείς και αδαείς φιλάθλους του ΑΠΟΕΛ. Φυσικά αυτή ήταν η φιλοσοφία και ο τρόπος προσέγγισης του αγώνα και κάποιων life style φυλλάδων και οπαδικών site της ομάδας μας. Σε όποιον μάλιστα τολμούσες να πεις ότι σε αγχώνει ο αγώνας και φοβόσουν για τυχόν απώλειες σε θεωρούσε εξωγήινο και εκτός πραγματικότητας.

Δυστυχώς, το αποτέλεσμα επιβεβαίωσε τους φόβους μου, ωστόσο η εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Η αλαζονεία, η αδιαφορία και η ασυνέπεια όλων των ποδοσφαιριστών πλην του Τρισκοφσκι ήταν πρωτοφανής, αδικαιολόγητη, ασύγγνωστη και πάνω από όλα προκλητική, γεγονός που πρέπει να προβληματίσει έντονα όλους. Οι δηλώσεις του Γιοβάνοβιτς, μετά το τέλος του αγώνα δείχνουν ότι ο ίδιος ταρακουνήθηκε και μάλιστα πάρα πολύ με τα όσα είδε και έμενα προσωπικά εν μέρει με καθησυχάζει αυτό, αφού θεωρώ ότι από αυτόν ξεκινούν και τελειώνουν όλα στην ομάδα. Φέρει σίγουρα και ο ίδιος ευθύνη για την κάκιστη εικόνα της ομάδας και την έλλειψη διάθεσης και σοβαρότητας που επέδειξαν οι ποδοσφαιριστές, αλλά η μεγαλύτερη ευθύνη βαραίνει αυτούς που ήταν μέσα στο γήπεδο και έκαναν τα πάντα για να μην κερδίσουμε ένα αγώνα που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Δεν γίνεται να προηγείσαι μιας μικρομεσαίας ομάδας από το 3ο λεπτό, για τα επόμενά 43’ να γίνεσαι έρμαιο των ορέξεων της, να τους προσφέρεις την ισοφάριση στο πιάτο, να αποδίδεις με βάση την αξία σου μόνο για 10’ και στο τέλος από ένα παιδαριώδες ατομικό λάθος να δέχεσαι την ήττα και μετά να λες ότι θέλεις το πρωτάθλημα. Τη θέληση σου για την κατάκτηση του πρωταθλήματος δεν τη δείχνεις με λόγια και προφορικές διακηρύξεις, αλλά με την απόδοση και τη σοβαρότητα που επιδεικνύεις στο γήπεδο κάτι που εύχομαι να δω στον αμέσως επόμενο αγώνα.

Ν.Γ.Κ