apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Η σπουδαιότερη χρονιά στην ιστορία του ΑΠΟΕΛ ανήκει στο παρελθόν και μπροστά μας βρίσκονται οι προκλήσεις που φέρνει το 2012. Ο πήχης των προσδοκιών όσον αφορά την ευρωπαϊκή πορεία μπήκε τόσο ψηλά που όπως τονίζουν κάποιοι ίσως να είναι άδικο για τις επόμενες γενεές ή και για την υφιστάμενη ομάδα αλλά ο ΑΠΟΕΛ πρέπει να επιδιώξει τη συχνή συμμετοχή σε ευρωπαϊκούς ομίλους. Χρονικά οι αγώνες με τη Λυών για τη φάση των 16 ίσως να είναι η σημαντικότερη αγωνιστική υποχρέωση και σίγουρα αυτή που αποτελεί το σπουδαιότερο κίνητρο για όλους στον Αρχάγγελο. Ολοταχώς για το δεύτερο συνεχόμενοΜεγαλύτερος στόχος όλων όμως είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος που θα είναι το δεύτερο συνεχόμενο και θα επιτρέψει στην ομάδα μας να επιδιώξει εκ νέου την πρόκριση της στους ομίλους του Champions League. H ευρωπαϊκή καταξίωση προϋποθέτει τη δημιουργία μιας αυτοκρατορίας στην Κύπρο που θα διασφαλίσει συνεχόμενα πρωταθλήματα.Τα δεδομένα όπως έχουν διαμορφωθεί με την ολοκλήρωση της 13ης αγωνιστικής είναι ενθαρρυντικά για την ομάδα μας αλλά τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο. Τραυματισμοί, κούραση αλλά και διάφοροι εξωγενείς παράγοντες μπορούν να κάνουν δύσκολη την προσπάθεια παραμονής στην κορυφή. Η σωστή διαχείριση του ρόστερ θα αποδειχθεί καθοριστική και σε αντίθεση με την προ διετίας εμπειρία βλέπουμε ότι το λεγόμενο rotation είναι σε κάποιες περιπτώσεις μαζικό.
Οικονομική πρόκλησηΗ αναγκαιότητα της συχνής συμμετοχής σε ευρωπαϊκούς ομίλους και κυρίως αυτούς του Champions League σχετίζεται με τα τεράστια οικονομικά οφέλη που αποτελούν το α και το ω για οποιαδήποτε ομάδα. Ο ισοσκελισμός των ελλειμματικών προϋπολογισμών ή και η δημιουργία πλεονάσματος προϋποθέτει συμμετοχή σε ομίλους αφού σε διαφορετική περίπτωση θα βρεθούμε στο καζάνι που βράζουν και οι υπόλοιποι.
Χρονιά ανανεώσεων και αποχωρήσεωνΌλα συνηγορούν ότι κατά τη διάρκεια τους 2012 η ομάδα που μας έκανε τους πιο περήφανους οπαδούς του κόσμου θα αλλάξει σε ουσιαστικό βαθμό. Το καλοκαίρι λήγουν τα συμβόλαια των Μοράις, Χιώτη, Μποαβεντούρα, Μαρσίνιο, Κακά, Ζόρζε, Πουρσαϊτίδη, Σατσιά και είναι δεδομένο ότι κάποια δεν θα ανανεωθούν. Πέραν όμως αυτών να χτυπήσουν έντονα οι ευρωπαϊκές σειρήνες και για κάποιους που δεσμεύονται με συμβόλαια. Γιοβάνοβιτς και Αλμέιδα είναι οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις αλλά μένουμε ως εδώ προς το παρών γιατί έχουμε καιρό μπροστά μας.
