Επαναπροσδιορίζοντας τον εχθρό

Η πορεία του ΑΠΟΕΛ, των αθλητών και των όσων πιστεύουν στα ιδεώδη του, από την ίδρυσή του ως εθνική και αθλητική φλέβα και λάβα μέχρι τις πρόσφατες επιτυχίες της ποδοσφαιρικής εταιρίας και της ποδοσφαιρικής ομάδας (υπάρχει διαχωρισμός – όχι όμως διαφορά – θα εξηγήσω πιο κάτω) μας φέρνει έναντι της ιστορίας ημών και υμών και «εναντίον όλων». Εναντίον όλων, καθώς σχεδόν όλοι φαίνεται να λειτουργούν διαφορετικά. Το επίπεδο που η ποδοσφαιρική εταιρία έχει αρχίσει να εμπεδώνει σε εαυτούς και αλλήλους ΑΠΟΕΛίστες, αυτό της νηφαλιότητας και της ήπιας δύναμης, της αποφασιστικότητας και της εγκράτειας σε συνάρτηση και ενδεχομένως αλληλεπίδραση με το επίπεδο της ποδοσφαιρικής ομάδας τόσο σε αποτελέσματα όσο και σε θέαμα (σημ.: οι αρετές του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, τουλάχιστον όπως τις εισπράττει η μάζα του κόσμου, είναι ταυτόσημες με αυτές της εταιρίας) άρχισε να ανεβάζει και το επίπεδο εμάς, των όσων πιστεύουμε στα ιδεώδη και κάθε Σαββατοκύριακο είμαστε στο πλευρό της αγαπημένης μας ομάδας (στο ΓΣΠ, στην Κύπρο, στην Ευρώπη – παντού). Αυτό το επίπεδο που διοίκηση, προπονητές, αθλητές και οπαδοί προσπαθούμε να κτίσουμε και διατηρήσουμε είναι τέτοιο που μας βάζει εξ ορισμού σε άλλη τροχιά.

Ένα τέτοιο παράδειγμα ζήσαμε όλοι στον πρόσφατο αγώνα έναντι του πρώην αιωνίου αντιπάλου. Η νίκη μας ήταν μια νίκη-επιβεβαίωση της ανωτερότητάς μας εντός και εκτός γηπέδου [στον πάγκο και στην εξέδρα]. Μια νίκη επαγγελματική. Νίκη γιατί πρώτα και πάνω από όλα ο ΑΠΟΕΛ μπαίνει γήπεδο για να κερδίσει, σε όλα τα επίπεδα. Αυτή μας η νίκη αποτέλεσε ταυτόχρονα και ήττα για τον αντίπαλο (σε όλα τα επίπεδα). Ο τρόπος με τον οποίο ο αντίπαλος τη δέχτηκε, αλλά δεν την χώνεψε, ορίζει και την πρώτη μεγάλη διαφορά επιπέδου. Παράλληλα, το γεγονός ότι το όνειρο κάθε Ομονοιάτη (και λίγο πολύ κάθε αντιπάλου) είναι η νίκη επί του ΑΠΟΕΛ αυτόματα επαναπροσδιορίζει και τον εχθρό.

Ο νέος «εχθρός» του ΑΠΟΕΛ είναι οι μεγάλοι του στόχοι και το ψηλό του επίπεδο. Αυτός ο εχθρός είναι ο μεγαλύτερος που είχαμε ποτέ και ο μόνος που η μάχη εναντίον του μπορεί πραγματικά να μας κάνει να ξεχωρίσουμε. Αντίστοιχα, η μάχη ενάντια στους σημερινούς εχθρούς δεν μας βγάζει πουθενά – μόνο να μας κατεβάσει μπορεί στα δικά τους επίπεδα – κοπάδια και έρμαια στο πεπρωμένο που τους όρισαν άλλοι.

Γι’ αυτό, όταν σας βρίσει ξανά ένας Ομονοιάτης, εσείς να τραγουδάτε αδιάφοροι, αδιάκοπα «χάθηκα, δεν έχω γυρισμό» – γιατί η νέα πορεία που η ομάδα μας χαράζει αυτό τον καιρό δεν έχει γυρισμό. Από εμάς ορίζεται και από εμάς εξαρτάται.* Το πιο πάνω στάληκε από τον οπαδό μας Λ.Ε για τη στήλη Εσύ το Είπες, αλλά κρίναμε ότι έπρεπε να προβληθεί ως κύρια είδηση.