Ναι στον προβληματισμό, όχι στον πανικό

Το ΑΠΟΕΛ συμπλήρωσε τρεις συνεχόμενους αγώνες χωρίς νίκη κάτι που έγινε για τελευταία φορά τον περασμένο Σεμπτέβριο όταν αρχίσαμε τις αγωνιστικές υποχρεώσεις με ήττα και δυο ισοπαλίες. Τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές χειρίστηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα τότε δεδομένα και η ομάδα μας μπόρεσε σταδιακά να βρεθεί σε θέση οδηγού. Θέση την οποία χάσαμε μέσα σε λίγες μέρες αφού οι απρόσμενες ισοπαλίες με Σαλαμίνα και Άχνα κόλλησαν και με το χ στο Αντώνης Παπαδόπουλος. Ο κόσμος απορεί, προβληματίζεται και μπαίνει στη διαδικασία να δώσει τις δικές του εξηγήσεις για τα όσα βλέπουμε.

Το ΑΠΟΕΛ των τελευταίων τριών αγωνιστικών δε θυμίζει σε τίποτα την ομάδα που θαύμαζαν για μήνες όλοι και σαν αποτέλεσμα, η ομάδα του Λεμονή βρίσκεται στην πρώτη θέση. Χρόνος και αγώνες υπάρχουν αλλά το ότι μέρος του προβλήματος δείχνει να είναι ψυχολογικό ίσως να μην υπάρχει η πολυτέλεια να μεγαλώσει το σερί ανεπιτυχών αποτελεσμάτων.

Ίσως από επίσημα χείλη να ακούσουμε πως ότι έγινε, έγινε και τώρα πλέον κοιτάμε τον επόμενο αγώνα, αλλά ο κόσμος σωστά προβληματίζεται. Αυτό που δεν πρέπει να γίνει από κανέναν είναι να πανικοβληθούμε και να οδηγηθούμε σε ακραίες τοποθετήσεις ή πράξεις. Από τι στιγμή που σχεδόν όλοι αποδέχονται ότι έχουμε την ικανότερη τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές θα πρέπει να τους στηρίξουμε πραγματικά, απαιτώντας φυσικά άμεση ανάκαμψη.

Ασφαλώς και στη θεωρεία χάσαμε ένα σημαντικότητα πλεονέκτημα, ενώ είμαστε και η ομάδα με το πιο δύσκολο πρόγραμμα στη συνέχεια. Τα play offs άρχισαν από τώρα για εμάς ενώ έχουν δίκαιο και αυτοί που λένε ότι και να παίζουν 50-50 πλέον τα όργανα των Κουτσοκούμνη και Κούμα, η ζημία έχει γίνει.

Δεν μπορούμε όμως σαν ΑΠΟΕΛ να μην το παλέψουμε μέχρι τέλους. Όσοι νόμιζαν ότι το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα α ερχόταν εύκολα έκαναν λάθος και δεν είναι αργά να καταλάβουν ότι η μάχη τώρα αρχίζει.