Είμαστε πια πρωταθλητές

Μια από τις πιο χρυσές σελίδες στην ένδοξη ιστορία της ομάδας μας γράφτηκε τη φετινή χρονιά. Από το βράδυ της 25 ης Απριλίου το ΑΠΟΕΛ πανηγυρίζει την κατάκτηση του 20 ο πρωταθλήματος. Το 1-1 με την Ανόρθωση έδωσε και μαθηματικά στην ομάδα μας το βαθμό που ήθελε και με το τελικό σφύριγμα της λήξης παίκτες, διοίκηση, τεχνική ηγεσία και κόσμος έγιναν ένα κουβάρι. Τα συναισθήματα δεν μπορούν εύκολα να περιγραφούν με λόγια αφού ο φετινός τίτλος ήταν πιο ξεχωριστός από όλους.

Όλα όσα διαδραματίστηκαν πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, το μέτριο ξεκίνημα, τα διοικητικά προβλήματα και η αποχώρηση Ζιβανάρη έδωσαν την εντύπωση ότι δεν θα τα καταφέρναμε ούτε και φέτος. Η απίστευτη πορεία του δευτέρου γύρου με αρχιτέκτονα τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς έκανε το ΑΠΟΕΛ ακτύπητο και στο τέλος όλοι παραδέχτηκαν την ανωτερότητα μας.

Τίποτα δεν ήρθε εύκολα και χρειάστηκε να υπερβάλουμε εαυτούς για να έρθει ακόμα και η ισοπαλία με την Ανόρθωση. Σε έναν αγώνα όπου όλου σκέφτονταν τη στέψη η ομάδα μας παρουσιάστηκε κατώτερη του αναμενόμενου και το ότι δεν χάσαμε οφείλεται στα δοκάρια και στον Χιώτη. Όλα αυτά όμως αποτελούν ήδη γλυκιά ανάμνηση αφού από χτες για ακόμα πολλές μέρες η Λευκωσία θα ζει σε ρυθμούς ΑΠΟΕΛ.

Σε έναν ακόμα αγώνα το ΑΠΟΕΛ του πρώτου ημιχρόνου δεν ήταν η ομάδα που μας συνήθισε ολόκληρη τη χρονιά. Νωθρό σε όλα, χωρίς πάθος και με σοβαρά προβλήματα σε όλες τις γραμμές δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στις συνθήκες του αγώνα. Σαν αποτέλεσμα η Ανόρθωση κέρδισε εύκολα την μάχη του κέντρου και σε κάθε της επίθεση ήταν απειλητική. Η πρώτη προειδοποίηση έγινε στο 6′ όταν η κεφαλιά του Σόσιν σταμάτησε στο δοκάρι αλλά ούτε αυτό μπόρεσε να ξυπνήσει τους παίκτες μας.

Η πίεση της Ανόρθωσης έφερε αποτέλεσμα στο 19′ όταν μετά από κόρνερ και ολιγωρία της άμυνας μας η μπάλα κατέληξε στον Σκοπελίτη ο οποίος με δυνατό σουτ έκανε το 1-0. Όλα πήγαιναν στραβά για την ομάδα μας ενώ ήρθε να προστεθεί και η αναγκαστική αποχώρηση του Μιχαήλ με τον Σατσιά να τον αντικαθιστά.

Η ομάδα μας προσπάθησε να αντιδράσει χωρίς όμως να μπορεί να οργανωθεί σωστά και με διάρκεια. Παρόλα αυτά στο 34′ ο Ζεβλάκοφ έχασε μεγάλη ευκαιρία όταν μόνος απέναντι από τον Νάγκι έστειλε την μπάλα έξω. Δύο λανθασμένα σφυρίγματα του διαιτητή σε φάσεις στο κέντρο του γηπέδου δημιούργησαν ένταση και φανατισμό στους γηπεδούχους και σε συνδυασμό με την ισοφάριση μας λίγο έλειψε να τινάξουν στον αέρα τον αγώνα. Λέιζερ, πέτρες, ομπρέλες και όλων των ειδών τα αντικείμενα έπεσαν στον αγωνιστικό χώρο αφού οι γηπεδούχοι δεν έδειχναν να αποδέχονται ότι έστω και αν ήταν καλύτεροι μπορέσαμε να πάμε στα αποδυτήρια με το ισόπαλο 1-1.

Η εικόνα στο δεύτερο ημίχρονο δεν άλλαξε αφού παρά το ότι δημιουργήσαμε μια καλή ευκαιρία με μακρινό σουτ του Σατσία, η Ανόρθωση ήταν ην ομάδα που έλεγχε τον αγώνα και με σωστή οργάνωση αναζητούσε το γκολ. Οι παίκτες μας δεν μπορούσαν να βρουν λύση στην πίεση που έβαζαν οι αντίπαλοι και οι μακρινές μπαλιές προς την αντίπαλη εστία ήταν άσκοπες. Τρεις μαζεμένες ευκαιρίες της Ανόρθωσης μέσα σε δυο λεπτά πάγωσαν τους πάντες αφού βρεθήκαμε μια ανάσα από το να βρεθούμε και πάλι πίσω στο σκορ.