Η «επανάσταση» των δανεισμών

Πριν από τρία χρόνια, σε μια επίσκεψη στο St James’ Park, συνάντησα στα επίσημα του γηπέδου της Νιούκαστλ τον Πάουλο Φερέιρα. Δεν γνώριζα τι ακριβώς έκανε στη ζωή του εκείνο το διάστημα ο πρώην μπακ της Πόρτο, της Τσέλσι και της εθνικής Πορτογαλίας, ο οποίος ήταν αντίπαλος της Ελλάδας στον τελικό του Euro 2004. Ευγενέστατος, ο Πορτογάλος κάθισε να συζητήσουμε για λίγο, λύνοντάς μου παράλληλα την απορία. Εργαζόταν στην Τσέλσι, έχοντας την ευθύνη των δανεικών από τους «Μπλε» σε άλλες ομάδες της Αγγλίας. Η επίσκεψή του στον Βορρά είχε να κάνει με τον Κριστιάν Ατσού. Ταξίδευε συνεχώς από πόλη σε πόλη, ερχόταν σε επαφή μαζί τους, κατέγραφε τις επιδόσεις τους, κρατούσε σημειώσεις για την αγωνιστική συμπεριφορά, την εξέλιξη και την ικανότητα προσαρμογής στο εκάστοτε νέο ποδοσφαιρικό περιβάλλον. Μου ‘χε προκαλέσει εντύπωση τότε, το γεγονός ότι οι Λονδρέζοι είχαν έναν άνθρωπο με το κύρος του Φερέιρα να απασχολείται αποκλειστικά για τους δανεικούς. Διαβάζοντας την συνέντευξη του Φέργκαλ Χάρκιν στους Times, καταλαβαίνεις πως πρόκειται πια για επιστήμη. Αν δεις την αποστολή της Αγγλίας, ο Μάουντ, ο Τομόρι και ο Έιμπραχαμ βρίσκονται στους εκλεκτούς του Σάουθγκεϊτ. Είναι παίκτες των «Μπλε» που πήγαν δανεικοί και επέστρεψαν έτοιμοι  για να υποστηρίξουν την ιδιαίτερη χρονιά της Τσέλσι, η οποία έχει απαγόρευση μεταγραφών. Και κατάφεραν να φτάσουν ως την εθνική.

O Φέργκαλ Χάρκιν είναι ουσιαστικά ο υπεύθυνος για τους δανεικούς της Μάντσεστερ Σίτι, της ομάδας που κατέχει τα πρωτεία στους ποδοσφαιριστές που έχουν παραχωρηθεί με αυτή τη μορφή. Τριάντα έξι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι ανήκουν στους Citizens, παίζουν σε ομάδες ως δανεικοί. Η Τσέλσι είναι δεύτερη με 28, ενώ ακολουθεί η Γουότφορντ με 24.

Ο Χάρκιν δεν κρατά απλά σημειώσεις γι’ αυτούς, αλλά τρέχει ένα ολόκληρο πρότζεκτ, το οποίο δείχνει να κατανοεί από κάθε σκοπιά. Μεγαλωμένος στον ιρλανδικό βορρά, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο ήρθε στη ζωή του αφού πήγε στο πανεπιστήμιο του Λάφμπορο για να σπουδάσει Sports Science. Εκεί, παίζοντας στην ομάδα της σχολής, τον εντόπισε η Λέστερ και ο Μάρτιν Ο’Νιλ τον μετέτρεψε σε κεντρικό μέσο. Έπαιξε στη συνέχεια στους Μποέμιανς, στους Χαρπς και ξανά στους Μποέμιανς πίσω στην Ιρλανδία, αφού η μεταγραφή του στην Πορτ Βέιλ που τότε ήταν στη δεύτερη κατηγορία της Αγγλίας ναυάγησε, αλλά έχοντας και το ακαδημαϊκό μονοπάτι, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο δεν ήταν ποτέ μονόδρομος. Κατάφερε όμως να ζήσει στιγμές που καθόρισαν την προσωπικότητα του. Να δουλέψει με σημαντικούς προπονητές (όπως ο Ο’Νιλ) και παίκτες, να φορέσει περιβραχιόνιο, να παίξει τελικό Κυπέλλου Ιρλανδίας και προκριματικά στην Ευρώπη, αλλά και να βιώσει τον υποβιβασμό και την απόρριψη. Έτσι, αφού έκανε μεταπτυχιακό στη διοίκηση επιχειρήσεων και σε συνδυασμό με την ποδοσφαιρική εμπειρία και το πρώτο του πτυχίο, είχε όλο το πακέτο. Δούλεψε για λίγο στo recruitment για την ποδοσφαιρική ομάδα της Nike και για τη Σίτι, πριν ρίξει άγκυρα στο στο κομμάτι των δανεικών, που γνωρίζει άνθιση τα τελευταία δύο χρόνια.

Ο πρώην παίκτης των Πολιτών, Σινάν Μπιτίκι, ο οποίος σταμάτησε το ποδόσφαιρο πριν ακόμα κάνει το βήμα για την πρώτη ομάδα λόγω προβλήματος στην καρδιά, έγινε σκάουτ του συλλόγου και εξηγούσε πέρυσι, πώς τον πλησίασε ο Χάρκιν για να του εξηγήσει το πρότζεκτ. «Ο Φεργκάλ είναι υπεύθυνος για τους 35-40 δανεικούς κάθε σεζόν, αλλά μου είπε ότι χτίζει μια ομάδα για να δουλέψει μαζί του και σήμερα (σ.σ τον Απρίλιο του 2018) είμαστε πέντε με έξι άνθρωποι. Έχουμε δύο αναλυτές, έναν φυσικοθεραπευτή, έναν γιατρό, καθώς και τον Τζολεόν Λέσκοτ με τακτικές αποστολές και εμένα, ως σκάουτ». Πλέον, το τιμ έχει οκτώ άτομα. Ο οργανισμός της Σίτι, μεθοδικά έχτισε ένα τμήμα με μοναδικό σκοπό την διαχείριση των δανεικών. Τι σημαίνει αυτό; Όπως τονίζει ο Χάρκιν, η αντιμετώπιση των παικτών σαν να χτίζονται από τους ίδιους.

Το τιμ παρακολουθεί κάθε αγωνιστικό λεπτό από τους δανεικούς, είτε ζωντανά είτε σε βίντεο, δίνοντας αναφορά μετά από κάθε ματς. Περνά το υλικό σε συγκεκριμένες εφαρμογές ή διαδικτυακές πλατφόρμες, ώστε να είναι έτοιμο για παν ενδεχόμενο, καταχωρημένο και ταξινομημένο. Τους επισκέπτονται σε προπονήσεις, δημιουργούν προφίλ με βάση τα δεδομένα από το GPS και τα στατιστικά τους και κάνουν συνεχώς συγκρίσεις με τους παίκτες που έχει ο σύλλογος στις συγκεκριμένες θέσεις. Όλα παρουσιάζονται στο τέλος στον αθλητικό ή τεχνικό διευθυντή. Η Σίτι, συγκεκριμένα, κάνει ξεχωριστή προετοιμασία και εξετάσεις στους παίκτες πριν φύγουν για τα κλαμπ με τα οποία έχουν συμφωνήσουν. Αυτό δείχνει ότι η απόφαση ένας συγκεκριμένος παίκτης να πάει σε μια συγκεκριμένη ομάδα δανεικός, δεν αποφασίζεται στην μεγάλη πλειοψηφία των παικτών την τελευταία στιγμή. Οι υπεύθυνοι θέλουν ο παίκτης να πάει σε μια ομάδα που θα τον βοηθήσει να αναδειχθεί, που θα ταιριάζει με το αγωνιστικό του στιλ και με τη φιλοσοφία του κλαμπ στο οποίο ανήκει και φυσικά να παίζει. Οι συμφωνίες που υπογράφονται συχνά περιλαμβάνουν ρήτρες, ούτως ώστε αν ο ποδοσφαιριστής δεν αγωνίζεται η ομάδα του να πληρώνεται. Αυτό φυσικά ενέχει ρίσκο, καθώς σε περίπτωση που αλλάξει ο προπονητής στην ομάδα προορισμού και ο παίκτης δεν ταιριάζει στα πλάνα του, τότε υπάρχει πρόβλημα.

Ο Νιλ Άνταμς, υπεύθυνος της Νόριτς στον συγκεκριμένο τομέα, περιγράφει στην λονδρέζικη εφημερίδα την χαρακτηριστική περίπτωση του Τοντ Κάντγουελ, ο οποίος πήγε στη Φορτούνα Σιτάρντ. «Δύο χρόνια πριν ήταν κάπως… κατηγορία φτερού, με πολύ καλή τεχνική. Αν τον στέλναμε σε μια ομάδα της League One ή της League Two, με όλον τον σεβασμό, θα έτρωγε ξύλο. Ο Τοντ έχει γεννηθεί στο Νόρφολκ, είναι παιδί του Νόριτς και βρίσκεται στις ακαδημίες από οκτώ ετών. Το να τον ξεβολέψουμε και να τον στείλουμε σε μια ξένη χώρα ήταν αρκετά δύσκολο γι’ αυτόν. Οι πρώτες εβδομάδες ήταν δύσκολες. Αλλά μιλούσα μαζί του σχεδόν κάθε μέρα, πήγαινα εκεί, τον έβλεπα να προπονείται και να παίζει. Μπήκε στην ομάδα μετά από μερικές εβδομάδες και πραγματικά πετούσε».

Οι loan managers δεν αρκούνται στην καταγραφή και την ανάλυση. Χτίζουν σχέσεις εμπιστοσύνης με τους παίκτες, τους βοηθούν στην προσαρμογή και σε ό,τι χρειαστούν, ακούν τις δυσκολίες και φροντίζουν γι’ αυτές. «Πολλά από αυτά που βιώνουν τα παιδιά όταν πηγαίνουν δανεικοί είναι καινούργια. Μια νέα χώρα, νέα γλώσσα, κουλτούρα, διαφορετικός τύπος φαγητού. Συχνά φεύγουν από το σπίτι τους για πρώτη φορά, οπότε ίσως υποφέρουν από αυτό. Οπότε πρέπει να ανακαλύπτουμε τι χρειάζεται ο παίκτης, πώς μπορούμε να τον υποστηρίξουμε, αλλά και επίσης να μην του δώσουμε υπερβολικά πολλά, γιατί πρέπει να μάθει να αντιμετωπίζει αυτές τις συνθήκες στην καριέρα του», τονίζει ο Χάρκιν.

Η πρόθεση της FIFA να θέσει όριο στους δανεικούς δεν προβληματίζει τα αγγλικά κλαμπ, που τελευταία έχουν αναπτύξει πολύ μαζικά το κομμάτι αυτό, με πρώην ποδοσφαιριστές να αναλαμβάνουν αντίστοιχους ρόλους. Όπως ο Φλό στην Τσέλσι, ο Σόλα Αμεόμπι στη Νιούκαστλ, ο Κοντσέσκι στη Γουέστ Χαμ και φυσικά ο Λέσκοτ στη Σίτι. Περιτριγυρισμένοι φυσικά από τους ειδικούς: Αναλυτές, επιστήμονες κ.ο.κ. Και φυσικά, όλη αυτή η έμφαση έχει αλλάξει και τον τρόπο που οι ποδοσφαιριστές αντιμετωπίζουν έναν πιθανόν δανεισμό. Καταλαβαίνουν ότι δεν στέλνονται απλά χωρίς να ελπίδα σε μια ομάδα για να μικρύνει το ρόστερ. Βλέπουν τον τρόπο που τους παρακολουθούν, που προσπαθούν να εξασφαλίσουν ένα ποδοσφαιρικό περιβάλλον που θα τους ευνοεί και θα τους δίνει χρόνο, καθώς και τις πολλές περιπτώσεις δανεικών τελευταία που επωφελήθηκαν, βρήκαν ευκαιρίες και είτε τους δόθηκε δεύτερη ευκαιρία, είτε έκαναν μεταγραφή.

Στην εποχή της γιγάντωσης της αξίας των ποδοσφαιριστών, ειδικά στην Αγγλία, δεν υπάρχει περιθώριο για χασούρα από κανέναν. Κυρίως από τη στιγμή που όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές βγαίνουν κερδισμένες από τους δανεισμούς, δεν θα μπορούσε η διαχείρισή τους να μην γίνει όπως οι περισσότεροι τομείς στο σύγχρονο αγγλικό ποδόσφαιρο: Επιστήμη.

πηγή: gazetta.gr