Η επόμενη μέρα του 0-0 απέναντι στον Άγιαξ είναι τέτοια που δικαιολογημένα τα συναισθήματα όλων είναι ανάμεικτα. Ο ΑΠΟΕΛ όχι μόνο όρθωσε ανάστημα αλλά ήταν αυτός ο πραγματικός Αίαντας.
Η απόδοση της ομάδας μας άγγιξε το τέλειο. Με εξαίρεση τα πρώτα 20 λεπτά όπου είχαμε θέμα στο υπόλοιπο η αγωνιστική συμπεριφορά της ομάδας ήταν εξαιρετική. Η ανωτερότητα του αντιπάλου δεν αποτυπώθηκε με ουσιαστικό τρόπο αφού πέραν της κατοχής οι Ολλανδοί δεν μπόρεσαν να κάνουν αυτά που ήθελαν.
Δυστυχώς η έλλειψη αυτοπεποίθησης σε κάποιες περιπτώσεις και σε άλλες ο υπέρμετρος ατομικισμός δεν έφεραν το γκολ που τόσο θέλαμε αλλά και αξίζαμε.
Το γεγονός ότι ο Άγιαξ δεν σκόραρε μετά από ένα χρόνο αλλά και το ότι οι παίκτες του αναγκάστηκαν να καταφύγουν σε αντιαθλητικά μαρκαρίσματα, αποτυπώνει το μεγαλείο της προσπάθειας των παικτών του Ντολ.
Ο Γερμανός πήρε ρίσκα αλλά έβαλε τη σφραγίδα του. Ο Ζοαζίνιο ήταν έκπληξη μεγατόνων αλλά ανταποκρίθηκε μια χαρά έστω και αν έγινε αναγκαστική αλλαγή. Ο Ντέβι «θυσιάστηκε» αλλά και αυτό έγινε συνειδητά προκειμένου να δώσει βοήθειες ο Σόουζα του οποίου η παρουσία ήταν καταλυτική.
Πλέον το ζητούμενο είναι μια ακόμα μεγαλύτερη υπέρβαση στην αρένα του Γιόχαν Κροϊφ.
Αν τα καταφέρουμε θα είναι μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών. Όταν είσαι Θρύλος όμως πιστεύεις και μπορείς.