Kάπου εδώ πρέπει να αρχίσουμε να λέμε τα πράγματα λίγο πιο ωμά. Στο κάτω κάτω όπως αναφέρει και το σχετικό δελτίο τύπου του περασμένου Οκτώβρη, ο Τραμετσάνι θα παραμείνει και του χρόνου αν ο ΑΠΟΕΛ πετύχει φέτος τους στόχους του. Δηλαδή να κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Τα αποτελέσματα και η εικόνα της ομάδας τις τελευταίες αρκετές αγωνιστικές στέλνουν τα πιο ανησυχητικά μηνύματα, κάτι που αντανακλά αρνητικά πάνω στον Τραμετσάνι.
Η επιμονή του στο αναποτελεσματικό 3-5-2 είναι ατεκμηρίωτη και πλέον ζημιογόνα για την ομάδα.
Ο Ιταλός κόλλησε πάνω σε μια διάταξη αλλά και σε άτομα γεγονός που αφήνει εκτεθειμένους και τους παίκτες.
Η περιθωριοποίηση του Εφραίμ στερεί εδώ και πολλούς αγώνες από τον ΑΠΟΕΛ τη δυνατότητα να διεκδικήσει βαθμούς. Η ετοιμότητα του παράλληλα να δώσει σχεδόν βίαια χρόνο στους νεοφερμένους έχει σαν αποτέλεσμα να βλέπουμε κάποιους από αυτούς να δυσκολεύονται.
Ο προπονητής μας πρέπει να διαχειριστεί καλύτερα τη πίεση και όσοι είναι γύρω του πρέπει να τον βοηθήσουν. Οι διαμαρτυρίες, αποβολές και αποχωρήσεις από διασκέψεις δεν μπορούν να κρύψουν λάθη και παραλήψεις.
Μέχρι χτες μας έφταιγαν τα γήπεδα των άλλων, η αμυντικογενής τακτική των μικρομεσαίων ομάδων και προσπαθούσαμε να κερδίσουμε χρόνο επειδή στα ντέρμπι θα ήμασταν ο ΑΠΟΕΛ.
Μπορεί να κρατούσαμε την μπάλα (ανούσια) στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα αλλά όταν είσαι μια ομάδα που βασίζεται σε ταλαντούχα παιδαρέλια είναι φυσικό να μαγκώνεις απέναντι σε έμπειρες ομάδες.
Αν αναλογιστούμε ότι η ΑΕΚ έχει ένα πολύ πιο μικρό ποιοτικά ρόστερ και ήρθε στο ΓΣΠ με τρεις βαρβάτες απουσίες, τότε το μέγεθος της αποτυχίας γίνεται ακόμα μεγαλύτερο.
Τέλος όσο συμπαθής και αν είναι ο προπονητής μας όπως επίσης και αυτός που βοήθησε στην ανάκαμψη δεν μπορεί να παίρνει κάποιος σοβαρά όταν δηλώνει πως με την ΑΕΚ κάναμε το καλύτερο παιχνίδι από την ημέρα που ήρθε στο ΑΠΟΕΛ.