Ούτε το Παραλίμνι, με τα μυαλά που κουβαλάμε

Αρνούμαστε να δεχτούμε ότι ο λόγος της παταγώδους αποτυχίας στους τελευταίους δυο αγώνες ήταν απλά ότι μας έλειπε το εύκολο γκολ. Η συγκεκριμένη αδυναμία υφίσταται αλλά είναι μια από τις πολλές και ίσως αυτή που είναι πιο εύκολα παραδεχτή.

Ο ΑΠΟΕΛ τόσο με την Αλκή όσο και με την Πάφο έδειξε έντονα σημάδια αγωνιστικής και όχι μόνο απειθαρχίας καθώς και νευρικότητας να διαχειριστεί σωστά τις δυσκολίες του αγώνα. Κίτρινες κάρτες, αποβολές παικτών και προπονητών, απερίσκεπτες ενέργειες ακόμα και των πιο έμπειρων παικτών συνθέτουν ένα σκηνικό ομάδας που δεν προετοιμάζεται σωστά.

Ήταν επίσης δυο αγώνες που σε αντίθεση με τους προηγούμενους δεν καταφέραμε να κρύψουμε τις παθογένειες του ρόστερ. Η δυσκολία στη δημιουργική ανάπτυξη και η εξάρτηση σε συγκεκριμένους παίκτες ήταν έντονη αφού οι αντίπαλοι μας περιόρισαν με σχετική ευκολία.

Αν αναλογιστεί κανείς ότι η Αλκή έκανε και rotation προστατεύοντας βασικούς που ήταν στο όριο καρτών, μπορεί να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της δικής μας ανυπαρξίας.

Ο Τραμετσάνι και οι παίκτες δείχνουν μια επικίνδυνη πρόθεση να πετάξουν ότι έχτισαν με κόπο τους τελευταίους τρεις μήνες και με βάση τα όσα βλέπουμε τις τελευταίες αγωνιστικές δεν θα κερδίσουμε ούτε και το Παραλίμνι.

Ακόμα μια ομάδα που μάλλον του χρόνου δεν θα είναι στην πρώτη κατηγορία.