Πάει ο παλιός ο χρόνος

Μια ακόμη χρονιά φτάνει στο τέλος της για την ομάδα μας μια χρονιά περίεργη, μπορεί  ο τίτλος και η κορυφή να θεωρούνται σημαντικές επιτυχίες και να μας έκαναν να πανηγυρίσουμε και να χαμογελάσουμε, όμως υπάρχουν και άλλες οπτικές γωνίες.

Η διαχείριση του ελλείμματος των έξι εκατομμυρίων είναι ίσως και το μεγαλύτερο ερωτηματικό για την συνέχεια, αρχής γενομένης από την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου οπου ίσως να γίνουν και οι πιο λίγες προσθήκες που έκανε η παρούσα διοίκηση. Φυσικά οι διαβεβαιώσεις που έρχονται δια στόματος προέδρου και εκπροσώπου τύπου μόνο ηρεμία δεν φέρνουν στις τάξεις των οπαδών μας.

Τα νέα δεδομένα και η κάρτα φιλάθλου είναι άλλη μια δυσκολία στην προσπάθεια για το 7ο συνεχόμενο καθώς καμία πλευρά δεν είναι διατεθειμένη να βάλει νερό στο κρασί της και κατευθυνόμαστε προς ένα φινάλε με άδεια γήπεδα κάτι που σίγουρα είναι εναντίον του ΑΠΟΕΛ αφού από τις ομάδες που αναμένεται να διεκδικήσουν τον τίτλο είμαστε αυτοί που αντλούμαι και την μεγαλύτερη ενέργεια από τον κόσμο μας.

Σε ότι αφορά το αγωνιστικό μπορεί να είμαστε στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα όμως αυτό από μόνο του δεν λέει και πολλά καθώς δεν καταφέραμε με το κακό ξεκίνημα μας να ξεφύγουμε και να εκμεταλλευτούμε το βεβαρημένο πρόγραμμα των Ευρωπαίων. Στα θετικά σίγουρα το μομέντουμ με το οποίο μπαίνουμε στο 2019 και

η επιρροή των Τραμεζάνι και Τέτι που δείχνουν πως μπορούν να προσαρμοστούν στις δυσκολίες αλλά και να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες του ρόστερ κρύβοντας αδυναμίες

Τέλος ο στόχος της συμμετοχής μας για άλλη μια φορά σε Ευρωπαϊκό όμιλο μοιάζει μονόδρομος δεδομένης και της οικονομικής στενότητας.  Κάτι που κάνει επιτακτική την ανάγκη να μπουν σιγά σιγά και οι νεαροί παίκτες της ομάδας μας στο Ευρωπαϊκό κλίμα καθώς είδαμε στη φετινή προσπάθεια την έλλειψη εμπειρίας και με την  παλιοφρουρά να ξεθωριάζει όσο περνά ο καιρός.

Πάντα βεβαία ο πήχης στον ΑΠΟΕΛ ανεβαίνει όπως και ο βαθμός δυσκολίας καθώς δυσκολεύει το μονοπάτι αλλά και η απουσία του κόσμου που ήταν στυλοβάτης των επιτυχιών