Απροστάτευτο ΑΠΟΕΛ

Έχει πολλάκις αναλυθεί τι πρέπει να κάνει μια ομάδα για να εκπληρώσει τους στόχους της. Επίσης εύστοχα έχουν πολλοί επισημάνει τα διάφορα λάθη των διοικούντων του ΑΠΟΕΛ που είχαν ως αποτέλεσμα την δεινή αγωνιστική και οικονομική μας κατάσταση που έχουμε σήμερα.

Πέραν των φλέγων θεμάτων που απασχολούν το Ποδοσφαιρικό ΑΠΟΕΛ (προπονητής, τεχνικός διευθυντής, επενδυτής, παίκτες σε διάφορες θέσεις, κτλ) θα επιχειρήσω να ασχοληθώ με μια άλλη παράμετρο που πιστεύω ότι είναι εξίσου σημαντική.

Όπως όμως όλοι καλά γνωρίζουμε, παιχνίδι παίζεται και πέραν από τις 4 γραμμές του γηπέδου. Εισάγω επομένως το ερώτημα εάν εξω-αγωνιστικοί παράγοντες είναι το εφαλτήριο για να μπορέσουν οι αντίπαλοι αλλά και άσπονδοι φίλοι να πάρουν την ρεβάνς εις βάρος μας.

Με τις αποστάσεις μεταξύ των ομάδων να έχουν μικρύνει οι λεπτομέρειες πολλές φορές κάνουν την διαφορά. Αρχίζοντας από τους αγώνες στην Ευρώπη όπου ένα ανύπαρκτο πέναλτι στην Αστάνα ήταν αρκετό για να αποκλειστούμε ενώ υπήρχαν και πολλά άλλα σφυρίγματα εις βάρος μας. Ίσως να χαρακτηριστεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας αλλά είναι περίεργο που ελάχιστες ομάδες ακόμη και μεγαλύτερου βεληνεκούς από την δική μας δεν κατάφεραν να περάσουν από το συγκεκριμένο γήπεδο. Σύμπτωση ή μήπως κάτι άλλο (και δεν μιλώ για τον τεχνητό χλοοτάπητα)? Είναι ακόμη γεγονός ότι η ΟΥΕΦΑ δεν αφήνει τίποτα στην τύχη και θα ήταν αδύνατο να αγωνιστούν 3 Κυπριακές ομάδες στο Γιουρόπα Λιγκ αφού το μόνο γήπεδο που πληροί τις προϋποθέσεις είναι το Γ.Σ.Π. Ας μην επεκταθούμε όμως και ας αποδεχτούμε ότι οι κακές διαιτησίες που είχαμε φέτος στην Ευρώπη ήταν απλά «part of the game».

Ερχόμαστε στις εγχώριες διοργανώσεις και αρχίζουμε από το παιχνίδι με τον Ερμή. Είδαμε φυσικά ένα κακό ΑΠΟΕΛ το οποίο σε καμία περίπτωση δεν θύμιζε ομάδα που διεκδικεί το πρωτάθλημα απέναντι σε μια ομάδα της δεύτερης εξάδας. Αυτό φυσιολογικά μας απέτρεψε από το να ασχοληθούμε με την αδυναμία της διαιτησίας να πράξει τα δέοντα με αποτέλεσμα τα έκτροπα που έγιναν προς το τέλος του αγώνα. Θα έπρεπε όμως όλα αυτά να καταγράφουν και να γίνουν οι απαραίτητες συστάσεις τόσο στα «κλειστά» γραφεία της ΚΟΠ όσο και στα διάφορα Μ.Μ.Ε. Κάτι τέτοιο δεν έγινε στον επιθυμητό βαθμό, ο Μπαλταζαρ καλώς ή κακώς απολύεται και πάμε με τον Κωστή προπονητή να παίξουμε με την Σαλαμίνα. Εκεί ξανά μια από τα ίδια με την ομάδα μας να μην αποδίδει τα αναμενόμενα και να προσπαθεί να ανακόψει τις απανωτές επιθέσεις της αντίπαλης ομάδας. Η διαιτησία ακόμη μια φορά τραγική. Το πέναλτι υπερ μας που οδήγησε στο 0-2 υποδείχτηκε από τον βοηθό ενώ ο διαιτητής είχε καθαρό οπτικό πεδίο, στο 79 μετα από τράβηγμα στον Σοουζα κλέβουν την μπάλα και μειώνει η Σαλαμίνα με τον παίκτη της να ήταν ‘’ελαφριά’’ εκτεθειμένος όπως και στο δεύτερο τους γκολ που έφερε το τελικό 2-3 στις καθυστερήσεις. Τελικά φαίνεται από τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα ότι η Σαλαμίνα δεν είναι και η πιο ευκαταφρόνητη ομάδα.

Το επερχόμενο κακό διαφαινόταν και μόνο κάποιος αδαής μπορούσε με όσα γίνονταν να κοιμάται ήσυχος. Κανένας όμως δεν περίμενε την συντριβή από την Δόξα με πεντάρα. Πως προήλθε όμως αυτό το εξευτελιστικό αποτέλεσμα? Δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, η εμφάνιση ήταν τραγική και φανέρωσε την εξάρτηση που έχουμε φέτος στον Μούσα Αλ Τάμαρι. Παρόλα αυτά όμως στο πρώτο γκολ ο Σαντικ κάνει κίνηση προς την μπάλα από θέση οφφσιτε πριν ο Ιωάννου με άτσαλο διώξιμο την στείλει προς τα πίσω. Με κινήσεις πανικού ο Κωστή προσπαθεί να φτιάξει την ομάδα και πριν καλά καλά οι παίκτες μας συντονιστούν έρχεται το 0-2. Στο 34’ μετα από καθαρό φάουλ ο παίκτης της Δόξας παίρνει την μπάλα και γίνεται το 0-3 ενώ υποψία φάουλ υπάρχει και στο 46’ όπου ο παίκτης της Δόξας κτυπά και ρίχνει κάτω τον Καρλάο. Ίσως η διαιτησία να μην έκρινε το τελικό αποτέλεσμα έκρινε όμως την διακύμανση του σκορ. Να σχολιάσω και την διαιτησία στο Σούπερ Καπ με την Α.Ε.Κ.? Μόνο και μόνο που ορίστηκε ο Τραττος νομίζω είναι χάσιμο χρόνου.

Στο ντέρμπι με την Ανόρθωση μια από τα ίδια. Ο διαιτητής διστάζει στο πρώτο πέναλτι πάνω στον Τάμαρι ενώ δευτερόλεπτα πριν είχε προηγηθεί και χέρι εντός περιοχής. Πολλά φάουλ πάνω σε Σόουζα και Αλωνεύτη δεν δόθηκαν ποτέ ενώ αντίθετα με σχετική ευκολία σφυρούσε υπερ των αντιπάλων. Αποκορύφωμα το πεντακάθαρο πέναλτι που δεν δόθηκε στο τέλος με αποτέλεσμα στην εξέλιξη της φάσης ο Ιωάννου να δεκτή δεύτερη κίτρινη κάρτα αυξάνοντας τα προβλήματα με τις απουσίες που έχει φέτος ο ΑΠΟΕΛ.

Επανέρχομαι επομένως στον προβληματισμό μου. Είναι η ομάδα μας παντελώς απροστάτευτη ή όχι? Πέραν από τις βαθμολογικές απώλειες οι οποίες έτσι και αλλιώς θα έρθουν μήπως γίνεται μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια ώστε ο ΑΠΟΕΛ να μικρύνει αγωνιστικά? Ακόμη και εάν κερδίσουμε ένα ‘’εύκολο’’ πέναλτι εξισώνεται με τα 10 μη σφυρίγματα για τα κερδισμένα φάουλ που είχαμε? Είναι

«ανθρώπινα» τα λάθη που γίνονται ως «part of the game» ή μήπως τελικά η μεγαλύτερη αδυναμία του φετινού ΑΠΟΕΛ είναι εκτός του αγωνιστικού χώρου?

Προς Θεού δεν ισχυρίζομαι ότι η διαιτησία είναι αυτή που έχει την μερίδα του λέοντος στην καταθλιπτική εικόνα που παρουσίαζε η ομάδα μας απλά θα ήταν ωφέλιμο να δούμε όλες τις παραμέτρους ώστε να επιλυθεί το πρόβλημα. Ούτε και με την Χαποελ Μπερ Σεβα παίξαμε ελκυστικό ποδόσφαιρο όμως πήραμε την πρόκριση απέναντι σε ένα διόλου ευκαταφρόνητο αντίπαλο.

Έστω και εάν κάποιος διαφωνεί μαζί μου, για χάρη της συζήτησης ας πούμε ότι ο παράγοντας διαιτησία ηθελημένα ή μη, έχει συνδράμει φέτος στο να μην έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα αλλά και στην γενικότερη άσχημη εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα μας. Τι μπορεί όμως να γίνει ώστε να σταματήσει εν τη γένεση της αυτή η επαναλαμβανόμενη «τυχαία» σύμπτωση. Καταρχάς η διοίκηση Προδρόμου Πετρίδη θα πρέπει να κάνει όλες τις ενδεδειγμένες ενέργειες προς όλες τις κατευθύνσεις.

Πέραν από την Κ.Ο.Π. συστάσεις πρέπει να γίνουν και προς τα Μ.Μ.Ε. με πρώτη και καλύτερη την Συταβιζιον η οποία από πέρσι και μετα την επερχόμενη συμφωνία μας με άλλη εταιρεία θεωρώ ότι άρχισε να έχει μια περίεργη συμπεριφορά εις βάρος μας. Ήδη πιστεύω ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος αφού με όλα όσα συμβαίνουν οι προτεραιότητες μας ήταν αλλού. Δυστυχώς όμως η μοναδική γιατρειά για το συγκεκριμένο πρόβλημα δεν εναπόκειται στην διοίκηση!

Η Κάρτα Οπαδού της Κ.Ο.Π. και γενικά οι προσπάθειες που γίνονται για ταυτοποίηση των φίλαθλων έχει κοστίσει τα μέγιστα στην Ομάδα μας. Είδαμε από πέρσι τους οπαδούς της απομίμησης να κάνουν κολοτούμπα και να κατεβαίνουν γήπεδο μόλις είδαν ότι είχαν ελπίδες για κατάκτηση κάποιου τροπαίου. Μια από τα ίδια και οι φίλαθλοι της Α.Ε.Κ. ενώ οι οπαδοί της αγαπούλας F.C. με ανακοίνωση τους μας γνωστοποίησαν ότι μια μικρή καρτούλα δεν είναι ικανή τους αφήσει μακριά από την ομάδα τους. Ένας-ένας βάζει την ουρά στα σκέλια και βγάζει την κατρούλα του ενώ ειδικά οι δυο ομάδες που αγωνίζονται φέτος στην Ευρώπη δεν έχουν άλλη επιλογή από το να υποκύψουν.

Η μοναδική ομάδα η οποία υποφέρει από της ασυντόνιστες και σπασμωδικές κινήσεις της Κ.Ο.Π. είναι αποδεδειγμένα η δική μας! Καμία άλλη ομάδα δεν έχει στερηθεί τις υπηρεσίες των οπαδών της αλλά ακόμη και να απουσίαζαν πραγματικά οι οργανωμένοι και των άλλων ομάδων από τα γήπεδα πάλι κανένας δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε σε αριθμούς αλλά ούτε και σε παλμό με τους δικούς μας οργανωμένους που γέμιζαν πάντα το πέταλο!

Οι οργανωμένοι μας, έστω και αν έχουν το δίκαιο με το μέρος τους εντούτοις φοβάμαι ότι έμειναν μόνοι τους να φυλάγουν Θερμοπύλες. Πραγματικά υπάρχει έστω και η παραμικρή ελπίδα ότι στην νήσο Κύπρο θα βρεθεί κάποιος που θα αναλάβει την ευθηνή και να πει μετα από τόσες βαρύγδουπες δηλώσεις ότι «η κάρτα οπαδού ήταν λάθος»? Θεωρώ ως πιο πιθανό σενάριο να χορηγήσουν δωρεάν εισιτήρια ώστε να προσελκύσουν νέους οπαδούς όταν παραστεί ανάγκη και να αναλάβει η Κ.Ο.Π. το χρηματικό κόστος.

Δυστυχώς τα βέλη των οργανωμένων που έχουν ως στόχο τις αποφάσεις της Κ.Ο.Π διαπερνούν πρώτα από το σώμα της ομάδας μας και ακολούθως πέφτουν στο κενό. Πραγματικά τρέμω στην ιδέα να κατεβαίνουν οι οργανωμένοι άλλων ομάδων στο γήπεδο μας και με τις φωνές τους και τα συνθήματα να το κάνουν δική τους έδρα αφού θα γνωρίζουν ότι απέναντι τους θα αντικρίζουν καθίσματα κενά. Δεν το κρύβω ότι φοβάμαι πως ακόμη και εάν μια στο δισεκατομμύριο η αποχή αναγκάσει την Κ.Ο.Π. να άρει τα μέτρα ώστε οι οπαδοί να επιστρέψουν στα γήπεδα μέχρι τότε ο ασθενής μας (ΑΠΟΕΛ) θα έχει πεθάνει.

Ειλικρινά δεν ξέρω ποιο είναι το λάθος και πιο το σωστό στην προκυμμένη περίπτωση. Το μόνο που ξέρω είναι ότι εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση η ομάδα μας θα μείνει χωρίς προστασία σε μια από τις πιο ευάλωτες στιγμές στην σύγχρονη ιστορία της. Αξίζει να πολεμούμε ανεμόμυλους με κόστος να βλέπουμε την αγαπημένη μας ομάδα να εκθρονίζεται και τους υπόλοιπους να ασελγούν εις βάρος της? Θέτω αυτά τα ερωτήματα υπό την οπτική γωνία ότι ένας που θέλει να βλάψει την ομάδα μας (διαιτητής ή άλλος) μπορεί να το κάνει πιο εύκολα χωρίς την ασπίδα που προτάσσουν σε κάθε αγώνα οι οργανωμένοι μας. Άφησα εσκεμμένα πίσω τα αυτονόητα ότι δηλαδή κερκίδα και αγωνιστικός χώρος είναι σαν συγκοινωνούντα δοχεία και ο παλμός που υπάρχει στο ένα από τα δυο σημεία μεταφέρεται άμεσά και ενστικτωδώς και στο άλλο. Αμφισβητεί κάνεις ότι ο υποτονικός παλμός της εξέδρας μας μεταφέρεται και στο γήπεδο? Ξεχάσαμε τόσο γρήγορα τι έγινε πέρσι με των Απόλλωνα όπου οι οργανωμένοι ώθησαν τους παίκτες προς την ανατροπή και την νίκη? Θα ερχόταν ποτέ το γκολ με την Ανόρθωση που μας έδωσε τον τιτλο?

Οι αποφάσεις και οι δράσεις πρέπει να ληφθούν τάχιστα γιατί ο χρόνος κυλά εναντίον μας και υπερ των αντιπάλων. Τώρα με την διακοπή είναι η καταλληλότερη στιγμή. Το ΕΓΩ δεν πρέπει να υπερισχύσει του ΕΜΕΙΣ και το ΕΜΕΙΣ δεν πρέπει να αποφασίζει εις βάρος της ομάδας μας. Ας αναλογιστεί ο κάθε ένας το κόστος των αποφάσεων του. Να ενσκήψουμε όλοι στο πρόβλημα για να βρεθούν οι λύσεις ώστε να διαφυλάξουμε την ιστορία του ένδοξου Σωματείου μας. Διαφορετικά θα καταλήξουμε κλαίγοντας να ψάχνουμε στα ερείπια για το ποιος θα είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος.

Γ.Μ.