Το αποκορύφωμα της δυσπιστίας

Τα τελευταία δύο χρόνια σε καίρια χρονικά σημεία υπενθυμίζαμε ότι το μοντέλο με το οποίο η διοίκηση Πετρίδη διοικεί τον ΑΠΟΕΛ είναι κλινικά νεκρό. Στο διάστημα αυτό η ρευστότητα λόγω ευρωπαϊκών συμμετοχών έκρυβε με διάφορους τρόπους τις παθογένειες κάτω από το χαλί.

Πλέον είναι ορατό με γυμνό μάτι ότι η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχίσει ως έχει. Η αμφισβήτηση προς τους χειρισμούς των διοικούντων είναι άνευ προηγουμένου και όποιος δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι υπάρχει έντονη δυσπιστία απλά εθελοτυφλεί.

Ασφαλώς και το διοικητικό συμβούλιο είναι εκλελεγμένο αλλά αυτό δεν σημαίνει και πολλά πράγματα εκτός και αν ο Πετρίδης θα επιχειρήσει μέσω τακτικισμών και εσωστρέφειας να οδηγήσει την κατάσταση στα άκρα.

Η παραδοχή ότι ο τρόπος με τον οποίο διοικούν 2-3 άτομα έχει αποτύχει παταγωδώς είναι το πρώτο στάδιο για να επιχειρηθεί μιας υγιής επανεκκίνηση.

Παραδοχή που πρέπει να γίνει από τους πρωταγωνιστές της αποτυχίας. Τους φούρπους της διοίκησης που ήταν καν τέτοιοι δεν μπορούν να θεωρηθούν όσο και αν το παιδικό τους όνειρο ήταν να διοικήσουν την αγαπημένη τους ομάδα.

Η σύγκληση έκτακτης γενικής συνέλευσης είναι μονόδρομος.

Κάναμε και προ ημερών αναφορά στο #makisout και δεν εθελοτυφλούμε. Είναι ξεκάθαρο ότι ο πρόεδρος της εταιρείας δεν έχει σκοπό να αποχωρήσει. Ούτε και πρέπει να φύγει αφού είναι αυτός που με το όποιο κόστος θα πρέπει να διορθώσει ότι διορθώνεται.

Για όσους δεν γνωρίζουν αρκετά πρέπει να υπενθυμίσουμε μερικά πράγματα. Ο Πετρίδης εκτός από πρόεδρος είναι ο μέτοχος που μπορεί και με την επιρροή του να καθορίσει τις αποφάσεις της όποιας συνέλευσης.

Δεν εθελοτυφλούμε λοιπόν.

Σε κάθε περίπτωση η συνέλευση είναι το αρμοδιότερο και καταλληλότερο βήμα για να τεθούν όλα επί τάπητος και να επεξηγηθεί στους μετόχους και τον κόσμο γενικότερα πως η εταιρεία ΑΠΟΕΛ θα αποφύγει την αγωνιστική και οικονομική χρεοκοπία.

Χρεοκοπία που δεν έρχεται απλά επειδή μείναμε μια χρονιά εκτός ομίλων.