Είναι φανερό και φυσιολογικό ότι πριν καν ακόμα αρχίσει το πρωτάθλημα η ομάδα μας αντιμετωπίζει μια σοβαρή κρίση. Κρίση που δικαιολογημένα θεωρείται ως η σοβαρότερη των τελευταίων χρόνων. Και αυτό γιατί έχει συμβεί αυτό που όλοι απεύχονταν και για το οποίο αγχώνονταν εδώ και χρόνια.
Ο πρόωρος αποκλεισμός από την Ευρώπη και η “απώλεια” εκατομμυρίων ευρώ επισημοποιεί έναν ελλειμματικό προϋπολογισμό η διαχείριση του οποίου δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η διοίκηση έχει πλάνο αντιμετώπισης της κατάστασης το οποίο άρχισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μέσω της πώλησης του Σάλαϊ.
Όπως έχουμε αναφέρει μέσω των κινήσεων που έχουν ήδη τροχοδρομηθεί η τρύπα θα κλείσει σε μεγάλο βαθμό και είναι για αυτό που ο Πετρίδης παρουσιάστηκε καθησυχαστικός στη χτεσινή γραπτή του δήλωση.
Το μεγαλύτερο όμως ζήτημα είναι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί το ποδοσφαιρικό τμήμα σε θέματα στελέχωσης.
Η γενεσιουργός αιτία του αποκλεισμού είναι ότι φέτος φτάσαμε στην κορύφωση των λανθασμένων επιλογών οι οποίες έστειλαν στα προκριματικά ένα ρόστερ ανέτοιμο το οποίο έπρεπε να καθοδηγηθεί από έναν άπειρο προπονητή.
Το μεγαλύτερο και ίσως μοναδικό πρόβλημα του ΑΠΟΕΛ είναι ότι ο σκληρός πυρήνας αυτών που αποφασίζουν για τη στελέχωση του ρόστερ και της τεχνικής ηγεσίας, δεν θα έπρεπε να ασχολείται με αυτό το θέμα.
Η διοίκηση Πετρίδη λοιπόν καλείται να αποφασίσει αν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να επικεντρωθεί σε μη εκτελεστικά καθήκοντα και να αφήσει άλλους να χτίζουν και να χαλούν.