Ο ΑΠΟΕΛ εδώ και πολλές αγωνιστικές φλερτάρει με την απώλεια βαθμών αλλά από τρομερές συγκυρίες καταφέρνει να κερδίζει. Η νίκη στις καθυστερήσεις στους αγώνες με την Πάφο και τον Ολυμπιακό ήταν από την μια χρυσάφι αλλά από την άλλη γιγάντωσαν τις αδυναμίες που κρύβονται κάτω από το χαλί.
Το αν οι βαθμοί αυτοί αποδειχτούν καθοριστικοί, οδηγώντας μας στο έκτο συνεχόμενο ή αν είναι προπομπός των απωλειών που έρχονται θα φανεί στην πορεία.
Μέχρι τότε όμως μπορούμε να κρίνουμε ως φτηνές τις δικαιολογίες που εκστομίζουν προσεκτικά οι αρμόδιοι στην προσπάθεια τους να δικαιολογήσουν την προβληματική εικόνα που εκπέμπει ο ΑΠΟΕΛ.
Ο Δώνης και το επιτελείο του ελέγχονται για μια σειρά λανθασμένων αποφάσεων τόσο σε θέματα αγωνιστικού πλάνου όσο και σε επιλογές παικτών που απαρτίζουν την εντεκάδα. Το γεγονός ότι στους πλείστους αγώνες αδυνατούμε να αναπτυχθούμε από τα άκρα ή και το ότι οι αλλαγές χειροτερεύουν αντί να βελτιώνουν την ομάδα είναι αδιαμφισβήτητα χαρακτηριστικά της ομάδας μας.
Η χαλαρότητα και η επιπολαιότητα που οδηγεί σε παιδικά ατομικά λάθη στην άμυνα ή σε χάσιμο ευκαιριών στην επίθεση είναι επίσης χαρακτηριστικά που αντανακλούν αρνητικά τόσο στον προπονητή όσο και στους παίκτες.
Ο τρόπος που δεχτήκαμε τα τέσσερα γκολ από την Πάφο και τον Ολυμπιακό είναι αστείος και ταυτόχρονα προσβάλει τους πάντες στον Αρχάγγελο.
Το πλέον εξωφρενικό είναι αυτό που είπε ο Πετεβίνος πριν τον αγώνα με τον Ολυμπιακό, ότι ο ο Δώνης βλέπει βελτίωση στην αμυντική λειτουργία της ομάδας.
Πως γίνεται να συμβαίνουν όλα αυτά και ο ΑΠΟΕΛ να είναι στο +2 θα διερωτηθεί κάποιος. Γίνεται για τον απλούστατο λόγο του ότι έχουμε στο ρόστερ κάποιους παίκτες των οποίων οι ατομικές πρωτοβουλίες αποδεικνύονται καθοριστικές.
Θα είναι όμως αρκετές για να κερδίσουμε το πρωτάθλημα;