apoel.net Η συνήθεια που έγινε εξάρτηση
Ο μεταγραφικός σχεδιασμός βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο με την ομάδα μας να επιδιώκει να πραγματοποιήσει τον μέγιστο αριθμό αλλαγών στο ρόστερ. Αυτό δεν είναι κάτι νέο στον ΑΠΟΕΛ αφού τόσο στη θερινή όσο και στη χειμερινή περίοδο μεταγραφών γίνονται μαζικές αποχωρήσεις-προσθήκες.
Η ανάγκη να διορθωθούν οι λανθασμένες επιλογές οδηγεί τους αρμόδιους σε τόσες αλλαγές που ως ένα βαθμό επηρεάζεται αρνητικά η προσπάθεια για ένα ομοιογενές και καλά δουλεμένο σύνολο που θα μπορεί να αποδώσει τα αναμενόμενα μέσα στο γήπεδο.
Ο Δώνης σχολιάζει όλο και πιο συχνά τη δυσκολία της ομάδας να λειτουργήσει σωστά απέναντι σε κλειστές άμυνες. Αυτό δεν σχετίζεται μόνο με την ποιότητα των παικτών, το να αγωνίζονται στις σωστές θέσεις αλλά και το ότι ακόμα και το υφιστάμενο ρόστερ δεν έχει δουλευτεί στον καλύτερο δυνατό βαθμό.
Ο ερχομός του Ελλαδίτη προπονητή εν μέσω αγωνιστικών υποχρεώσεων και στη συνέχεια η αναγκαστική στροφή στο 3-4-3 δεν έδωσαν τη δυνατότητα να γίνει σοβαρή προσπάθεια στο να δούμε τον ΑΠΟΕΛ να βγάζει μέσα στον αγωνιστικό χώρο αυτοματισμούς.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη εξάρτηση στις ατομικές πρωτοβουλίες και εμπνεύσεις συγκεκριμένων παικτών. Ουσιαστικά αυτές των Αλωνεύτη και Ζαχίντ.
