Ο απολογισμός είναι τέτοιος που μόνο οι αδαείς μπορούν να κρυφτούν πίσω από την μαγεία του Champions League. Ο ΑΠΟΕΛ μετρά μια νίκη, μια ήττα και μια ισοπαλία μέσα από τις οποίες έχει φανερώσει όλων των ειδών τις αδυναμίες του. Κάποιες έχουν βαθύτερα αίτια και άλλες με πιο επιφανειακά όπως τραυματισμούς, ανετοιμότητα παικτών και διαχείριση του ρόστερ πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα.
Ο Πετεβίνος εδώ και μια εβδομάδα προσπαθεί όσο πιο δεικτικά γίνεται να στείλει το μήνυμα ότι δεν πρέπει να μείνουμε κολλημένοι στην Ευρώπη.
Μπορεί να μιλά στον πληθυντικό αλλά πρακτικά και ρεαλιστικά αναφέρεται στην τεχνική ηγεσία και τους ποδοσφαιριστές. Αυτοί είναι που πρέπει να παρουσιαστούν συγκεντρωμένοι και αποτελεσματικοί κάτι που δεν συμβαίνει μέχρι στιγμής.
Το γεγονός ότι για δεύτερο συνεχόμενο αγώνα δεν πετυχαίνουμε γκολ δεν είναι τυχαίο. Ούτε και το ότι οι λιγοστές ευκαιρίες δημιουργούνται με τρομερή δυσκολία.
Ούτε και ότι τραυματίστηκε ο Εμπεσίλιο μπορεί θα θεωρηθεί ατυχία.
Εδώ είναι και το οξύμωρο της υπόθεσης αφού από την μια όλοι στον Αρχάγγελο δείχνουν να είναι προσανατολισμένοι στο Champions League και αυτό που είχε μεγαλύτερη ανάγκη να πάρει ανάσες ήταν βασικός.
Ο προβληματισμός είναι βάσιμος αφού υπάρχουν παθογένειες που κάνουν ξανά την εμφάνιση τους και είναι άγνωστο πως και αν θα μπορέσει να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικότητα.