Θέλουμε να συσπειρωθούμε;

Τα όσα έχουν συμβεί μετά την σπουδαίας σημασίας πρόκριση επί της Βιτορούλ επιβεβαιώνουν ότι η κατάσταση στην αγαπημένη μας ομάδα εξακολουθεί να είναι έκρυθμη. Η διοίκηση δεν άντεξε την ακραία κριτική και μηδενισμό που της ασκείται μέσω social media και εξέδωσε τη γνωστή ανακοίνωση, ενώ η χτεσινή ετοιμότητα του Πάρντο να στραφεί και αυτός στο twitter για να διαχωρίσει του ΑΠΟΕΛιστες σε καλούς και κακούς δείχνει ότι η νευρικότητα και η εσωστρέφεια έχει προεκτάσεις και στον Αρχάγγελο.

Ο κόσμος επίσης δείχνει ελάχιστα ως μηδενικά περιθώρια ανοχής στο οποιοδήποτε λάθος, στην αντίθετη άποψη επιβεβαιώνοντας ότι μέσα στις παθογένειες μας είναι ο εφησυχασμός και ο αποπροσανατολισμός.

Όλα αυτά πέντε μέρες πριν από έναν αγώνα στον οποίο ο ΑΠΟΕΛ μας καλείται να θέσει βάσεις πρόκρισης για μια ακόμα συμμετοχή στους ομίλους του Champions League.

Είναι τραγικό αλλά είμαστε τόσο χορτασμένοι ή και αποπροσανατολισμένοι που ασχολούμαστε με τον κάθε Τόζα, το λάθος του Πάρντο, τις μίζες της επιτροπής, τα τηλεοπτικά και ότι μικρό ή μεγάλο θεωρούμε σημαντικό αλλά ξεχνάμε ότι η ιστορία γράφεται στο γήπεδο.

Και για να γραφτεί ιστορία πρέπει ο ΑΠΟΕΛ να είναι ενωμένος και δυνατός. Και ο ΑΠΟΕΛ είναι όλοι. Δεν περισσεύει κανείς.

Μπορούμε να συσπειρωθούμε γύρω από την ομάδα έστω και αν κάποιοι είναι πανέτοιμοι να σταυρώσουν οποιονδήποτε παίκτη;

Η οπαδική μας παιδεία είναι εκ φύσεως προβληματική αφού η στήριξη των περισσοτέρων είναι υπό όρους αλλά δεν θα ανοίξουμε αυτό το κεφάλαιο.

Θα θυμίσουμε ξανά ότι την Τρίτη ο ΑΠΟΕΛ έχει ραντεβού με την ιστορία.