Ο καθένας μπορεί να προσεγγίσει όπως θέλει τη χτεσινή παρουσία και αποτέλεσμα προκειμένου να δικαιολογήσει την απρόσμενη απώλεια. Η αλήθεια είναι ότι ο ΑΠΟΕΛ υστέρησε από κάθε άποψη αφού στο πρώτο ημίχρονο ήταν επιδεικτικά επιπόλαιος ενώ όταν ξύπνησε στην επανάληψη πλήρωσε την αδυναμία του να κάνει γκολ τις ξεκάθαρες ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν.
Η ομάδα μας έχασε τα αχαστα και η εξήγηση πως όταν δεν σε θέλει η μπάλα, δεν σε θέλει είναι μια εύκολη πλην όμως επιπόλαιη προσέγγιση. Δεν είναι ντροπή ούτε βλασφημία να μπορούμε να αναγνωρίσουμε ότι οι χαμένες ευκαιρίες σχετίζονται με παθογένειες του ρόστερ μας.
Η αδυναμία για παράδειγμα του Σωτηρίου να κάνει γκολ τις φάσεις όπου βρίσκεται απέναντι από το τέρμα και το ζητούμενο είναι να στοχεύσει σωστά είναι κάτι που συμβαίνει συστηματικά. Το ότι οι μεσοεπιθετικοί μας πρέπει να χάσουν ευκαιρίες πριν σκοράρουν είναι επίσης δεδομένο ενώ η έλλειψη καθαρού μυαλού είναι ένα άλλο ζήτημα. Είναι για αυτό που η απόκτηση ενός επιθετικού με ευχέρεια στο σκοράρισμα είναι αναγκαία και επείγουσα.
Έγινε επίσης συνήθεια στους αγώνες πρωταθλήματος με αντίπαλο τους θεωρητικά εύκολους αντιπάλους να σπαταλούμε το πρώτο ημίχρονο. Το σπαταλούμε επειδή η ομάδα μπαίνει στο γήπεδο χωρίς την απαιτούμενη συγκέντρωση, διάθεση και ετοιμότητα. Όλα αυτά αντανακλούν αρνητικά τόσο στους παίκτες όσο και στην τεχνική ηγεσία.