Ο ΑΠΟΕΛ έχει διανύσει το πρώτο μισό της φετινής χρονιάς και ήδη απολαμβάνει τους καρπούς ενός νέου ευρωπαϊκού κατορθώματος που του δίνει και την επιπλέον ώθηση που χρειάζεται για να συνεχίσει να γιγαντώνεται. Είμαστε ευλογημένοι γιατί η ομάδα μας δεν έχει απλά μεγαλώσει αλλά την τελευταία δεκαετία ζούμε τη γιγάντωση της έστω και να μέσα από την καθημερινότητα είναι δύσκολο να αντιληφθούμε όσα έχουμε πετύχει.
Για να στεφθεί όμως με απόλυτη επιτυχία το πρώτο εξάμηνο χρειάστηκε να γίνουν πολλές υπερβάσεις οι οποίες σχετίζονται με τη διαχείριση που έγινε από πλευράς τεχνική ηγεσίας. Ο Κρίστιανσεν και οι συνεργάτες του δεν είχαν εύκολο έργο…
Ο ΑΠΟΕΛ δεν στελεχώθηκε έγκαιρα και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κατά τη διάρκεια της τελευταίας μεταγραφικής περιόδου. Η αποχώρηση του Ντε Βινσέτι, καθώς καθώς και η κάθοδος παικτών που δεν βοήθησαν αρκετά ή και καθόλου επηρεάσαν το χτίσιμο της ομάδας.
Μια άλλη παράμετρος είναι ότι κάθε αλλαγή τεχνικής ηγεσίας δημιουργεί αλυσιδωτές αλλαγές κάποιες από τις οποίες παίρνουν χρόνο να εφαρμοστούν με αρμονία.
Ο Κρίστιανσεν κατάφερε να διαχειριστεί αυτά και πολλά άλλα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αφού αν και δεν είχε έγκαιρα έτοιμους παίκτες όπως τους Λάγο και Μπερτόλιο βρήκε τον τρόπο να πάρει το ζητούμενο. Κατάφερε επίσης να χειριστεί χωρίς μεγάλες παρενέργειες την προβληματική παρουσία του φευγάτου Μπρεσάν αλλά και την γενικότερη εκμάθηση του 4-1-4-1.
Μια άλλη πτυχή που χρίζει μνείας είναι ότι η ομάδα βγάζει σε κάθε αγώνα εδώ και τέσσερις μήνες την απαιτούμενη φρεσκάδα ενώ οι τραυματισμοί και κυρίως οι μυϊκοί είναι στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων χρόνων.