Η καλύτερη ομάδα αλλά …

Το πρώτο ντέρμπι με την ΑΕΚ άφησε μια γλυκόπικρη γεύση στον ΑΠΟΕΛ. Το κλασικό αν υπήρχε μια ομάδα που έπρεπε να κερδίσει αυτή ήταν η δική μας, ισχύει και με το παραπάνω αφού οι παίκτες του Κρίστιανσεν ήταν αυτοί που έδειξαν να θέλουν και να επιδιώκουν να φύγουν με τους βαθμούς της νίκης.

Αυτό όμως δεν έγινε έστω και αν βρήκαμε απέναντι μας μια μέτρια και φοβισμένη ΑΕΚ. Με ή και χωρίς τον Τομάς στη σύνθεση της η πρωτοπόρος δεν μπόρεσε να δικαιολογήσει το θόρυβο που γίνεται από πολλούς όσον αφορά την ποιότητα της αφού το μόνο που έδειξε ήταν ένα καλό δεκάλεπτο στα μεσα του πρώτου ημιχρόνου.

Ούτε ο ΑΠΟΕΛ όμως μπόρεσε να επιτεθεί σωστά στο πρώτο ημίχρονο αλλά μπόρεσε να ελέγξει το ρυθμό του αγώνα και να μην κινδυνέψει πέραν από μιας μεμονωμένης φάσης. 

Στη επανάληψη επιβληθήκαμε αφού ανέβηκε ο Εφραίμ και αποχώρησε ο Βάντερ! Μπορεί το γκολ να ήρθε από καράμπολα αλλά σε αντίθεση με την ΑΕΚ κάναμε πολύ περισσότερα. Δεν υπήρχε όμως το καθαρό μυαλό, η τύχη ή και ικανότητα να τελειώσουμε κάποιες φάσεις οι οποίες θα έφερναν το γκολ.

Δυστυχώς μια λάθος εκτίμηση του Βαντερμαν και των αμυντικών έφεραν την ισοφάριση. Από εκεί και πέρα είδαμε να χάνονται ξεκάθαρες ευκαιρίες με τους Σωτήριου και Μπερτόλιο έτσι στο τέλος η ΑΕΚ έφυγε ευχαριστημένη με το βαθμό της ισοπαλίας.

Η πορεία των δυο ομάδων θα δείξει ποια θα διαχειριστεί καλύτερα τα δεδομένα που διαμορφώθηκαν. Ο ΑΠΟΕΛ καλείται να κάνει υπερβάσεις αφού οι δύο ισοπαλίες με την Ανόρθωση και την ΑΕΚ ανέδειξαν συγκεκριμένες χτυπητές αδυναμίες.